Mens of wolf

Hoofdstuk 12

Vayra Wattson
'Blaze? Wat doe je hier?! Connor kan hier ieder moment zijn! En hoe kom je zo snel van buiten naar hier?!' Fluister ik op een harde toon, volledig buiten adem. 'Vayra, adem.' Een grijns ontstaat op zijn gezicht. 'Kom, zit.' Blaze klopt op de lege plek naast hem, op het bed. Waar ik braaf plaats neem.

'En Kylie dan?' Hij rust zijn hand over de mijne. 'Maak je maar niet zo'n zorgen over andere mensen, het is jij en ik nu.'
In een schijn beweging trek ik mijn hand terug en creëer afstand tussen ons. 'Je geeft zo veel verschillende signalen uit, ik weet niet meer wat ik moet geloven. Dit is gewoon een nachtmerrie of droom waar ik straks van wakker wordt.'

'Vayra, ik heb gehoord wat je over mij zei. Is dat wat je echt vind?' Mijn blik richt ik op de grond. 'Kom op, verberg je mooie gezicht niet voor mij. Dit is speciaal Vayra.' Blaze rust zijn hand op mijn wang, wat mij richting hem doet kijken. Tintelingen gaan via mijn wang door mijn hele lichaam. 'Ik weet dat jij het ook voelt.' Zijn gezicht komt steeds dichterbij. Wanneer zijn lippen bijna de mijne raken sta ik op.

'Ik doe niet mee aan je zieke spelletjes, die avond heb ik gezien wie je echt was. Hoe je jezelf nu gedraagt... dit is alleen maar een schild. Ik doe er niet aan mee Blaze.' Met tranen in mijn ogen storm ik de kamer uit. Nog nooit heb ik zo veel in één avond gehuild. De camera's staan te wachten, heeft Blaze dit gepland met de regisseur?

Rennend door de hallen probeer ik weg te komen van iedereen. Wanneer ik achterom kijk of ze al weg zijn ren ik tegen iets hards aan.

'C-Connor.' Zijn ogen stralen pure woede uit. 'Ik weet wat je net daar binnen heb gedaan met Blaze.' Connor kruist zijn armen over elkaar en staart in mijn ogen. 'Nee je hebt het verkeerd.'

Elke stap die hij dichterbij zet, zet ik naar achter. Totdat ik met mijn rug strak tegen de muur aan sta. 'Connor...' Fluister ik naar hem.
Uit mijn ooghoeken kijk ik ergens voor een uitweg.

'Jij Vayra, bent mijn mate en van niemand anders.' Connor's hand glijd naar mijn nek. Voordat ik het weet versterkt zijn greep en wordt het onmogelijk om nog adem te halen.

Mijn ogen sluit ik, terwijl ik mijn best doe om zo kalm mogelijk te blijven. Wat moeilijk gaat als je weet dat dit de laatste minuten zullen zijn van je leven.

Totdat de hand van mijn nek snel verdwijnt. Uitgeput glijd mijn rug over de muur naar de grond. Wanneer ik mijn ogen open zie ik Connor tegen de muur staan in dezelfde positie als ik in stond enkele secondes geleden.
Tegen de muur met iemands handen om zijn nek. De handen van Blaze... 'Blaze.' Mompel ik in een schorre toon.

Al kreunend sta ik op en trek Blaze van Connor weg. Connor verdiende dit zeker maar dit kan Blaze zijn reputatie serieus beschadigen.
'Als je haar nog één keer aan raakt zorg ik er voor dat je geen handen meer hebt om haar aan te raken!'

Snel genoeg zet Connor het op een sprint ver weg van mijn kamer. 'Blaze hoe wist je dat...' Blaze pakt mijn arm zachtjes en trekt mij tegen hem aan. Mijn hoofd rust ik op zijn borst. 'Ik kon je niet zo verdrietig en verward laten gaan.' 'Dus wat betekent dit?' Hij zucht zachtjes, een lange stilte valt.
'Vayra, alles werkt tegen om ons samen te houden. Denk je niet dat het een teken is?' Mijn treurige blik richt ik op de vloer. Zijn lippen geven een zachte zoen op mijn voorhoofd.

'Je bent een prachtig mens, vergeet dat nooit.' Zijn zachten handen glijden over mijn wangen. Met zijn duimen veegt hij zijn tranen weg.
'We kunnen beter slapen.' Zeg ik met een brekende stem terwijl ik het fysiek contact verbreek. 'Morgen een lange dag.' Blaze knikt en vertrekt zonder nog een woord te zeggen.

Met mijn hoofd gericht op de vloer loop ik naar mijn kamer. Eenmaal alleen barst ik in huilen uit. Nog nooit heb ik mij zo gevoeld. Zo anders van de rest, zo niet gewild.

De volgende ochtend wordt ik wakker met mijn kleding van gisteren nog aan. Waar Connor geslapen heeft is een raadsel. Eentje waar ik mij zeker niet druk over ga maken.

In een langzaam tempo maak ik mij klaar voor de dag. Deze keer zonder hulp van anderen, zo voel ik mij toch nog een stukje normaal. Al aangekleed en netjes loop ik naar de ontbijtzaal waar ik als laatste binnen kom.
De tikkende klok geeft 7:17 aan. Veel te vroeg.

