AYLİZ

BÖLÜM 37

Merhaba arkadaşlar
Sizleri beklettim biliyorum ama ramazan ve bayram hazırlığı derken ancak fırsat buldum yeni bölümü atmaya.

Son 2 bölümün okunması diğer bölümlere nazaran daha az, oy ve yorumlar ellerinizden öper ☺️

Bu bölüm SlaMavi1'e ithafen yazılmıştır.

Keyifli okumalar diliyorum 🍀

.

.
.

    
Gözlerimi açmakta zorlanıyordum başımın ağrımasını umursamak istemesemde ben burdayım dercesine kendini belli ediyordu.

     

Oflayarak gözlerimi araladığım zaman gece yaşadıklarım bir bir zihnime dolunca bulunduğum yere biraz daha sindim.

    

Devranın benim yüzümden uyanmasını istemedim gece boyunca iki büklüm bir şekilde oturmuş arka koltuğun büyük bir kısmını bana bırakmıştı.

    

Onu uyandırmadan ellerimi yüzünde gezdirip her bir noktasını hafızama kazınmasını ister gibi izledim.

    

Kıpırdanmasıyla elimi çekip uyku numarasına devam etmek istedim.

   

Başımın üstünde hissetiğim sıcaklıkla " hergün böyle uyanmak için herşeyi feda ederim" diyen sevgilimle nefesimi tuttum.

     
Ona yaptığımın aynısını o bana yapmaya başlayınca kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladı.

   
Başımın üstünden yani saçlarımdan öperek " nefes almalısın meleğim" demesiyle gözlerimi aralayıp alttan alttan ona bakmaya başladım.

   

O şoför koltuğuna geçerken bende üstümü düzeltip ön koltuğa geçtim.

    
Aynadan saçımı düzeltip kemeri takmak için ona döndüğümde;
"Benim yüzümden bütün gece rahat uyuyamadın" burnumun ucundan öperek "ben gayet rahat uyudum uzun zamandır böyle huzurlu uyumamıştım"

   
Camın tıklanma sesiyle ikimizde kafamızı kaldirip gelen kişiye baktık. Dışarıdan görünmüyorduk ama kimin geldiğini görebiliyorduk.

   
Kuzey abim tekrar cama tıklayınca devran hiç çekinmeden camı açtı.

  
Kuzey abim gayet sakin bir şekilde bize bakıyordu şaşırmamış veya kızmamıştı.

     
Elindeki poşeti sallayıp "Günaydın çifte kumrular, hadi bakalım kahvaltıya geçelim annemler bekliyor" diyip arka kapıyı açarak kendini arabaya bıraktı.

    
Asıl bu hareketlerine şaşıran bendim arkamı dönerek, "Abicim biz seninle yürüyerek gitseydik devranı rahatsız etmeseydik ya " dememe kalmadan "Sus cadı konuşma ekmek alma işi evin en küçüğünde olması gerekirken o sevimsiz kuzenler için ekmek almaya ben gideyim sende beni yürüt"sinsice gülümseyip "hem eniştem rahatsız olmaz, olmazsın değil mi enişte?"

    

Anlaşılan kuzey abim bize bu şekilde tepki gösterecekti. Olsun yine de en azından sempatik şeyler yapıyor.