AYLİZ

BÖLÜM 38

Bütün İslam aleminin ve siz kıymetli okurlarımın Ramazan bayramı mübarek olsun. 🍀

Merhaba arkadaşlar bayram telaşı nedeniyle bölümü geç attığım için kusura bakmayın.

Bu bölüm nightblue0'a ithafen yazılmıştır.

Keyifli okumalar diliyorum 🍀💕

.
.
.

Ayliz'in anlatımıyla..

     

Herkesin başımda toplandığının farkında olarak uyanmamak için direniyorum.

    
Savaş abimin sesi doldu kulağıma "yok kardeşim gelmene gerek yok şu anda uyuyor ben uyanınca söylerim aradığını" kiminle konuştuğunu anlayamadım ama "kendisi seninle paylaşmak isterse anlatır" dediği an Devranla konuştuğunu anladım.

  
Aklım az önce olanlara gidince gözlerim kapalı bile olsa bir damla yaşın sol yanağımdan şakağıma doğru aktığını hissetim.

 
"Kıyamam meleğim sana, Mehmet canım acıyor baksana uykusunda bile ağlıyor" diyen annemle nefesimi tuttum.

   
Her ne kadar kızsam bile abimin bana öyle bir şeyi böyle kırarak söylemesine düşünmesine hiç ihtimal vermiyordum.

     
O insanlar bana defalarca aynı muameleyi yaptıkları halde sesimi çıkarmazken abime karşı böyle patlamış olmam içimde bir yerleri çok acıttı.

      
  
Ama o benim abimdi, her ne kadar iyi bir başlangıç yapmış olmasakta onu sevmiş kabullenmişken bana ima ettiği şey diğerlerinin yaptığından daha fazla canımı yakmıştı.

     

Zaten canım yandığı için canını yakmak istemiştim. Attığım tokat bir yana ona abi değilde Ayaz Demir demem sırf bu yüzdendi.

    
Babam annemin sorusunu eş geçmiş bir şekilde gelip alnımdan öpüp " uyandığını biliyorum meleğim şimdi herkesi çıkaracağım biraz dinlen" diyerek yanımdan uzaklaşmıştı.

    

Kapının açılıp kapanma sesinden sonra gözlerimi sokak lambasının aydınlattığı karanlık odada gezdirip az önce dağıttığım eşyaları toparlanmış gördüm.

    

      
Eşyalar toparlanmıştı ama benle abimi kim toparlayacaktı bundan sonra bilmiyordum
    
 

Yatağımın baş ucuna bırakılan telefonu alıp saate baktım. 19:05  yaklaşık 4 saat geçmişti.  
    
 

Elimdeki telefon çalmaya başlayınca konuşacak durumda olmadığım için meşgule attım. Ardından tekrar çalınca bir kez daha meşgule atıp, mesaj yazdım.

Siz: Konuşacak durumda değilim Devran.

Devran 💙: Ne oluyor güzelim kaç saattir ulaşamıyorum.

                    Savaş gelme dedi ama içim hiç rahat değil.

   

Telefonu sessize alıp hep yaptığımı yaparak yani kaçarak tekrar uykuya sığındım.
 

Boğazımdaki kuru öksürükle rüyamın en güzel yerinde uyanarak aşağıya inmeye başladım.

   
Bir önceki uyanmam kuzey abim yüzündendi beni yemeğe çağırıyordu ama uyumak istediğimi söyleyip onu göndermiştim.