AYLİZ

BÖLÜM 30

Merhaba arkadaşlar bugün biraz geciktim. Gün içinde yaşamış olduğum talihsizliklerden dolayı bölümü ancak atma fırsatım oldu.

Bu bölümü Aysysk okuruma ithafen yazıyorum.

Satır aralarında yorum yapmayı yıldızıma tıktık yapmayı unutmazsanız sevinirim 💙

Keyifli okumalar diliyorum 🍀💕

Güne güzel başladım demeyi çok isterdim tabi tepemdeki Aras olmasaydı. Hayır yani anlamıyorum sabahın köründe ne işi vardı?

Tamam geleceğini biliyordum ama bu saatte değildi ya..

"Hadi balım uyan artık beraber çok eğlenceğiz bugün?" Neşeli ve imalı çıkan sesiyle gözlerimi açıp " bu ses tonunun ardından nasıl bir eğlence çıkacak açıkçası hiç merak etmiyorum!" dedim.

Ama beni takan var mı tabiki yok, üstümden yorganı çekip "hadi kalk artık ya Elif Anne kahvaltıyı hazırlamış bekliyor bizi" diyince " uff tamam be kalktım, sen geç bende geliyorum" diyerek lavaboya gidip elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirdim.

Evet Aras anneme artık Elif anne diyordu.

Aşağıdan annemle Aras'ın sesi geliyordu. Aras her ne anlatıyorsa annemin kahkahaları mahalleyi sarmıştır.

Yanlarına geçip annemin yanağını öpüp "Günaydın annem" diyip Aras'ın yanağından makas alarak yerime oturdum.

Babam bugün Savaş abimle birlikte şirkete geçmiş Ayaz abim sabah erkenden nöbetten geldiği için uyuyormuş Kuzey abimde dersler online olduğundan beri bir yerde staja başlamıştı.

İçeriden gelen telefon sesiyle hepimiz birbirimize baktık annem ayaklanıp odadan babamın telefonuyla gelince aramayı cevaplamış,

"efendim oğlum"

.

"Evet annem evde unutmuş"

.

"Ben bir sorayım kardeşine"

.

"Tamam annem hadi babana da selam söyle öptüm ikinizide"
.
.

Telefonu masaya bırakıp "kızım acele bir işiniz yoksa çıkmışken babanın telefonunu şirkete götürür müsünüz?" diyince Aras'a baktım.

"Manyak mısın kızım bana niye bakıyorsun sanki yok diyeceğim, tabi Elif annem sen bakma bu şaşkına biz götürürüz."

Kahvaltı yapıp evden çıkarken Aras bir ton laf etmişti. Çok bekletmişim beyefendiyi.

Araba şirketin önüne gelince güvenlik kapıyı açıp 'buyrun Ayliz hanım' diyince Aras gülmemek için kendini zor tutuyordu.

Asansörün önüne gelince bana yavru köpek bakışları atarak "söz veriyorum bizden başkası binerse ineriz ne olur merdiven çıkmayalım" demişti.

Onun bu haline gülüp " tamam hadi gel ama buna binemeyiz bu sadece yöneticilerin parmak iziyle çalışıyor, şuradakine binelim" diyip koluna girerek yürümüştüm.

"Vayy anasının gözü bizde zenginiz diye geizyoruz adamlar parmak iziyle biniyor asansöre, gerçi zenginlik değil bu ya vizyon sahibi insanlar" diye diye söylenen Aras'a bakıp asansörden çıktım.

Sekreterden babamın abimin odasında olduğunu öğrenince kapıyı çalıp gel denmesini beklemeden " Demir ailesinin en güzeli biriciği geldi" diyerek içeriye daldım.