Ateş ve Kor

22. Bölüm

Merhabaa

Oylarınız ve yorumlarınız çok önemli 🌺

Umarım bölümü beğenirsiniz ❤️

Keyifli okumalar

Anne," dedim sessizce, annemin bakışları derinleşti.
"Neden burdasın?" Diye sordum kendimi toparlayıp,
"Artık yüzleşmenin vakti gelmedi mi? Ben artık senden kaçmak istemiyorum." Yutkundum.
"Yüzleşmenin vakti...geldi." dedim kesik kesik. Annem arkama doğru baktı ve Demir'e döndü bakışları, Demir kafasını bir kere salladığında annem içeri girdi.

Arkasındaki iki koruma da içeri girecekti ki annem durdurdu.
"Siz gelmeyin."
"Emredersiniz efendim." Annem içeri girip kapıyı kapattı. Demir'e ve Murat'a döndüm.
"Bizi biraz yanlız bırakır mısınız?" Dedim, Murat direkt dışarı çıktı. Demir ise birkaç saniye sonra çıktı. Elimle ikili koltuğu gösterdim.
"Otur istersen." Annem oturdu. Karşısına mesafeli bir şekilde oturup ellerimi önümde bağladım.

Annem aramızdaki ölüm sessizliğini sonunda bozdu.
"Sormak istediğin birşey yok mu?"
"Var. Çok fazla var. Ama cevaplarından  korkuyorum."
"Ben seni, abini o adamın eline bırak istediğim için değil mecbur kaldığım için bıraktım Vera." Ben sormadan kendi anlatmaya başlamıştı.
"Ben eğer sizi bırakmazsam ölecektim. Ölmek umrumda değildi. Ölüm korkusuyla sizi bırakmadım beni öldürdüğü gibi sizi de sağ bırakmazdı. Beni tehdit etti. Ya sizi terk etmem gerekiyordu ya da sizi ve beni öldürecekti."

"Neden bizi terk etmeni istedi?"
"Çünkü sizi kendi istediği gibi yetiştirecekti. Kötü bir insan olarak. Ben yanınızda olsam izin verir miydim?" Göz yaşım akmak için zaman kolluyordu. Annem ellerini uzatıp ellerimi tuttu.
"Vera yemin ederim ki sizi istekle bırakmadım ben. Toparlanmam gerekiyordu. Çünkü, sizi yanıma alıcam diye düşündüm ben hep. Sizi yanıma alıp kızımla oğlumla yeni bir hayat, tertemiz bir sayfaydı hayalim." Göz yaşını sildi.
"Ben liseyi dışardan bitirdim. Hatta sonra üniversite okudum. 24 yaşında hukuk kazandım. Buralara gelebilmek için çok uğraştım çok çabaladım. Güçlü bir kadın olup onun karşısında eski garip Nalan olmamak için, güçlü olacaktım ki sizi alacaktım. Bir gün güçlü Nalan Doruk olarak geçtim karşısına, çocuklarımı ver dedim. Bağırdım çağırdım. abini yetimhaneye vermişti-" hıçkırarak ağlamaya başladı.

Boğazımda ki düğüm yutkunmamı zorlaştırıyordu.
"İ-iyi misin?" Diye sordum, başını salladı. Burnunu çekip göz yaşlarını sildi. Başını önüne eğip anlatmaya dev etti.
"Sonra seni almak için eve daldım. Sen bir kadının elleri arasında uyuyordun." Kafasını kaldırıp gözlerini gözlerime dikti.
"Mışıl mışıl herşeyden habersiz öylece uyuyordun. Seni almak için kadına doğru yaklaştım. Sonra o şerefsiz saçımdan tuttu beni geri çekti. Öldüresiye dövdü. Sen bağırışlardan uyandın ağlamaya başladın. Korkmuştun. Hâlâ yeterince güçlü değildim onun karşısında. Ordan yine sizsiz döndüm eve." Nefes alamıyordum. Ayağa kalktım.

"Daha fazla anlatma nolur." Dedim yalvarır gibi, hızlı nefes alıp veriyordum. Annem ayağa kalkıp karşıma geçti.
"Beni dinlemen lazım." Dedi elini yanağıma koyup sıcak bir şekilde okşadı.
"Dayanamıyorum." Dedim ağlayarak, annem yeniden anlatmaya başladı.
"Daha güçlü oldum. Tekrar karşına geçtim, bana...bana senin öldüğünü söyledi. Kendimden geçtim. Gözüm döndü. Deli oldum. Onu vurdum. Kalbinden vurdum. Öldürdüm sandım, yaşıyormuş. Ben seni 3 sene öncesine kadar öldü biliyordum Vera." Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Dizlerim tutmuyordu artık.

Annem bana sıkıca sarıldı.
"Ben artık sizsiz bir hayat istemiyorum. Ben sizi kaybetmek istemiyorum artık." Yavaşça koltuğa oturdum. Annem de yanıma oturmuştu. Göz yaşlarımı sildim.
"Biraz hava alalım mı?" Diye sordum, kafasını olumlu şekilde salladı. Ayağa kalkıp odadan çıktık. Kapının önünde Demir, abim ve Muratla karşılaştık. Demir hafifçe bana eğilip sordu,
"İyi misin?" Tebessüm edip başımı aşağı yukarı salladım.
"Biz biraz hava alıcaz, sen de gelmek gelmek ister misin abi?" Diye sordum hepsine tek tek bakarak, Murat,
"Benim biraz işim var odama gidicem. Sonra gelirim yanınıza." Dedi ve gitti. Abim yanıma geldi, elini yanağıma koydu.