Mens of wolf

Hoofdstuk 19

Vayra Wattson
Vanaf het balkon gluur ik in alle zenuwen hoe veel mensen er beneden te staan. Wachtend op mijn ceremonie jurk die klaar gemaakt wordt. Nooit had ik geweten dat dit zo'n big deal zou zijn. Altijd dat ik, gewoon een simpel drankje nemen.

'Dit is ongeveer een kwart van heel Dark Killers, de pack waar jij snel genoeg luna over gaat zijn.' Een walm van stress komt over mij heen. 'Kunnen we dit niet gewoon af zeggen.' Blaze lacht zachtjes. 'Ben je gek? Dit krijg je gratis bij het verlieft zijn op mij.' Een grote glimlach valt af te lezen van Blaze. Hij vindt dit helemaal geweldig, dan moet ik dit ook accepteren. Ik neem een diepe hap lucht en loop terug de kamer in klaar op mijn jurk aan te doen.
'Ik zie je zo beneden schoonheid.' Bescheiden drukt hij een kus op mijn hand en verlaat de kamer. Het voelt net alsof ik ga trouwen.

'Hij past precies!' Zegt een vrouw nadat ze mijn jurk met moeite aan doet. Er wordt een spiegel voor mij gehouden. Mijn buik is goed zichtbaar in de jurk. Een lach verschijnt op mijn gezicht. 'Meneer Harrington wacht op je aan de onderkant van de trap, hij verwacht je daar elk moment.' Als laatste doe ik mijn hakken aan en loop ik de hoge trap af waar inderdaad Blaze staat te wachten. Hij is schitterend gekleed, netjes in een pak, een stropdas die volledig bij hem past. Het voelt alsof ik helemaal vanaf het begin weer verlieft wordt.

Blaze bied mij zijn arm aan als een echte gentleman in het royale kasteel. Mijn arm vouw ik in zijne, we lopen totdat we stil staan voor een hoge grote deur. Dit voelt precies als bij het tv programma.
Met angst kijk ik hem diep in zijn ogen aan. Zijn lippen raken de mijne voor de laatste keer als de deuren open gaan.

Het hele volk valt direct stil. Nooit sta ik in de spotlights, nu begrijp ik waarom, het is vreselijk ongemakkelijk. Al die ogen gericht op mij, het is niets voor mij.

'Wij zijn vandaag allemaal bij elkaar te komen om onze toekomstige luna voor eens en altijd weerwolf te maken. Vayra Wattson, zou je hier naar voren willen komen?' Stokstijf blijf ik staan, wachtend tot Blaze mij naar voren begeleid, maar ook Blaze blijft staan.
'Vayra, je kunt dit.' Fluistert hij in mijn oor. Voor korte duur geeft mij dit motivatie.

Stap voor stap loop ik naar voren richting het podium, op veel te hoge hakken. 'Vandaag is onze Vayra met de vriendelijke Blaze Harrington. Blaze, kom alstublieft.' Met een neutraal gezicht loopt hij naar voren en komt naast mij te staan.

'Hier tussenin staat de kist waar het wolvenmiddel X in zit, meneer Harrington aan u de eer.' Gelukkig mag Blaze dit doen, niemand anders vertrouw ik hiermee.
'Voordat ik Vayra Wattson, toekomstige luna van Dark Killers wolvenmiddel X geef, zijn er wolven die het hier niet mee eens zijn.' Blaze valt voor een tijd stil en niemand reageert.

'Vayra kan geen weerwolf worden!' Klinkt uit het publiek. Een bekend figuur staat op uit het publiek. Alle ogen dwalen af van mij naar hem.
'Connor...' Mijn mond valt open. Blaze heeft een woedende blik op zijn gezicht. Niet zo als normaal, veel erger. In angst probeer ik zijn hand vast te houden wat hij niet toe staat. Nog nooit heb ik mijn hart zo snel horen kloppen. De kleur in Blaze zijn ogen is diep zwart in plaats van hart warmend groen. Hij maakt mij bijna bang hiermee.

