Doğa'nın Rüzgar'ı

"Adi herif" dedi Burak,ardından beklemediğim bir şekilde Nesrin'in sesini duydum "Burak.Lütfen gidelim!Hadi gel." her şey o kadar hızlı olmuştu ki ancak Nesrin'in sesinden sonra başımı kaldırabildim.Bu hareketimden sonra Rüzgar diğer eliyle kolumdan tutup tekrar nazikçe yatmamı sağladı.Bir anda Burak beline sarılmış kemerin içinden silah çıkardı ve yatan Rüzgar'a doğru uzattı.Rüzgar görmüyor muydu?Görmezlikten mi geliyordu?O kadar soğukkanlıydı ki. "Doğa ne yaptı sana?Buraya gel.Yoksa seni ben alırım." dedi Burak endişeli bir şekilde. "Burak!Lütfen hadi.İstemiyor işte gelmeyi.Yoksa neden bu çıkmaz sokakta sadece ikisi var hem Doğa istese kalkmaz mıydı Rüzgar'ın yan-" derken Burak Nesrin'in sözünü kesip "Sus Nesrin!Sus." dedi.Nesrin neden böyle davranıyordu.Hiçbirşeyden haberi yoktu.Burak iyice yanımıza yaklaştı. "Burak yapm-" derken Rüzgar sözümü lafıyla kesmek yerine yavaşça eliyle ağzımı kapadı.Halen dudağımda olan diğer elini yavaşta çekti dudaklarımdan...Ne yapıyordu?Neden böyle yapıyordu?Bilmiyordum...Rüzgar ilk defa konuşmaya başladı "Sadece Rüzgar de Doğa sadece..." dedi. "Çek elini onun yüzünden!" dedi Burak. "Kaç yıllık sevdiğimi senin yüzünden kaybediyorum.Dün ne konuştuk seninle?" dedi tekrardan.Rüzgar elini çekince bu fırsatı değerlendirip "Ne konuştunuz?" dedim.Burak cevap vermek yerine "Doğa kalksana!!" dedi.Sesi o kadar sesliydi ki çıkmaz sokak inledi.Bu nedenle sıçramam yüzünden Rüzgar tekrar gözlerimin içine baktı sanki 'Gitme burdan.Kal benimle güven bana' der gibi bakıyordu bana.Bu kez daha değişik baktı bu seferde 'Korkma ondan.Ben varım.Hep yanındayım' der gibi baktı bu kezde. "Doğa!" dedi tekrardan Burak.Sadece Rüzgar'ın gözlerine baktım.O güzel gözlerine.Bu güzel gözlere istediğim gibi bakmak isterdim.Ve şuan yapıyordum...

Yapmadım.Yapamadım...Kalkamadım Burak'ın yanına...Gözyaşlarım düştü.Çaresiz gözyaşlarım...Beni burada tutan neydi?Bu duygu neydi?Beni çeken Rüzgar nasıl çekebiliyordu kendine? Gözyaşlarım laf dinlemiyor gibi akıyordu.Sanki burayı ele geçirip herkesi boğmak ister gibi...Uzun bir aradan sonra Rüzgar konuşmaya başladı...Dayanamadı gözyaşlarıma.... "Ağlama." dedi sakince. "Ağlarsan Doğa'nın Rüzgar'ı şiddetlenir.O şiddetlenirse ben sinirlenirim...Yağmasın yağmurların.Sinirlendirmesin beni..." diyerek tekrar elini kaldırdı ve sol gözümden düşen yaşları sildi...Bu güzel sözleri yüzünden etkilenmiştim...Evet ETKİLENDİM.Ben Rüzgar'dan etkilendim...
"Sikiyim Rüzgar'ını" dedi Burak beklemediğim bir şekilde.Ve gelen tetik sesiyle birlikte gelen çığlığım...

############################

Bir adam vardı kardeşim dediğim...Ben yıllar sonra bir kardeşimin olduğu düşüncesiyle umutluydum.Belki bir şey olursa arkamda durur diye...Durdu.Ama kardeşim olarak değil...Ben Burak hakkında yanıldım...YANILDIM...

