Premtimet vdesin

Kapitulli 15

-Ka ndonje gje qe duhet mbajtur mend? Alea me thuaj qe nuk kam bere ndonje gje te gabuar mbreme te lutem! Nuk mbaj mend asgje nga mbreme. Vetem mbaj mend qe po kerceja.

-Po. Kerceve. Po me ke valle.... - me pa duke qeshur.

-Joo! Teo?

-Ehe.

-Moss! Pse dreqin del ne cdo vend ai! Si kerceva me te? Ti pse nuk me ndalove?

-Qetesohu, Tiara. Ishte thjesht nje kercim. Por dukeshit aq te qete ne krahet e njeri-tjetrit! Tiara, une mendoj se ju te dy akoma ndjeni per njeri-tjetrin!

-Isha e dehur Alea ti e di kete! Une e urrej ate person, une kam qare per te aq shume!

-E di. Por edhe ti e di qe te dy e doni akoma njeri tjetrin. Doni nje mundesi te dyte, per te rregulluar gjerat, per te falur gabimet.... pse nuk provoni te flisni njehere tamam, pa u zene, pa bertitur, si 2 njerez te rritur qe duhet te vendosin per jeten e tyre! Me pas le te behet me e mira.

-Nuk e di Alea.... nuk di cfare te te them. Ai eshte larguar edhe nga puna, nuk e di se ku mund te jete....

-E ke numrin e tij?

-Alea, ti e di qe une nuk do ta bej ate gje! Nuk do ta marr me ne telefon jam betuar per kete! Nese eshte dikush qe duhet ta beje kete, eshte ai! Kaq.

-Ne rregull. Luani lojen e krenarise dhe te shohim edhe sa do zgjase kjo.... nejse. Eja te shkojme ne kuzhine. Po na presin per te ngrene.

-Erdha, sa te vishem.

Hengrem mengjes dhe dolem me Alean per te bere disa blerje. Kishim kohe qe nuk dilnim. Shkuam ne disa dyqane dhe po kerkonim.

-Alea, eja pak. Pashe nje fustan te bukur ketu.

-I bukur qenka...

Shikuam neper disa vende dhe morem disa gjera. Kur dolem, po ecnim duke biseduar, pashe Teon i cili po kalonte rrugen.

-Alea! Eshte ai!

-Kush?

-Teo!

-Ku?

-Ja ku esht po vjen drejt nesh! Do me shikoje, eja leviz!

-Le te shikoje, eja vazhdojme te ecim.

-Prit, u kthye aty. Ndaloi. Cfare po ben?

-Tiara, pse te intereson se cfare ben Teo? Eja tani.

-Alea, shiko, erdhi nje vajze.

Po shikoja me vemendje. Ai ndaloi dhe me pas erdhi nje vajze. E pashe teksa iu afrua dhe e perqafoi. Po qeshnin te dy. Nuk e di pse syte m'u mbushen me lote dhe pamja sikur m'u be e turbullt.

-Tiara, je mire? Tia! Me degjon? Hejj!

-Jam mire. Ska gje, vazhdojme. Duhet te shkojme ne shtepi. - thashe dhe nisa te ecja.

-Tiara, ulemi te pime nje kafe ketu.

-Ne rregull.

U ulem dhe porositem. Teksa po rrija ne telefon, pashe serish te njejten vajze qe pashe me Teon. U fut ne lokal dhe menjehere pas saj edhe Teo. U ulen dhe nuk na pane.

-Alea, erdhen dhe ketu! Pse nuk me ndahet ky njeri? Ta marre te dashuren dhe te largohet nga jeta ime!

-Shh, qetesohu. Do rrime dhe pak sepse sot do vije Flavio dhe Luara, te thashe apo jo?

-Sot?

-Tani. Madje do e marr ne telefon ta pyes se ku jane.

-Mire.

Po prisnim qe ata te vinin. Papritur ndjeva qe dikush me mbylli syte. Ndjeva zerin, dhe e njoha nga e qeshura.

-Flavioo!

Ai me perqafoi dhe po qeshte. Flavio eshte shoku im i ngushte qe nga shkolla fillore. Ne fakt qe ne shkolle, ishim shoke.