Mens of wolf

Hoofdstuk 2

Vayra Watson
Het blad wat uitgedeeld wordt komt ook op onze tafel. Ik wil het pakken om het te lezen, maar Raven heeft hetzelfde idee. Waardoor ik zijn hand per ongeluk aanraak. Er verschijnt een lichte grijns op zijn gezicht. Dan krijg ik door dat ik mijn hand nog niet terug had getrokken, daarom grijnst hij. Trillend trek ik mijn hand terug.

'Een project om de stad veiliger te maken, door middel van beveiliging, energie en water leidingen.' Zegt hij en kijkt mij in mijn ogen aan met zijn donkere dominante ogen wat mij alleen maar nerveuzer maakt.

Kom op Vayra, hij is gewoon een normale jongen, gedraag je normaal. Doe alsof hij naakt voor je zit. Ik kijk op en begin met lachen.
'Is het grappig?' Mijn wangen kleuren rood. 'N-nee. Ehm, het project. Ja, wat is de eerste stap.' Lachend schud hij zijn hoofd.

De 3 uur die we hadden om een begin aan het project te maken verliepen soepel. Het eerste uur was het ongemakkelijk, daarna verliep het wel soepel Raven lijkt een hele intimiderende jongen maar van binnen heel erg lief, absoluut niet verlegen.

Eindelijk gaat de bel na heel lang en hard gewerkt te hebben aan een stappenplan voor het gehele project, het is nog lang niet af maar dat doet er niet toe. Raven heeft meer gedaan dan wat ik van hem verwacht had. Af en toe stelde hij een vraag over mij, hoelang ik al op deze school zat, wat voor vervolgopleiding ik wil doen, wat mijn droom is. Maar de enige vraag die hij van mij beantwoorde was dat hij nieuw hier op school is. Het is een echte lieve wel mysterieuze jongen, nog steeds heeft hij zijn intimiderende trekjes.

'De bel is gegaan, je mag stoppen met werken.' Zeg hij lachend en pakt de papieren onder mij van mij af. Voordat ik kon vragen of Raven samen wou zitten in de pauze was hij al weg, verdwenen in het niets, geen spoor meer te zien. Ik zucht, Riley zit met Sam in de pauze dus ik mag fijn alleen zitten. Niet.

Eenmaal in de kantine is het al erg vol. Er is bijna geen plek meer. Aan één tafel zie ik Raven zitten met een andere jongen. Iets in mij zegt dat ik gewoon naast hem moet gaan zitten en proberen vrienden te worden met ze beide. Wat kan er mis gaan?

Ik gooi mijn tas naast hem neer. 'Zit hier iemand?' Hij schuift een stukje op. Ik denk dat dat een nee is? In stilte neem ik plaats naast hem en begin mijn broodje te eten. 'Yo Rave wie is dit?' 'Vayra, partner in natuurkunde.' Zegt hij en neemt ook een hap van zijn brood. Door middel van een glimlach groet ik hem.

'Ik ben Colton, tot nu toe Raven's enige vriend, maar hij vertelde mij niet over jouw.' Er heerst een ongemakkelijke stilte. 'We waren niet echt vrienden denk ik, gewoon 2 mensen die samen werken. Maar er is niet echt plek meer in de kantine, en Raven is één van de enige die ik ken hier.' Lach ik ongemakkelijk. Gefeliciteerd Vayra je hebt jezelf nu al voor schut gezet, nu weten ze beide dat je normaal gesproken onzichtbaar bent.

'Dus Raven, nieuwe vriendin?' Met een zwakke glimlach knikt hij.
Direct haalt Colton zijn telefoon erbij en vraagt om mijn nummer om een nieuwe groepsapp aan te maken. Colton lijkt op een opgewekte vrolijke jongen.

Het groepje populaire 5e klassers uit zijn klas komen onze kant op. Eén van hen trekt de capuchon over Raven's hoofd. Kinderachtig. Dezelfde jongen schud nog heel hard aan zijn schouders. Wat Raven niet heel erg lijkt te waarderen.