'Meneer, waarom denkt u dat mevrouw Wattson geen goede weerwolf zal zijn?' 'Ze is een goud bloed! We moeten haar juist beschermen, ze is zeldzaam en een schatkist voor Dark Killers! Haar weerwolf maken is een grote fout!' De rest van de wolven beginnen te juichen, de meeste zijn het eens met Connor. Waarom moet Connor altijd alles voor mij verpesten?!

'Jullie moeten ook begrijpen dat de kans groot is dat Vayra deze zwangerschap niet zal overleven als ze geen weerwolf wordt!' Krijst Blaze in een kalme toon. Het is knap hoe hij zichzelf zo kalm kan voor doen terwijl ik weet wat voor paniek hij voelt.

'Onzin! Je kan het kind makkelijk weg halen dan is ze weer helemaal de oude!' Hoe kan Connor ooit zo iets zeggen, wat een harteloos monster. De woede bij Blaze groeit net zo hard als bij mij. Het liefst wil ik hem dood hebben niet mijn allerliefste kindje.
Het volk lijkt het nog steeds overtuigend eens te zijn met Connor.

'Goed, het volk heeft gesproken hierover meneer Harrington en mevrouw Wattson, er is helaas niets wat ik kan doen.'
In een schijn beweging pak ik het kleine flesje wolvenmiddel X uit haar hand. Ik wil kijken wat Blaze er van vindt, voordat dat lukt zitten er al twee veel te zware beveiligers op mij. 'Laat haar met rust!' Gromt Blaze op een extreem lage toon waar niet naar geluisterd wordt.

Eén van de beveiligers wordt afgeleid door een meidengil uit het volk. Zodra de kracht voor korte tijd weg gaat kan ik het middel inslikken. Een opgeluchte zucht verlaat mijn lichaam, het is mij gelukt. Een deel van het volk begint te lachen.

Vooraan in de rij staat een bekend vrouwelijk gezicht. 'Riley?' Vraag ik met een stem vol hoop. Glimlachend knikt ze. Wat doet zij hier? Blij stoot ik Blaze aan en wijs naar Riley. Hij doet niets anders dan naar mij staren alsof ik een grote fout heb gedaan. Ik heb mijn eigen leven gered, en het leven van ons kind.

'Blaze?' Tranen springen in mijn ogen door zijn harteloze blik. Zonder waarschuwing trekt hij mij strak in zijn armen. 'Ik kan niet geloven dat je dat gedaan hebt.' Fluistert hij trots in mijn oor. De tranen beginnen te rollen over mijn wangen.
Het volk klapt, van zacht naar steeds harder.

'We zullen samen zijn voor altijd.' Blaze zijn stem klinkt gevoelig. 'Het middel zal binnen enkele uren beginnen te werken, het beste is dat je zo gaat uit rusten.' Trillend pakt hij mijn hand en drukt er een lange zachte kus op.

Hand in hand lopen we samen terug naar binnen. Beide zuchten we opgelucht, wat een spannende dag. 'D-dit had ik echt niet van jouw verwacht prinses.' 'Dan ken je nog niet elke kant van mij.' Zachtjes geef ik hem een kusje op zijn wang.
Al kietelend tilt hij mij op in bruidsstijl, nu voelt het echt alsof we pas getrouwd zijn.

'Waar breng je mij heen?' Vraag ik al giechelend. 'Naar mijn bed, je moet rusten.' Uit het niets voel ik mij slaperig en wordt het steeds moeilijker om mijn ogen open te houden. 'Prinses?' Mijn hoofd rust ik tegen zijn borst. Zijn hart ritme kalmeert mij waardoor ik al snel in een diepe slaap val.

--

'Vayra!' In volledige paniek wordt ik door elkaar geschud. 'Thank god je leeft nog, je hart ritme werd steeds langzamer.' Dat is niet de stem van Blaze...
Langzaam probeer ik mijn ogen te openen. 'Is dit een droom?' Alles lijkt vaag, niets staat stil. 'Ik ben het Raven.' Als raketten schieten mijn ogen open. 'Raven?' Beschaamd knikt hij.

