မည္သူမွ်မရွိေနေသာ လူနာခန္းေလးထဲ အိတ္အား ဖြဖြခ်လိဳက္သည္။ လက္ထဲမွ စံပယ္တစ္စည္းအား ဖန္ပန္းအိုးေလးထဲ ထိုးစိုက္လိုက္၏။ လူနာကုတင္ထက္ လွဲေလွ်ာင္းေနသည့္ ျဖဴလွ်လွ် ပုံရိပ္ကေလးမွာ အစဥ္သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနသည္။ လူနာကုတင္ေဘး ခုံပုေလးေပၚထိုင္ရင္း အပ္ေပါက္ရာမ်ားရွိေသာ လက္ဖမိုးကေလးအား အသာမယူလိုက္သည္။ ႏွာသီးဖ်ားကေလးႏွင့္ ထိလိုက္မိ႐ုံႏွင့္ပင္ အတိတ္မွ အရိပ္တို႔အလုံးအရင္း ႏွလုံးသားဆီသို႔ ခုန္ေပါက္ဝင္ေရာက္ေလ၏။
“ေမာင့္ကို ခုထိ ျပဳစားတုန္းပါလားစက္ရယ္”
ၾကည့္လို႔မဝနိုင္သလို တစ္ဖဝါးမွခြဲမေနခ်င္ပါ။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနအရပ္ရပ္အား လက္ခံရမည္မဟုတ္ပါလား။ အိတ္အား ျပန္ေကာက္ကာ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ႏွဖူးျပင္ျပန့္ျပန့္ေပၚသို႔ အနမ္း ေႁခြခဲ့ရန္လည္း မေမ့ခဲ့ပါ။
နတ္ေမာက္လမ္းေပၚသို႔ကားအားဆြဲတင္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ေဘးရွိ Royal Garden ေဘးမွ ကန္ေတာ္ႀကီးအတြင္း ေမာင္းဝင္သြားလိုက္သည္။ ျပည့္က်ပ္ေနသမွ် ဤေနရာတြင္သာ ေျဖေဖ်ာက္လွ်င္အဆင္ေျပနိုင္၏။ အတိတ္မွ ပုံရိပ္တို႔သည္လည္း တစ္စၿပီး တစ္စ ဝင္ေရာက္လာသည္။ စက္တားေနသည့္ၾကားမွ ဒီေကာင္က ေမေမ့ကို ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္သည္။
“သားငယ္ဘယ္ကျပန္လာတာလည္း” ဟူေသာ အေမးသည္ပင္ ဒီေန႕ေက်ာင္းကို မေရာက္ခဲ့တာ သူသိေနၿပီ ဟုႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သိေစသည္။
“ကန္ေတာ္ႀကီးကျပန္လာတာ၊ စက္နဲ႕အတူ”
“သားက သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အတူ ထူးထူးဆန္းဆန္းသြားလည္လို႔ပါလား၊ ေအးေအး အေပၚတက္ေတာ့ေလ”
ခ်ိဳလြန္းတယ္၊ ေမ့ေမ့အသံအရမ္းခ်ိဳလြန္းေနတယ္။ ဒါဘယ္အခါးကို ဖုံးခ်င္ေနတာလဲ သိစရာမလိုေတာ့။ စိန္ေတြ ေက်ာက္ေတြကို အကဲျဖတ္ေနတဲ့ ေမေမက ဒီသားရဲ႕ဘယ္ခါးသက္သက္အပိုင္းကိုဖုံးခ်င္လို႔ ခ်ိဳျပေနသလဲ ေမးစရာကိုမလိုပါ။
“စက္က သူငယ္ခ်င္းလို႔ေမေမထင္သလားဟင္”
ပ်က္သြားေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္လုံးတြင္းမွ အရိပ္တို႔အား ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေမာင့္ကို ခြင့္လႊတ္ေတာ့ စက္ရယ္။
YOU ARE READING
ပိုးမကူ ဝါချည်ဖြူတပင်ရစ်ကယ်နှင့် (Uni + Zaw) Complete
Romanceဝါချည်ဖြူတစ်ပင်သန့်သန့်နဲ့တူတဲ့ မေတ္တာတွေဘယ်လိုနှောင်ဖွဲ့တက်ကြသလဲ စူးစမ်းကြည့်ခြင်း။ ပထမဆုံး ကြိုးစားမှုလို့ပြောလို့ရပါတယ်။ ရင်နှင့်အမျှ ခံစားပေးဖို့ မတောင်းဆိုရက်ပေမဲ့ ဖတ်ပြီးသမျှ ဆိုးသည် ကောင်းသည် review ကိုတော့ အရိုးသားဆုံး မျှော်ချင်ပါသည် "ရေးရေ...
