Yatağımdan kalkmış açık kalan kapı aralığından ablama baktım.Sürekli gelen bağırış sesleri yüzünden kulağımı tıkamak zorunda kalıyordum.Ablamı bir sandalyeye oturtmuş ABİLER ablama sırıtıp saçını çekiyorlar ve sürekli ona bağırıyorlardı.İstemsizce akan gözyaşlarımı durdurmaya çalışan ellerim titriyordu.ABİLERDEN birisi ablama sert bir tokat attıktan sonra ablamın yere yığılışını izledim...Sadece izledim...Sonra kalbimi durduracak bir şey olmuştu,nefesimi kesip gözyaşlarımı durduran bir şey...ABİLERDEN birisi yan sandalyede bulunan silahı alıp yavaşça ablamın KALBİNE yasladı.Ablamın sesi, ablama doğru bakmama neden oldu."Burda değil yemin ederim değil"ne dediğini tam anlamasamda BABAMDAN bahsettiğini düşündüm.BABAMDAN...ABİLERDEN birisi "Babanın en çok seni sevdiğini duymuştum.Umarım öyledir ufaklık.Canını biraz yakacağız gibi"o günden sonra ablamı alıp götürdüler sonrasında ise sadece o cümle kaldı geriye /"CANINI BİRAZ YAKACAĞIZ GİBİ...."/
################
Ablamı götürdüklerinde salona çıktım ve ağlayabildiğim en yüksek sesle ağlamaya başladım.Komşular geldi kapıyı çaldı açamadım.Zile bastılar bağırdılar açamadım.Bana ne olduğunu sorduklarında söyleyeceğim şeylerin benim canımın daha fazla acıtacağını daha çok ağlatacağını bildiğim için açamadım o kapıyı...
Komşular gitti akşam oldu kimse polis bile çağırmadı galiba.Halen salonun ortasında oturmuş saatlerce bomboş gözlerle etrafa bakıyordum.Saat 2 gibi kapının açılma sesini duydum.Babam gelmişti kafamı kapının olduğu yöne çevirdim.Babam etrafa ablamı arar gözlerle bakındı göremedi,bana baktı alaylı bir tavırla bana baktı "Nerede" diye sordu orta tınlı bir sesle.Ağzımı açtım geri kapattım çünkü konuşamıyordum sanki bir şey konuşmamı engelliyordu."Söylesene" dedi ama bu sefer sesi sertti.Cevap vermemi bekledi ama veremedim.Hızlıca çamurlu ayakkabılarıyla ve sert adımlarla bana doğru yürüdü.Hızlı bir şekilde saçlarımı kavrayıp arkaya doğru çekiştirdi.Bana yaklaştı gözlerini kocaman açmış sinirle bana bakıyordu gözlerimi sımsıkı kapadım "Nerede diyorum söylesene Allah'ın cezası nerede cevap versene" yutkundum ağzımı açtım bu sefer zorlayabildiğim kadar zorladım kendimi"Bilmiyorum" çıktı ağzımın arasından."Lan nasıl bilmiyorsun benimle dalga geçme aynı evde yaşayan iki veletsiniz"artık sadece burnundan nefes alıyordu."Ben odamdaydım..."tekrar yutkundum saçlarımı daha fazla çekmesiyle inledim."ABİLER geldi,onu sandalyeye oturtturdular sonra dalga geçtiler saçını çektiler tokat attılar sonra yemin etti burda değil diye.Efendim yemin ederim başka hiçbirşey bilmiyorum"sesim çıkmayacağı kadar titrek çıkmaya başladı."Allah kahretsin"saçımı bırakıp ayağa kalktı ve burun kemiğini sıkmaya başladı."Odana geç yoksa çok kötü şeyler olur"hızlıca ayağı kalktım bacaklarımın tutulduğunu fark etsemde o anki korkuyla yürümek zorunda kaldım.Odama geçtim yatağıma uzandım.Uykuya dalacağım sırada Babamın telefonunun çaldığını duydum gözlerimi açamadım ama yinede duyuyordum sesleri."Merhaba Oğuz aradım açmadın saat geç ama önemli bir konu var hani benim şu küçük Gereksiz kız varya onu sizin şu kötü yurtlardan birine koyabilir misin?"Gereksiz kız kendi içimde bunu tekrar edip durdum.Karşıdaki adam kabul etmiş olacak ki Babam "Tamam sağol iyi geceler" diyip telefonu kapattı....
-9 sene Önce-
Gereksiz Doğa
आप पढ़ रहे हैं
Doğa'nın Rüzgar'ı
रहस्य / थ्रिलर"İntikam isteği duygusunu hiç tattın mı?Bir kere bile dayandığın ağacın yıkıldığını hiç gördün mü?" "Hayır." dedi dürüstçe. "Tattığında,ve yıkıldığını gördüğünde aynı acıyı iliklerine kadar hissedeceksin." "Sen mi?Sen mi ihanet edeceksin bana Doğ-"...