'Luister Vayra, ik wou je echt alleen maar beschermen, beschermen van hem. Hij is echt zo ook al zegt hij dat hij anders is.' 'Geef je nou nog niet op?!' Onderbreek ik hem boos.

'Hey Vayra, ik wist niet of je koffie of thee wou dus ik heb allebei ge...' Blaze laat beide kopjes hard op de grond vallen. 'Raven, je hebt 10 seconden om de kamer te verlaten.' Raven gromt luid naar Blaze, hij heeft wel lef. 'Ik weet wat je aan het doen bent Blaze!' '10...9....' Onder de dekens drukt Raven een klein flesje in mijn handen. Hetzelfde formaat als het wolvenmiddel X. 'Gebruik het verstandig alsjeblieft.' Fluistert hij in mijn oor.

Raven probeert nog een kus op mijn voorhoofd te drukken maar wordt hard bij zijn kraag weg gerukt, door niemand minder dan Blaze Harrington.
'0... Opgerot nu!' Zuchtend en steunend verlaat Raven de kamer.
Het middel wat hij aan mij gaf stop ik weg in de broekzak van mijn pyjama. Niemand hoeft hier over te weten...

'Vayra hoe voel je je.' Zachtjes aait hij over mijn haar. 'Mijn buik groeit niet veel meer elke dag dus dat is een goed teken.' Met een zorgzame blik kijkt hij mij strak in mijn ogen aan. 'Ik vroeg hoe het met jouw gaat niet met de baby.' Een glimlach ontstaat op mijn gezicht. 'Ik ben echt heel misselijk, en heb deze rare hoofdpijn steken.' Een blik van teleurstelling valt af te lezen uit zijn ogen. 'Dat hoeft nog niets te zeggen schat.'

'Riley is een wolf.' Schiet ineens naar boven. Blaze knikt bevestigend. 'Jij wist het?' Zonder woorden of emotie haalt hij zijn schouders op. 'Wanneer kan ik haar zien?' Blaze veegt zijn haar weg voor zijn ogen zodat hij mij aan kan kijken. 'Zodra je beter bent prinses.' Zachtjes kust hij mijn beide handen.

'Vanmiddag heb ik een afspraak gemaakt met een dokter om langs te komen. Eigenlijk hadden we zaterdag al kunnen weten of het een jongen of een meisje is. Daar komen we dan vanmiddag ook achter.' Een blij gevoel gloeit op. Stiekem hoop ik op een jongen die uiteindelijk het leiderschap over kan nemen, ook zal ik dol gelukkig zijn met een lief meisje.
'We hebben het nog niet echt gehad over namen...' 'Oh geloof mij ik heb de namen al bedacht, er gaat niks veranderd worden.' Reageer ik fel terug naar hem.

De hele ochtend hebben we nog over baby namen gepraat met de conclusie dat we de namen houden die ik uitgekozen heb.
Met het uur voel ik mij zieker. Steken in mijn hart, pijnlijk ademen en een nog ergere hoofdpijn. 'Elk moment kan de dokter arriveren hou nog even vol.' Blaze heeft geen één moment mijn bed verlaten vandaag, als ik volledig beter ben zal ik dat zeker niet vergeten.

'Goedemiddag meneer Harrington.' 'Hey Alina.' Groet ik haar met een glimlach. Ze kijkt niet verbaast op als Blaze mijn hand vast houd. 'Ik zei toch dat hij niet zo slecht is dan wat jij denkt.' Een lichte grijns vormt op haar gezicht.

'Goed, we zijn hier natuurlijk op erachter te komen of dit klein monstertje een jongen of en meisje is.' Uit haar tas haalt ze een mapje waar mijn naam op staat. 'Hier in mijn handen heb ik een echo van de laatste keer dat je bij een dokter was. Ben je er klaar voor?' Met trillende handen knik ik, wrijvend over mijn buik.

