AYLİZ

BÖLÜM 32

Selam ben geldim.

Yeni bölüm biraz gecikti kusura bakmayın.

Uzun zaman sonra erkenden uyuyunca bölümü atamadım.

Bu bölüm 42irem1'e ithafen yazılmıştır.

         Keyifli okumalar diliyorum 🍀💕

.
.
.

Devra'nın Anlatımıyla...

.

Bugün sabah kahvaltıya onlara gittiğimden beri bir gariplik vardı Ayliz'de.

Gerçi hep bir kararsızlık içinde bazen yakınken birden uzaklaşabiliyordu. Bunu da eski hayatına yoruyordum.

Arabayı hayvan gibi hızlı kullandığım için kolunu çarpması ve benim onun canını yakmış olmam kendime edeceğim bütün hakaretleri hakettiğimi gösteriyordu.

Asansörde o kadar derin bir şekilde kokusunu alıyordum ki.. kapalı alanlardan pek hoşlanmadığım halde ömrümün sonuna kadar burada onunla kalabilirdim. Tabii kapı açılıp Su bizi görünceye kadar.

Onunla ilgili kafamda soru işaretleri vardı ve evet onun o gökyüzü gözlerine bakan biri acılarını da masumluğunda görebilirdi.

Odaya gelen çiçekten sonra panik yapmasıyla bir şeylerin ters gittiğinden emin olmuştum.

O odadan çıktıktan sonra gerekli belgeleri imzalayıp Savaş'ın odasına gittim.

.

Ama yoktu hava alacağım diyip çıkmış. Koridorda, lavaboda hatta terasta bile bulamayınca demirlere yaslanıp soluklandım.

.

Aşağıda adamın biriyle konuştuğunu daha doğrusu bir şeyler anlatmaya çalıştığını görünce asansöre atlayıp aşağıya indim.

.

Şerefsiz moraran kolundan tutmuş çekiştiriyordu. Büyük adımlarla biraz daha yaklaştıktan sonra Ayliz'in bırak dediğini ama adamın zorla arabaya bindirmeye çalıştığını görünce bendeki  şarteller attı.

.

"kız bırak diyor şerefsiz anlamıyor musun?"  diyip aradaki mesafeyi epeyce kapattım.

.

Şerefsiz ne kadar sinirlenmişse bana karşı "Sen kimsin lan.. yoksa bu it yüzünden mi gelmiyorsun benimle?" dediği an bütün öfkemi kusar gibi

.

" İt senin yedi sülalendir " diyip kafayı gömdüm.

.

"Irzını s*ktgim seni bir daha burada bu semtte veya Ayliz'in yanında görürsem, bırak görmeyi adını bile düşünüp zikrettigini duyarsam.. o çok değer verdiğini keser g"tune sokar ibreti alem için meydanda gezdiririm"

.

Art arda attığım yumruklardan sonra o gelip havadaki elimi tutarken adımı söyleyip yaşlı gözlerle bana yalvarır gibi bakmasına kayıtsız kalmadım.

.

Tuttuğum eli bırakmadan otoparka doğru yürüyüp mertten savaşı sordum toplantıya girdiğini yazdı.

.

Tabi ki abisinden korktuğum yoktu ama bugün aramızda bir şeyler netliğe kavuşmadan onu zor durumda bırakamazdım.