Een luide zucht glijd over mijn lippen als ik naast Connor plaats moet nemen. Hij vermijd duidelijk genoeg oogcontact. Hetzelfde wat ik doe met Blaze. Als ik doe alsof hij er niet is, kan het niet zo erg zijn.
'Eetsmakelijk.' Zeg ik tegen Connor. Als ik Blaze niet kan hebben moet ik mij maar focussen op Connor.

Slaperig rust ik mijn hoofd op zijn schouder. 'Wat is er met jouw gebeurt dan? Gisteren nog volledig kwijlen over Blaze...' 'Shh.' Onderbreek ik hem ruw.
Als laatste pak ik eten van het ontbijt buffet.

'Goedemorgen ladies en gentlemen. Hopelijk was jullie eerste nacht, hier krijgen jullie later vandaag nog een interview over. Voor nu gaan we live in precies 2 uur en 24 minuten met een kooksessie als onze koppels. Zo zullen we zien hoe goed jullie al samen kunnen werken. De dienstmeiden zullen jullie zo leiden naar een kamer waar jullie klaar gemaakt worden voor de show, wees op tijd.' De begeleider legt de microfoon weer weg, terwijl de eerste mensen al mee worden genomen door de dienstmeiden.

'Vayra Wattson? Jij mag met mij mee.' Tot zover het "mijzelf klaarmaken". Na lang stil te zitten wordt ik uitgenodigd in de keuken. Als één van de eerste arriveer ik.

Voor mij staan vele ingrediënten. 'Hey schoonheid.' Hoor ik een bekende stem in mijn oor fluisteren. 'Connor.' Een zachte lach verschijnt op mijn gezicht. Zijn handen pakken mijn heupen beet.
Direct staan er camera's op ons gericht.

Aan de tafel naast mij zie ik Blaze zijn best doen om zijn focus op iets anders te houden dan bij mij. 'En heb je zin in vandaag?' Vraag ik Connor om mijn gedachtes van Blaze af te houden. 'Met jouw zeker.' Zijn handen verkennen mijn hele lichaam.

'We starten binnen 10 seconden ga allemaal op je plek staan!' Schreeuwt de regisseur. '3...2...1...' 'Goedemorgen iedereen, welkom bij weer een live uitzending van onze prachtige parel koppels. Vandaag gaan we iets heerlijks koken met de ingrediënten die de deelnemers gekregen hebben. Dit moet binnen 2 uur en de tijd start nu...'

'We gaan een salade maken!' Stel ik enthousiast voor. 'Nee dat is saai, we gaan een mooi stuk vlees braden.' Geïrriteerd rol ik met mijn ogen, maar om discussie te voorkomen stem ik in.
Verderop lijkt Colton het erg naar zijn zin te hebben met Mary. Ze maken een prachtig koppel. Met Raven gaat het iets stroever maar dat gaat uiteindelijk vast ook iets worden.

'Aarde aan Vayra? Wil je de uien snijden vroeg ik.' Zonder een woord te zeggen pak ik de ui aan en begin te snijden. Opnieuw dwalen mijn gedachten af naar Blaze. Kylie en Blaze lijken zo perfect samen, ik moet mij hier niet mee bemoeien...

'Auch!' Mijn vinger begint hevig te bloeden. 'Vayra!' Krijst Connor in paniek. 'Je moet ook opletten waar je snijd.' Connor pakt mijn hand en kijkt naar de wond. Het enige waar ik op let is of Blaze op kijkt, wat hij niet doet...
Tranen vormen in mijn ogen. Rennend loop ik weg van de show.

Hijgend kom ik buiten aan, rillingen glijden over mijn lichaam. Kou is het enige wat ik voel.
Enkele minuten verstop ik mij achter het gebouw, in de kou, met mijn vinger hevig bloedend.

'Vayra! Eindelijk daar ben je!' 'B-blaze.' Hij is toch voor mij wezen zoeken. Een kleine glimlach ontstaat op mijn gezicht. Blaze veegt enkele verdwaalde lokken voor zijn ogen weg waardoor ik zijn prachtige maar bezorgde ogen zie.

'Je vind het hier echt niet leuk.' Angstig schud ik mijn hoofd, bang voor een boze reactie. 'Ik snap je, kom we gaan hier weg.' Eén arm leunt hij onder mijn hoofd en de ander bij mijn knie holtes. Ineens schiet een flash back mij te binnen.

'J-jij hebt mij naar binnen gedragen tijdens de allereerste nacht.' Blaze schenkt mij een verlegen lachje.
Een spoor van bloed wordt achter gelaten in de sneeuw. 'Wat als ze ons vinden?' 'Doen ze niet.' Stelt hij mij gerust.

Niet veel later komen we bij een auto aan die verstopt staat in de bossen.
Uit de kofferbak haalt Blaze een shirt en bind het om mijn hand. 'Doet het nog erg pijn?' Ik schud mijn hoofd, door al die adrenaline voel ik niets.
'Geen zorgen ik zal snel rijden zodat je kan opwarmen, voor nu heb ik alleen de verwarming van de auto.'
Eenmaal zittend in de auto drukt Blaze het gaspedaal hard in. Het voelt net als een droom.

Met een wazige blik staar ik naar zijn prachtige groene ogen, ze geven bijna licht in het zonlicht. Langzaam wordt mijn zicht bedekt met zwarte vlekken. De motor van de auto begint nog harder te draaien als Blaze harder op het gaspedaal drukt.