'Hier zie je aan de vorm van de neus en de vorm van de romper dat het geslacht een jongen is, van harte gefeliciteerd beide.' Met een glimlach omhelst Blaze mij zachtjes. Hij is zo voorzichtig met mij sinds ik mij zo ziek voel, het is te schattig om te zien.
'Onze lieve Hayden.' Tranen springen in mijn ogen. Nooit had ik verwacht dat ik op zo'n jonge leeftijd moeder zou worden maar ik zou niet meer dankbaar kunnen zijn.

'Alina, zou je ook nog een kijkje kunnen nemen naar haar bloed ofzo? Sinds ze het middel heeft genomen is ze erg ziek.' Beschaamd krabt ze achter haar hoofd. 'Sorry ik ben niet gespecialiseerd in weerwolven. Ik denk dat je beter iemand anders hier voor kan vragen.' Alina pakt alle papieren van mijn bed en verlaat de kamer.

Ook Blaze verlaat de kamer. 'Wat ga je doen?' Vraag ik met een zwakke stem. 'Ik ben zo terug schoonheid.' Snel drukt hij nog een kus op mijn voorhoofd.
Een heftige kramp ontstaat in mijn buik, er ontstaan zwarte vlekken in mijn gezicht. Deze pijn is niet oké...

Enkele minuten later hoor ik 2 mensen de kamer binnen treden.
'Goedemiddag Wattson!' 'Mijn opa is de enige waar ik aan kan denken.' Zucht Blaze. 'Bedankt dat je direct langs kon komen opa. We hebben Vayra het wolvenmiddel X gegeven maar nu is ze door de nacht heen steeds zieker geworden.' Het was een volledig rusteloze nacht, mijn hele lichaam voelt verrot.

Zijn hand beweegt naar mijn voorhoofd, al snel trekt hij zijn hand terug. 'Jemig, bloedend heet... Dit is niet goed.' Zijn stem klinkt voor de eerste keer niet vrolijk. 'Opa, wat is er?' Een zucht rolt over zijn lippen. 'Blaze.' Nooit eerder heb ik hem Blaze zijn voornaam horen zeggen.

Zijn bezorgde blik wisselt tussen Blaze en mij. Als laatste test drukt hij zachtjes op mijn buik. Een schreeuw verlaat mijn lichaam, zo veel pijn doet het. Blaze doet zijn best om zichzelf in bedwang te houden. Ik weet dat hij er niet tegen kan als ik pijn heb. Daarom probeer ik het altijd zo goed mogelijk van hem te verbergen. Maar dit verbergen gaat nooit lukken.

'Je lichaam doet zijn best om tegen te werken tegen het wolvenmiddel X. Wat nooit gaat lukken aangezien het middel te sterk is voor je lichaam. Je lichaam zal uit zichzelf opgeven om te vechten tegen het middel, en tegelijk met dat zal je lichaam ook stoppen met het pompen van bloed naar je hart.' Vaag kijk ik hem strak in zijn ogen aan. 'Je lichaam wil het middel niet hebben. Wattson, je moet het tegengif hebben anders kan ik je garanderen dat je dit niet overleeft. Binnen 2 dagen zal je lichaam volledig uitgeput zijn.'

Angstig kijk ik naar Blaze die al het oog contact vermijd, dit moet mijn keuze worden. Een juist antwoord is er niet, of ik zal dood gaan of Hayden. Mijn hand sla ik voor mijn mond en snik hard.

Flashback

'Als een goud bloed kan je zwanger worden van weerwolven en vampieren. Echter is de kans dat dit goed gaat minimaal.'

'Meneer Harrington?' In de deur opening blijft hij staan, Blaze geeft mij een verbaasde blik. 'U zei dat de kans van deze zwangerschap minimaal is als goud bloed.' Bevestigend knikt hij. 'Dus er is wel een kans?' Blaze richt zijn strenge blik op zijn opa. Bijna weet ik zeker dat Blaze iets zegt tegen hem in zijn gedachten. 'Dat is het niet waard om te proberen...'