AYLİZ

BÖLÜM 3

       Merhaba arkadaşlar yeni bölüm geldi.

Keyifli okumalar diliyorum 🍀💙

Hastaneden Arasla vedalaşıp çıktım akşam arayacağını söyledi.

Şimdi gerçek ailemle beraber eski evime eşyalarımı ve kitaplarımı almaya gidiyorduk. Arabayı geldiğinden beri hiç konuşmayan abim olduğunu düşündüğüm genç kullanırken yanında Mehmet bey arkada ise ben ve Elif hanım oturuyorduk.

Bir süre sonra aşina olduğum evin önünde araba durunca eşyalarımı almak için arabadan indim abim olacak genç ise benimle beraber inip kapının önünde bekledi.

Zili çalıp kapıyı çalışan ablanın açmasıyla eski ailemi sordum hep beraber dışarıda olduklarını söyleyince hemen odama çıkıp benim için değerli bir kaç eşyamı kitaplarimi ve kıyafetlerimi aldım.

Herşeyim tek valize sığınca yavaşça merdivenlerden inip 20 yıl geçirdiğim odaya eve dönüp son kez bakıp çıktım evden ben daha arabaya varmadan abim olacak genç gelip valizimi alıp bagaja koydu ve yeni evime doğru yola çıktık.

Yol boyunca kimseden ses çıkmaması kimsenin konuşturmak istememesi işime geldi yaşadıklarımı hazmetmeye çalıştım bir süre sonra araba değişik sokaklara girip çocukların koşturduğu bir mahalleye girdi o kadar şaşırmış bir haldeydim ki gördüğümden beri suratında hiç bir mimik oynamayan abim bu halime sırıtıp arabadan indi. Kendimi toparlayıp bende hemen indim.

2 katlı müstakil bahcelikli bir evin önünde duruyorduk kafamı kaldırıp hemen etrafı inceledim cidden hâlâ böyle mahalleler var mıydı? Elif hanımın sesiyle kendime geldim " hadi kızım geçelim içeriye dedi önden Mehmet bey ardından benle Elif hanım girdik içeriye.

Evin içi dışının aksine çok modern bir şekildeydi. Bugün yaşadığım kaçıncı şaşkınlık bilmesemde Elif hanımın önüme koyduğu lila peluş terlikleri ayağıma giyip onları takip ettim diğer evde ayakkabı giyilirdi ve bu terlik giyme işini çok sevdim.

Salondaki berjerlerden birine oturdum karşımda Mehmet bey ve Elif hanım yan yana abim ise diğer bir berjerde oturmuş beni inceliyordu sessizliği bozan Elif hanım " Evine hoşgeldin kızım" dedi.

Ufak bir tebessümle "Hoşbuldum" diyebildim. O kadar içten bir şekilde dedi ki bu kadına karşı içimde tarif edemediğim bir duygu seli başladı.

Mehmet Bey'in sesiyle bakışlarım hemen ona çevirdim " Daha önce tanıştık ama ben baban Mehmet buda" diyip abim olacak kisiyi göstererek "abin Kuzey senden 3 yaş büyük Bilgisayar mühendisliği okuyor son senesi tabi eğer alttan dersi yoksa" dedi gülerek. Abime dönüp o donuk haline bakarak ufak tebessümle "Bende Ayliz mimarlık okuyorum 3.sinifim" dedim.

Bu hayatta bana en büyük zararı dokunan kişi abi sıfatlı biri olsada ön yargılı davranmayıp kabullendim.

Mehmet bey tekrar söze girip "diğer iki abin şu anda çalıştıkları için yoklar akşam yemeğinde onlarla da tanışırsın" dedi. Balık gibi açık kalan ağzımı Kuzey abinin bana seslenmesiyle kapattım bana "Ayliz bişey mi oldu" diyince ona dönüp 'yok hayır bir anda 3 abim olduğunu öğrenince şaşırmadan edemedim' dedim. Daha sonra dönüp " Elif hanım kalabileceğim bir oda varsa eğer üstümü değiştirip biraz dinlenebilir miyim"dedim.

Kuzey abi yerinden kalkıp bana eşlik ederek kalacağım odaya kadar çıktı çıktığımız katta 4 kapı vardı soldaki odanın kapısını açıp içeri girmem icin yol verdi..

Oda o kadar kokoş bir şekildeydi ki adımlarım geri geri gitti bu odada daha önce Aylin'in kaldığı her halinden belli oluyordu. Düşüncelerimden sıyrılıp arkamı döndüğümde Kuzey abinin bana baktığını gördüm çok değişik bakıyordu ve istemsizce gerildim.