AYLİZ

BÖLÜM 8

   Güne yine kapımın çalınmasıyla uyandım gece Ayaz abimle konuştuktan sonra çok geçmeden uyuyup kaldım benim ona bir kırgınlığım yok herkesin kendi tercihi nasıl davranacağı.

Kapım tekrar çalınca gel diyerek seslendim çok geçmeden içeriye kuzey abim gülümseyerek girdi "uykucu dersin yok mu senin" diyip yanağımdan makas aldı onun bu samimi halleri beni birazcık bile olsa rahatlatıyor ve mutlu ediyor.

"Yok abi dün gece gruptan yazmışlar bugün ders iptal oldu o yüzden birazcık daha uyumaktan zarar gelmez dedim iyi demişim demi" diyip dönüp abime baktım yanağımdan makas aldığı eli havada kalmış şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.

" Kız sen bana abi mi dedin vallaha eğer yanlış duymadiysam bana bana kuzeyine abi dedin demi" diyip beni olduğum yerden kucaklayıp döndürmeye başladı ağzımdan kaçan çığlıkla bir anda merdivenlerden sesler gelmeye başladı.
Yukarı çıkan annem babam ve abilerim hepsi bir anda içeriye girdi annem "Ayliz bişey mi oldu kuzey oğlum biraksana kızı" dedi. Kuzey abim diğer abilerime bakip sinsi bir şekilde sırıtıp bana döndü "Ayliz söylesin ne olduğunu daha güzel olur" dedi.

Gayet doğal bir şekilde anneme bakıp gülerek" Anne Kuzey abi beni uyandirmaya geldi bende uyku mahmuru abi diyince sonumuz bu işte." Arkadaşlar sanırım annem ona anne dediğim için kuzey abi gibi transa geçti. Salak kafam ya bir anda söylenir mi kadinin kalbine inecek şimdi.

Annem bir anda sevinçle çığlık atarak bana sarıldı " güzel kızım benim annem çok teşekkür ederim beni ne kadar mutlu ettin bilemezsin Mehmet duydun mu bak kızım bana anne dedi ben onun annesiyim en çok ben onun annesiyim" diyip yanaklarımdan öptü.

Geri çekilip diğerlerine bakınca abilerim ve babamın yüzünde buruk bir tebessüm vardı mutlu olmuşlardı ama onlara abi ve baba denediğim için üzülmüşlerdi ama ben kıyamam ki tamam belki baba sıfatı benim için hemen olacak bir durum değildi ama en azından abilerimi mutlu edebilirdim.

Usulca Savaş abimin yanına gidip " Abicim benim bugün dersim yok ama almam gereken birkac eşya var çıkınca beni AVM'ye bırakır mısın" dedim abi bir anda bana dönüp başımın üstünden öperek " olur abim hadi kahvaltı yapalım çıkarız" dedi.

Başını öne eğip çıkan bir Ayaz beklemiyordum ama dursun ona daha güzel bir anda söyleyeceğim. Hep beraber kahvaltı sofrasına geçtiğimizde herkesin yüzü gülüyordu ama Ayaz abi kafasını masada kaldırıp bize katılmamıştı boğazımı temizleyip "Ayaz abi bugün evde olduğuna göre hastaneye gitmeyeceksin sanırım çıkışta beni almaya sen gelir misin" diyip bombayı ortaya bıraktım.

Ayaz abimin içtiği çay boğazında kalınca yanındaki Savaş abim sırtına vurmaya başladı kuzey abim ise yanimda oturmuş hunharca Ayaz abime gülüyordu. Ayaz abi biraz sakinlesince bana bakıp " Alırım tabi güzelim işin bitmeden haber ver gelirim ben yanına" dedi.

' güzelin miyim gerçekten dememek için zor tuttum kendimi' ama dur bir dakika niye herkes bana bakıp gülüyor 'benim içimden konuşmadım mı' diye düşünürken kuzey abim
"Hayır abim ve hâlâ dışından konuşmay devam ediyorsun" dedi ve "insan abisine de düşmez ama ayıp yani" diyip kahkaha attı.

Kahvaltımız benim pot kırmam üzerine sakin geçmişti savaş abim beni bırakıp gitmiş şimdi eksik olan eşyalarımı alıyordum isim bitmek üzere olunca Ayaz abime haber verdim birazdan gelip alacakmış. Onu beklerken dışarıdaki kafeye geçtim gelen garsona sütlü kahve söyleyip bekledim.

Az sonra karşı masadan sesinin duyduğum kişiyle emin olmak ister gibi kafamı kaldırıp baktım Yağız abi oradaydı ve yanında 2 arkadaşı daha vardi benim ona baktığımı farketmiş gibi başını kaldırınca utançla ne yapacağımı bilemedim. Sonra masasından kalkıp benim masama doğru geldi.