Bir adam vardı,müdürüm dediğim...Benim için halen müdürdü,ancak ben onu asla çözemedim...

Gelen tetik sesiyle çığlık atıp Rüzgar'ın üstüne atladım.Kendimi siper ettim.Rüzgar için kendimi siper ettim...Çok garip...Neden yaptığımı bilmiyorum.Neden onu koruduğumu,neden onu kendim gibi gördüğümü bilmek istiyorum...Ona karşı bir duygu içinde miydim?Bunun olmasını asla istemezdim ancak ben Rüzgar'ı kendim gibi görüyordum...

"Rüzgar!" diyerek Rüzgar'ın üstüne atladım ve kendimi siper ettim.Hiçbir ses duymadım tetik sesi haricinde.Vurulmuş muydum?Ölmüş müydüm?
"Doğa!!!" dedi Burak endişeyle.Düşen silahı umursamadan yanıma doğru koştu.Ölmemiştim.Peki kurşun neredeydi?Burak yanıma gelene kadar altımda ki Rüzgar'a baktım.Ondada bir şey yok gibiydi.Ne yani?Silah boş muydu?Rüzgar sanki ona siper olacağımı biliyor gibi normal ama bir o kadarda sinirli bir surata sahipti.Burak hızlıca yanıma geldi beni kaldırmak için bana uzanacağı sırada Rüzgar üstünde ki benim belimden tutup sağa doğru yatırdı.Tekrar sırt üstü yere gelmiştim.Rüzgar sinirle ayağa kalktı ve hiç beklemediğim bir şekilde Burak'a yumruk geçirdi.Hızlıca ayağa kalktım ve oraya doğru yürüdüm.Burak beklemediği bir şekilde darbe alınca sendeleyip yere düştü "Burak!" diyerek düşen Burak'a doğru ilerledim.O sırada Rüzgar sert bir şekilde kolumdan tuttu ve Burak'a gitmemi engelledi. "Ne yapıyorsun sen?" diyerek kolumu ondan kurtarmaya çalışsamda başaramadım. "Bırak kolumu!" dedim tekrar.Bırakmadı sinirlendim ve "Rüzgar!" dedim.Çıkmaz sokak inledi ve sesim yankılandı. "Ne yapmaya çalışıyorsun sen ya?Nasıl böyle bir şey yapabilirsin?!" diyerek tekrar kolumu kurtarmaya çalıştım.Kurtardım ancak Rüzgar tekrar tuttu.Güçlüydü ancak canımı yakmak istemiyordu.Nesrin sokağın başından "Burak!" diye bağırdı ve koşmaya başladı.Burak'ın yanağı kızarmıştı ve dudağı patlamıştı. "Bıraksana!" deyince Rüzgar birden kolumu o kadar sert sıktı ki acıyla inledim "Aptal!" dedim.Rüzgar yanlışlıkla yapmış gibi kaşlarını çattı ve "Doğa!Çok özür dilerim.Gitmemiz gerek." dedi. "Ne saçmalıyorsun yine!" dedim sert bir şekilde. "Sen ne yaptığının farkında mısın?" diye sordum. "Evet!" dedi oda net ve sert bir şekilde. "Gitmemiz gerek Doğa!" diye tekrar etti. "Daha şimdi ne yaptığını görmezden gelerek gitmemiz gerek diyorsun!Niye geleyim seninle?Ya tekrar ediyorum,sen kendini ne zannediyorsun?" dedim sinirle. "Ben senin Doğa'nın Rüzgar'ıyım Doğa.Şimdi benimle gel." dedi Rüzgar.Neden böyle yapıyordu? "Yeter artık!Saçmaladın iyice" diyerek kolumu bu kez kurtardım ve Burak'a doğru ilerledim.Burak kanayan dudağını tutarken Rüzgar'a "Piçsin oğlum sen!" dedi.Rüzgar önemsemedi ve sadece başını önüne eğdi. "Burak sus!" dedim ve Burak'ın yanına oturdum.Nesrin'de Burak'ın diğer yanında Burak'a gidelim diye yalvarıyordu ancak Burak sürekli reddediyordu. "İyi misin?" diye sordum Burak'a.Burak bana hem hayranlıkla hemde kızgınlıkla bakıyordu. "İyiyim Doğa.Hemde çok iyiyim." dedi sonra tekrar konuşmaya başlayarak "sayende" dedi. "Burak yeter." dedim nazikçe. "Hadi gidelim" deyince Nesrin kafasını kaldırıp bana baktı "Biz gideriz Doğa." dedi net bir şekilde.Nesrin neyin tavrını yapıyordu?
"Ben Burak'ı yalnız bırakmayacağım Nesrin.Bundan emin olabilirsin." deyince Nesrin tekrardan "Şimdi mi aklına geliyor Burak'ı yalnız bırakmamak?Rüzgar müdürle takılıyordunuz siz.Ne oldu?" dedi gıcık bir şekilde. "Ben zaten buradaydım Rüzgar'la bir plan içinde değildik.Anladın mı?Hem ben sana açıklama yapmak zorunda değilim." dedim. "Tabiki açıklama yapmak zorunda değilsinde,Rüzgar müdür senin burada olduğunu nereden biliyordu?Yada neden bu çıkmaz sokakta sadece ikiniz yerde beraber yatıyordunuz?" dedi. Sinirlenerek "Kendine gel!Ne saçmalıyorsun sen?" dedim. "Gerçekten yeter Nesrin.Gidebilir misin?" dedi Burak.Nesrin küçük bir kahkaha attı "Peki.Nasıl isterseniz." diyerek ayağa kalktı ve Rüzgar'ın yanına doğdu ilerledi.Rüzgar'ın başı halen yerdeydi.Nesrin gelince başını kaldırmadı "Rüzgar" dedi Nesrin.Rüzgar mı?Ne hakla Rüzgar diyebil-...Gerçekten saçmaladın Doğa SANANE?!
"Eğer gidilecek yer benim içinde geçerliyse,ben gelebilirim." dedi.Beni kızdırmaya mı çalışıyordu?