Hij staat op en geeft de jongen een harde duw. Hij verdiende het.
'Gast doe even normaal, het was een grapje. Ga lekker huilen bij je zogenaamde vrienden.' Zijn blik glijd grijnzend over Colton, waar hij erg verlegen van wordt. Zijn blik gaat onderdanig naar de grond.
Ik probeer de jongen boos aan te kijken maar hij lijkt geen interesse in mij te hebben. Hij heeft de zwakste al gevonden.

Raven richt zijn strenge blik op mij en pakt de jongen bij de kraag. 'Gast! Doe normaal!' De andere jongens vallen hem direct aan. Als ik op het punt sta om mij er mee te bemoeien loopt de conciërge kwaad de kantine binnen. 'Stop! Direct! Naar mijn kantoor alle 6.' 6... Dat betekent ik ook. Ik heb helemaal nog niks gedaan of gezegd.

Braaf en beschaamd loop ik mee. Daar zitten we dan, iedereen een eigen stoel. 'Wie gaat mij uitleggen wat er gebeurt is? Benjamin?' 'Hij zat al de hele tijd uitdagende dingen te zeggen en toen greep hij mij ineens bij mijn keel.' Wat een leugen! Raven rolt met zijn ogen en zegt niks. 'Raven?' Hij zegt niets, het enige wat hij doet is met een dreigende blik naar Benjamin kijken.

'Mag ik?' Vraag ik beleeft. 'Heet jij Raven?' 'Nou sorry hoor, hij zit hier glashard te liegen. Er hangen zelfs camera's in de kantine. Ze waren Raven aan het pesten en daar reageerde hij op.' Ik weet niet waarom ik het voor hem op neem maar het voelt goed. Raven kijkt mij met een schuin oog aan en ik lach lief. 'Raven? Is dit waar?' 'Ja dit is waar.' Hij glimlacht zachtjes terug.

'Goed, ik zal de camerabeelden bekijken en ik bel sowieso al jullie ouders.' Dat wordt feest thuis met Lex. 'We krijgen jullie nog wel.' Snauwt Benjamin voordat onze wegen scheiden. Ik kreun en sta op om naar mijn volgende les te gaan als Raven mijn pols beet pakt en mij dicht naar zich toe drukt.
Zijn adem hoor ik in mijn oor. 'Dat had je niet hoeven doen.' Mijn zucht klinkt opgelucht, mijn gedachtes waren dat hij iets raars ging doen. 'Het is geen probleem.' Een zachte lach verschijnt op zijn mooie egale huid.
Voor wat een eeuwigheid lijkt kijkt hij mij in mijn ogen aan. Hij haalt zijn hand door mijn haar en loopt van mij weg. Wat was dit moment?

Met mijn mond vol tanden blijf ik achter voor de kluisjes, alleen. Wat is er zojuist gebeurt? Mijn hart klopt zeker 160 keer per minuut.

'Hey Riley, hoe was het?' Vraag ik als ik haar aan zie komen. 'Echt geweldig! Hij kan mega goed zoenen.' 'Je hebt gezoend?!' Ik gil door de hele gang heen waarna ze mij stil probeert te krijgen. Alle ogen zijn op mij gericht.
'Vayra, heb je het al gehoord? Over 2 weken is er het nachtbal, iedereen gaat er heen. Hij heeft mij nu al gevraagd voor het nachtbal.' Opnieuw gil ik, deze keer een stuk zachter. 'Ik ben zo blij voor je, dit wou je altijd al.'

Ik kijk om mij heen of ik nog enkel spoor van Raven zie. Helaas niet, ik kan niet bevatten wat er zojuist is gebeurt. 'Zoek je iemand?' 'Nee gewoon aan het kijken. Hoe is natuurkunde met Ryan.' Lach ik. 'Heel irritant waarschijnlijk.' 'Hij is best oké.' Riley schuifelt wat met haar voet. Wat zei ze nou? Eerst roddelen we altijd over hoe irritant hij is. Heel ongemakkelijk lach ik en dan merk ik dat ze geen grapje maakt.