SPIDERMAN🕷| KV

🕷THE WHITE COAT🕷

پارت ۲۴:
کت سفید

_اون پسره کی بود؟

تهیونگ بدون توجه به مایلو کتش رو دراورد و روی صندلی ساده ی کنار میزش پرت کرد. بعد از اتفاقات و جنگی که با جونگکوک گذرونده بود اصلا حوصله ی دوست پسر سابقش رو نداشت اما اون با دلی عاشق دنبالش تا این سوییت کوچیک اومده بود.
- اذیتت میکنه؟ چرا هنوزم توی دیلی نیوزی؟ مطمئنی نمیخوای ازش بیایی بیرون؟

- مایلو...

با صدای تقریبا بلندی سمت پسر چرخید و فریاد زد:
- لطفا... ساکت باش. اگر نمیتونی برو بیرون. نیاز دارم تنها باشم.

مایلو نفسش رو بیرون فرستاد میدونست وقتی تهیونگ نخواد حرفی بزنه حرفی هم نمیزنه برای همین تنها سر تکون داد و توی سکوت سمت اشپزخونه رفت تا دوتا نسکافه ی داغ برای خودش و تهیونگ درست کنه.

تهیونگ کیفش رو گوشه ای پرتاب کرد و سمت پنجره رفت تا بازش کنه هر کس دیگه ای بود بهش میگفت توی این بارون و سرما پنجره رو باز نکنه اما مایلو تنها به پسر خیره موند وقتی در پنجره رو باز کرد و اجازه داد قطره های بارون روی گونه هاش بچیکه.

این به تهیونگ ارامش میداد تمام یک سالی که با مایلو قرار میذاشت تمام زمان هایی که باهم بودن.
- تمومش کن... چرا همیشه اینجوری زل میزنی بهم.

تهیونگ دستاش رو جلوی صورتش گذاشت تا گونه های سرخ شده اش رو پنهان کنه غافل از اینکه جونگکوک همه چیز رو دیده بود. پسر نرم خندید و با گرفتن مچ های باریک پسر اون رو بیشتر به خودش چسبوند.
- چون چشمات خیلی خوشگله. عاشق رنگ و فورمشونم...

تهیونگ از لای انگشت های بلندش به پسر نگاه کرد و مایلو اروم دست های پسر رو پایین کشید. دستش رو بالا اورد و پلک پسر رو به ارومی لمس کرد و باعث شد پسر کوچیکتر چشم هاش رو ببنده.
- نسکافه با شیر...

اروم گفت و لیوان رو روی میز گذاشت و بعد روی مبل کوچیک و ابی رنگ تهیونگ نشست. تهیونگ حرف پسر رو شنید و بعد از بستن پنجره سمت میز چرخید و لیوانش رو برداشت.
- ممنون.

مایلو هم کمی از نوشیدنی گرم نوشید و گفت:
- میدونی. من واقعا دلم نمیخواست توی همچین موقعیتی بیام.

تهیونگ اینبار ارومتر برخورد کرد. بارون و ضربه های ارومش روی صورتش ارامش رو بهش تزریق کرده بود.
- خب... چی باعث شده بعد از اینهمه سال برگردی؟

- من هیچوقت ترکت نکردم، تهیونگ!

تهیونگ اینبار اروم بود و هیچ خشمی احساس نمیکرد:
- ما بهم زدیم مایلو!