-ჯონგუკ, კარაოკეში ვიმღეროთ?
-ძალიან გინდა?
-კი..
-მაშინ წავიდეთ.
-ჯონგუკ, კარაოკეს შემდეგ პარკში გავისეირნოთ?
-ძალიან გინდა?
-კი..
-გავისეირნოთ.
-ჯონგუკ, პარკიდან ბლინების საჭმელად წავიდეთ?
-ძალიან გინდა?
-კი. მარწყვიანი და შოკოლადიანი ბლინები მინდა..
-კარგი.. წავიდეთ და დიაბეტი დავიმართოთ..
-ჯონგუკ..
-გისმენ ჯიმინ..
-თავი მოგაბეზრე?
-ჰა? საიდან მოიტანე?
-აბა ყველა ახირებასა და კაპრიზზე რატომ მთანხმდები?
-შენი აზრით?
-არ ვიცი.. ვფიქრობ იმიტომ, რომ თავს გაბეზრებ..
-ჰმ.. კარგად ვერ ფიქრობ ჯომინა..
-აბა..
-მე.. შენ..
-გიყვარვარ?
ჯონგუკს ეღიმება და ჯიმინს ხელს ძლიერ ჰკიდებს..
-მიყვარხარ სულელო.. მიყვარხარ! რომ არ მიყვარდე შენ რა გაგიძლებდა?! - ეუბნება, ხელს უშვებს და გარბის.. უკან კი 'გაბრაზებული' ჯიმინი მოსდევს, თავისი მარწყვის ასხმულათი..
სულაც არ არის 'გაბრაზებული', მაგრამ უყვარს ჯონგუკის წვალება, ხოლო ჯონგუკს, საპასუხოდ მისი..
ორივე ბედნიერია და აბა ჩვენ რა უფლება გვაქვს რაიმეთი უკმაყოფილონი ვიყოთ?! 😉
