Konyalım Yürü / Minsung

kalpsiz

Minho'dan

Kapıdaki surata dönmüştüm, bize garip garip bakan babam bir benim birde Jisung'un üzerinde bakışlarıyla mekik dokuyordu.

"Jisung, ne işin var burda?" Jisung konuşmaya başlayacağı sırada hemen lafa atlamıştım, saçmalardı bu salak şimdi.

"Baba, elleri kanamıştı da... Pansuman için."

"Neden hala burda, üzerindeki senin tişörtün ve koltukta neden bir tişört var? Açıkla bana bunu Minho!" Sadece yüzüne bakıyordum, yanlış anlamıştı her şey yeniden başlıyordu.

"Baba bağırma, Jisung gitsin ne diyeceksen o zaman de." Olabildiğince sakin sesle konuşmaya çalışıyordum Jisung'un gözlerindeki korkuyu görebiliyordum.

"İkinizde kalıyorsunuz, bana bir açıklama yapacaksınız!" Sesi evi inletiyordu resmen.

"Hocam... Sırtım." Jisung titremekten konuşamıyordu.

"Bağırma dedim, sese karşı hassas o!"

"Yaa hadi canım! O kadar hassas ki yankı yapsın diye boş ev tercih ettiniz sanırım ha?" Ondan nefret ediyordum.

"Sen ne dediğinin farkında mısın? Oğlun var karşında öyle senin pısırık öğrencilerinden değilim ben! Sana bağırma dediysem bağırmayacaksın, bana ne zaman baba gibi yaklaştın da şimdi beni sorgulamaya kalkıyorsun sen? Kimsin sen ya kim!"

Sinirden alnımdaki damarlarım belirginleşmişti, babama çekmişim lanet olsun.

"Bana bak benimle düzgün konuş! Nasıl senin gibi bir oğlum olabilir benim ibnesin sen ibne?"

"Neyseki sana çekmemişim." Sadece dalgayla gülmüştüm.

"Efendim gerçekten Minho'nun bir suçu yok... Sadece iyilik yapmak istedi."

"Onun yapacağı en büyük iyilik ne olurdu biliyor musun? Ölmek." Ne yazık ki babacığım önce sen! Ben kazanmayı severim bilirsin.

"Böyle dememelisiniz o sizin oğlunuz."

"O benim oğlum falan değil tamam mı? Annesinden bana kalmış bir yıkıntıdan başka bir şey değil benim için."

"Haddinizi aşıyorsunuz..." Babam Jisung'un üstüne yürüyünce önüne geçip kolumla Jisung'u arkama çekmiştim.

"Nıck nıck nıck deneme bile... Annem çok pardon annem değil, pavyon kenarlarında gece yarısı bulduğun yeni karın demeliydim. Sence benim üstüme yürüdüğünü öğrense helede bana vurduğunu hoş şeyler olur muydu ki? Sanmam." Sırıtmıştım.

"Çıkın evimden! İkinizde çıkın gözüm görmesin sizi!" Jisung kötü titriyordu babamın yüksek sesi onu korkutmuş olmalıydı.

"Jisung, bana bak."

"Minho gidelim lütfen, gidelim."

Elini tutup babama omuz atarak geçmiş ve onu bahçeye çıkarmıştım.

"Sorun yok, geçti. Seni böyle bir olaya karıştırdığım için özür dilerim."

"Minho, nasıl sana böyle diyebilir? Hiç mi üzülmüyorsun..." Gözlerinden bir iki damla yaş akmıştı ama sanki bu üzüntü değilde bana kızgınlığının göz yaşlarıydı.

"Üzülmüyorum Jisung tamam mı? Sebebi yok üzülmüyorum işte..." Omuz silkmiştim sadece.

"Kalpsiz misin?" Kalpsiz miyim?

Öyle miyim... Degilimdir Jisung deme öyle.

"Öyle miyim?"

"Öylesin ağzını açıp laf bile edemiyorsun... Bir de bana diyorsun." Kalpsiz miyim Jisung ben...

Sensiz miyim? Ne hayır ne diyorum...

"Jisung bu kadar yeter, sende haddini aşıyorsun." Sadece göz devirmekle yetinmişti ve sonrada arkasını dönüp çekip gitmişti. Ben mi? Bende arkasından
bakmıştım öyle.

"Yapma Jisung, kalpsiz değilim ben..."

***

Eve gitmeyecektim, çünkü eve gidersem o evden ya benim ya da onun ölüsü çıkardı. Muhtemelen onun...

Salıncağa oturmuştum, kulaklık takmak istemiyordum sokakta boş görünüyordu bende telefonumdan Kalben'in Yara şarkısını açıp dinlemeye ve eşlik etmeye başlamıştım.

Karanlık bi' yerde bul beni
"Kaybettiğin gün gibi bekliyorum
Üstümde bi' başkasının ceketi
Yine de tanırsın biliyorum
Tanıdık bi' yerde bul beni
Kuğulu'da buluşalım
"Kalpsizin biri" demişsin, hani?
Bari yorgun dargın bakışalım."

Şarkının:
"Elini uzattı
Havada kalan en güzel hayalimiz
Yaramızı unutturur
Yarayı kapatan aşk
Yaradan da derin." Kısmında birinin bana elini uzattığını görmüştüm. Kafamı kaldırıp baktığımda gördüğüm kişi belkide şu an en cok yanımda isteyeceğim ama nefret ettiğim kişiydi... Jisung.

"Tutmayacağım elini, aşk falan yok." Jisung elini çekip arkama geçmiş ve beni yavaşça sallamaya başlamıştı.

En son annem beni sallardı Jisung, yapma Jisung yapma... Göz yaşlarımı nasıl tutacağım? Kafamda bir küçük çocukla yaşıyorum, o çocuğun hayalleri varmış sonra biri gelip onları ısınmak için yakmış... İşte ben o kafamdaki küçük Minhoyu kafasından vurmak istiyorum ama bunu yaparsam onu ne kadar özleyeceğimi biliyorum.

HAYİR YA HAYİR YA AĞLIYORUM HİÇ HOŞ DEGİL OF

Umarım beğenmişsinizdir yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayıın 💗

Bir sonraki bölümde görüşelim 💘