AYLİZ

BÖLÜM 10

    Merhaba arkadaşlar bölümlerde ufak değişiklikler yaptım. İlk kurgum olduğu için biraz acemice paylaşmışım ilk defa okuyanlar için değişen bir şey olmayacaktır.

Keyifli okumalar diler yorum ve yıldızlarınızı beklerim 🍀🍀💕
.

.

.
.

Yaklaşık 1 saat önce uyanmış lavaboda işlerimi halledip üstümü giyinmiş bir şekilde Aras'ın aramasını bekliyordum.

   Dün annemle konuşup geçen hastanede gördükleri arkadaşımın geleceğini ve onlarla tanıştırmak istediğimi söylemiştim önce abilerim biraz söylenmişti ama annemin itiraz istemeyen bakışlarını görünce mecbur kabul etmişlerdi.

Bugün cumartesiydi ve biz neredeyse 5 gündür Aras'la görüşmüyorduk.

Telefonumun çaldığını duyunca yerimden doğrulup komidinin üstündeki telefonu alıp Aras'in aramasını cevapladım.

" Günaydın balım ben attığın konuma geldim doğru mu geldim bilmiyorum kapıya çıkar mısın"

"Günaydın Aras'ım dur ben hemen aşağıya ineyim bekle kapatma açık kalsın telefon"..

'  Anne Aras gelmiş ben onu karşılayıp geliyorum hemen' diyip dışarı çıktım.

Aras melislerin evinin önünde arkası bana dönük bir şekilde etrafı inceliyordu

"Aras'ım gördüm ben seni tamam kapat geldim"

Hemen koşup sarıldım bu birkaç günde çok özlemişim arabayı olduğu yerde bırakıp Aras'ın kahvaltı için aldığı börekleri diğer koltuktan almasını bekledim.

   Arkamizi dönüp yürümeye başlayınca fırından çıktığı belli olan Yağız abiyle göz göze geldik hafif bir baş selamı verip eve geçtik.

    Annem kapıda bizi karşıladı Aras'in ailesinin durumu gayet iyiydi bu hayattaki tek ve en büyük eksikliği anne sevgisiydi.Annesi Aras'a doğum yaparken ölmüş. Annemin anaç bir şekilde sarılması Aras'ı çok şaşırtmıştı.

   Hep beraber kahvaltı sofrasında otururken abilerim de Aras'ı sevmeye başlamıştı ortamdaki enerji annemin "Annenlerle de tanışmak isteriz oğlum bunca yıldır kızımızı kardeşin gibi koruyup kollamışsın onlara edilecek teşekkürlerimiz var" demesiyle bozuldu.

   Aras'la birbirimize dönüp baktık bizimkiler bişey olduğunu anlayıp sustular "Ben annemi beni doğurduğu gün kaybettim Elif teyze bende tanışamadım annemle" diyince hemen kollarımı ona sardım ve ağlaması için fırsat verdim.

   Masada çıt çıkmıyordu ölüm sessizliği sarmıştı masayı. Annem ağladığı kızaran gözlerinden belli olan halini hemen toparlayıp kalkıp yanımıza geldi;

"Sende benim oğlumsun bunca yıl kızıma abilik yapmışsın ona umut olmuşsun yerini tutmam ama beni de annen olarak gör" bu sözlerin üstüne Aras anneme sarılıp elinden öperek teşekkür etti.

                                    ***

    Kahvaltıdan sonra Aras'la eve yakın olan cafeye geçtik ona ilk günden beri neler olup bittiğini anlattım benim adıma çok sevindiğini gerçekten ailemle mutlu olacağımı söyleyip beni rahatlatmaya çalıştı.

    Gelen garsona limonlu cheesecake ve kahve söyledim Aras benim aksime browni ve çay istedi. Bir süre sonra kapı açılınca içeriye yine o aşina olduğum ama bakarken utanıp heyecanlandığım meteor yani şey Yağız abi ve Yiğit abi girdi.