Ateş ve Kor

6. Bölüm

İyi okumalarr
Umarım keyif alarak okursunuz 💕

Oy verir yorum yaparsanız çok mutlu olurum ⭐

Silah elimden düştü. Demir kendi silahını beline geri koydu ve hızla bana yaklaştı. Kolumu sıkıca tutup evden çıkardı.
"Demir" arabaya doğru hâlâ sürüklüyordu.
"Demir kolum acıyor." Dedim ve Demir sinirle kolumu bıraktı.
"Bin arabaya." Dedi, itiraz etmeden bindim. Demir kapıyı kapatmadan önce Baran'a ve diğerlerine,
"Ben arabaya binin demeden binmiyorsunuz." Dedi sertçe, bütün korumalar kafasını olumlu salladı.
"Biraz da uzaklaşın." Dedi, adamlar ikiletmeden hemen arabadan uzaklaştılar.

Demir arabaya bindi ve hızla kapıyı kapattı. Ben ona değil titreyen ellerime bakıyordum. Demir,
"Bir kere beni dinlesen ölürsün demi? Bir kere amına koyayım! Bir kere!" Hızla cama vurdu. Çıkan ses ile korkup yerimden sıçradım. Gözümün önüne babamın beynindeki kurşun yarası geldi.
"Vera" Demir hafifçe çenemden tuttu.
"Vera nefes al." O an fark etmiştim nefesimi tuttuğumu, nefesimi dışarı verirken göğüsüm hızla inip kalkıyordu.

Demir,
"Şuna bak, bir de öldürmeye kalktın. Sen onu vursaydın ne hâlde olurdun aceba?" Gözlerimi ona çevirdim.
"Onu öldürmek için gelmemiştim ki, son kez konuşmak için gelmiştim sadece. Ama sonra dayanamadım. Gözüm karardı, birşey oldu. Beynim durdu. Hiçbir şey düşünemeyecek hâle geldim." Gözümden bir damla yaş aktı. Nefesim daralıyordu.

Kapıyı açıp kendimi dışarı attım. Elim boğazıma gitti. Korumaların hepsinin gözleri bana döndü. Demir arabadan indiğinde yeniden hepsi yere bakmaya başladı. Demir karşıma geçti. Elini uzatıp yanağıma koydu.
"Vera iyi değilsin. Tamam, sonra konuşuruz. Şimdi eve gidelim." Dedi, başımı salladım. Kafamı kaldırdığımda Baran'ın bize ara sıra kısa bakışlar attığını fark ettim.

Demirin en güvendiği korumasıyken  gözünden düşmekten korkuyordu.
"Demir," dedim, Demir gece karanlığı gözlerini gözlerime dikti.
"Efendim?"
"Baran, onun bir suçu yok. Ben istedim beni buraya getirmesini. O olmaz dese de ben çok ısrar ettim, söz verdim. Ne ona ne de işine zarar verme. Olur mu?" Diye sordum kafamı hafifçe omuzuma yatırarak, Demir bir saniyeliğine Baran'a baktı.
"Olur. En fazla ben senin korumalığını yaparım ne olcak ki? Karım değil misin?" Dedi benim ona söylediğimi alayla bana söyleyerek, gülümsedim arabaya tekrar bindim. Demir de arabaya bindikten sonra Baran da şoför koltuğuna geçti.

Hızla arabayı çalıştırıp gitmeye başladık. O kadar yorgundum ki gözlerim kapanıyordu. Bir bebek gibi başımı bedenimin üzerinde tutamayacak gibi hissediyordum. Uyku beni iyice kendine çekiyordu. Demir beni kendine doğru çektiğinde başım omuzuna düşmüştü. Daha fazla dayanamadım ve uykuya daldım.

                         ..................

Dizlerimin altından ve belimde Demir'in ellerini hissediyordum. Hareket ediyorduk. Yutkunmamla boğazım dehşet bir şekilde acıdı.
"Demir-" öksürdüm. Defalarca öksürdüm.
Saniyeler sonra yumuşak bir yere bırakıldım. Midem bulanıyordu ama gözümü açacak halim yoktu.

"Çok üşüyorum." Dedim zorla, Demir elini alnıma koydu. Ardından yanaklarıma.
"Ateş gibisin sen Vera." Dedi, üzerimi açtı.
"Demir çok üşüyorum." Belimden destekleyerek kaldırdı beni, ben ise titriyordum.
Bir kez daha öksürdüm.
"Tamam ılık bir duş aldırıp ilaç vericem. Tamam mı?" Başımı sağa sola salladım.
"Halim yok." Dedim, gözlerim yarı kapalı yarı açık hâldeydi.

Demir beni tekrar kucağına aldı ve banyoya girdi. Yavaşça yere bıraktı beni, üşüdüğüm için iki büklüm olmuştum.
Demir,
"Suyu açıyorum." Dedi ve su bedenimi ıslatırken çırpınmaya başladım.
"Demir- Demir çok soğuk!" Demir elimi tuttu,
"Şş, tamam ılıklaşıcak şimdi." Derken ben ona çoktan sokulmuştum bile. Demir'in iri bedenine iyice sarıldım. Onun da kolları beni sarmıştı.