AYLİZ

BÖLÜM 9

Merhaba arkadaşlar yeni bölümle geldim.

Keyifli okumalar diliyorum 🍀

...Kuruyan boğazımla uykumdan uyanıp aşağıya indim merdivenlerden indikten sonra bir odanın içinden fısıltı şeklinde sesler duyunca dönüp oraya baktım gördüğüm manzarayla elim ayağım çekildi resmen.

Loş ışığın aydınlattığı oda da babam elinde bir fotoğrafa bakarak sessizce ağlıyordu. Yanına gitsem acaba kızar mıydı diye düşünmeden edemedim. Sonra kendi kendime kızdım 'Saçmalama kızım herkes o adamla bir mi şu birkaç günde bu adamın ne kötülüğünü gördün gir ve konuş zaten neden baba diyemediğini anlatacaktın.'

İç sesime kulak verip kapıyı tıklayıp içeriye adımladım babamın bakışları beni bulunca hızlıca ayağı kalkıp " kızım iyi misin neden uyumadım bir yerin mi ağrıyor" diye merak ve korkuyla sordu.
"Yok hayır su içmek için inmiştim sizi görünce gelmek istedim vaktiniz varsa biraz konuşabilir miyiz?"

"Tabi gel kızım otur şöyle bir sorun mu var"

"Şeyy evet aslında bir sorun var nasıl başlasam bilemiyorum ama sadece dinleyin olur mu çünkü bu daha cesaret edip konuşabilir miyim emin değilim"

"Tamam kızım anlat dinliyorum"

"Dışarıdan görünenin aksine benim öyle prensesler gibi bir hayatım olmadı kendimle ilgili kararları da ben vermedim bana ne diretildiyse onu yapmak zorunda kaldım bugün anneme anne dedim evet o evdeki annemin bana o adama göre daha az zararı oldu yani benim için anne demek baba demekten daha az canımı yaktı ama baba demek o kadar uzun bir süredir kullanmadığım sıfat ki eğer kullanırsam yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum," derin nefes alıp devam ettim

" Yanlış anlamayın sizden korktuğumdan değil 19 yılın aksine şu birkac günde bana baba nasıl olurmuş gösterdiniz ama ben yine de bir anda çözemedim içimdeki şu durumu eğer sizi üzdüysem özür dilerim."

Hangi ara ağladım bilmiyorum ama babaminda benden farkı yoktu gözleri o kadar değerli birşeye bakıyormuş gibi bakıyordu ki bana bir kez daha lanet ettim o adama Baba dediğim günlere benim babam şu anda benim karşımda benimle beraber ağlıyordu.

"Kızım ay parıltım ay parçam sen bana istediğin zaman baba de hiç önemli değil asıl ben senden özür dilerim sana babalık yaparak büyütemediğim için" babam konuşurken içeriye  gözleri yaşlı annem girdi.

"Mehmet ne yapıyorsun sen bu arada Allah aşkına yine kaçıp bu odaya gelmişsin bak kızımız artık burada bırak o fotoğrafları" diyince fotoğrafta ben mi vardım diye merak ettim.

Durumu anlayan annem fotoğrafı bana gösterdi  anne ve babamın genç halleri annemin karnı burnunda babam annemin göbeğine sarılıp öperken çekilen bir fotoğraf bu fotoğraftaki dogmayan bebek bendim doğduğu halde ailesinden ayrı kalan bebekte bendim gittiği ailede sevgi görmeyip hırpalanmış çocukta genç kızda bendim...

"Bu senin doğumundan 1 hafta önce çekilen son fotoğrafımız bebeğim ama sende babanda artık daha fazla ağlamayın kaybettiğimiz zamanlara inat daha güzel anılar biriktirecez.. hadi şimdi yatağa yarın sabah çok iş var"

Annemin bizi azarlar gibi göndermesine gülümseyip yanağını öpüp iyi geceler dedim sonra neden olmasın diyip birde babamın yanağına öpücük kondurup arkamda şaşkın bir baba bırakarak odama koştum.

Hemen yatağa girip Aras'a mesaj attım

Siz: Aras

Aras'm: söyle balım

Siz: Yarın sabah kahvaltıya buraya gelsene hem ailemle tanışırsın hemde buradan beraber geçeriz cafeye.

Aras'm: tamam balım yarın görüşürüz neler olup bittiğini bana anlatırsın.

Siz: Tamam Aras'm hadi iyi geceler.

Aras'm: iyi geceler balım (:

    Sizleri bekletmemek adına elimden geldiğince hızlı hızlı yazıyorum bölümleri umarım beğenirsiniz 💕