Rüzgar başını yavaşça kaldırarak Nesrin'e baktı ve kaşlarını çattı.Nesrin beni kızdırmaya çalışıyordu ve buna daha fazla katlanamazdım.Burak'ı kaldırarak "Hadi Burak gidelim." dedim.Burak kaşlarını çatarak bana baktı ve tekrardan Rüzgar'a baktı. "Olması gereken bu Doğa.Kıskanıyor musun yoksa Rüzgar'ı?" dedi.

Kıskanıyor muydum?Ben Rüzgar'ı kıskanıyor muydum...?İçimde Rüzgar'a karşı olan bu duygu aşk mıydı?...Hayır olamaz...

"Burak! Sende mi saçmalamaya başladın?" dedim kısık bir sesle.Burak tebessüm etti.Burak'ı kaldırırken "Neye gülüyorsun?Bak yanındayım bunu istiyordun.Gitmeyeyim bak.Fazla gülme" diyerek zorla tebessüm ettim. "Merak etme bu fırsatı çok güzel değerlendireceğim" tekrar söylediği bu söz kafamı karıştırmıştı. "Ne!" dedim birden. "Zamanı gelince anlarsın" dedi Burak'ta.

Ayağa kalktık ve Burak'la yürümeye başladık.O sırada Rüzgar tekrar "Doğa" diyerek devam etti "Gitmemiz gerek." dedi.Bir an duraksadım,ama arkamı dönmedim.Burak tekrar yürümeye başlayınca yürümek zorunda kaldım.
Bende beklemediğim bir şekilde ağzımdan çıkan kelimeleri dinledim. "Bekle Rüzgar...Bekle...Beni bu sokakta bekle. Geleceğim Doğa'mın Rüzgar'ı geleceğim..." dedim.Ne yapmışlardı gerçekten bana?Aklımı kaçıracaktım.Aklımdan bile geçmeyen şeyleri söylüyordum.Kalbim artık duygularımla oynamaya başlamıştı her ne ilaç verdilerse.Yada ilaç felan vermediler,ben artık kendimi,psikolojimi kaybediyordum...

Nedense arkamdan Rüzgar'ın gülümsediğini hissettim...