MY UNBIOLOGICAL SISTER (G×G)

CHAPTER 2

Celeste's POV

I'm taking a bath when I heard a footsteps coming from my room.

"Zashi, are you there?!" sigaw ko sa kaniya.

"Opo, can I sleep with you?" dahil birthday parin naman niya ay pinag-bigyan ko nalang siya.

"Of course." Sometimes twice a week kung mag-tabi kaming matulog. Pagkatapos kong maligo ay naaabutan ko nalang siya na tulog sa kama ko. I'm fine with that. She's more comfortable than the pillows naman.

Nang matapos ako ay kaagad akong nag-bihis. Naabutan ko si Zashi na naglalaro sa laptop ko.

"Are you happy?" tanong ko sa kaniya bago dumiretso sa vanity mirror. She smiled at me and the satisfaction is visible in her eyes.

"Ate ako na." Kinuha niya ang blower sakin at pinatuyo ang buhok ko habang naglalagay ako ng moisturizer.

"How's your school?" binasag ko ang katahimikan na namamayani sa pagitan namin.

"Okay naman po. Basta ikaw aakyat sa graduation ko ah." Isang taon nalang at graduate na siya. Working student din si Zashi kaya hindi kami hirap sa mga gastusin. Sa isa't kalahating taon na mag-kasama kami ay pinagtutulungan namin ang mga gastusin. Sinabi ko na sa kaniya na kaya ko naman mag-trabaho at mag-focus nalang sa pag-aaral niya.

"Syempre."

Nang matapos ay sabay kaming nahiga. Naramdaman kong umusog si Zashi. She didn't hug me like she used to. Naiilang ba siya?

Instead of thinking about it, I just hugged her. I don't know if she's just holding her breath.

Naramdaman ko ang pag-bigat ng talukap ng mata ko.

Nagising ako ng 5 am para pumasok sa company. Yes, I have a small company. Ako mismo ang nagpatayo non. Hindi ko na muna ginising si Zashi dahil eight pa naman ang pasok niya.

I'm cooking our breakfast nang makarinig ako ng sunod sunod na tunog ng doorbell.

Parang mas gusto ko nalang tanggalin yon. Hindi ba nila kaya ng isang pindot lang?

Tumakbo ako papunta sa gate dahil walang tigil ang pag-pindot ng doorbell.

"Mom. What are you doing here?" bungad ko kay Mom dahil hindi naman ito pumupunta sa bahay kung wala itong kailangan. She's always controling me and I have a feeling na it's about Elmo.

"Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag at text ni Elmo?!" sigaw nito sa akin. Tumingin ako sa taas dahil baka nagising si Zashi.

"Mom, please lower your voice." nakakawalang gana. Hindi man lang niya tanungin kung okay ako. Naaalala lang niya ko pag may kailangan siya. Ni hindi nga niya ko  mabilhan ng mga mamahaling bagay na lagi niyang ginagawa para sa mga half sisters ko.

Ito yung rason kung bakit ako umalis sa bahay. We're not in a good terms at lagi silang kinakampihan ni Mom. Pakiramdam ko ay wala akong pamilya.

"Why don't you live with him instead of that cheap lesbian?! He's rich and he can give you anything you want." Heto na naman. Nakakapagod na.

"He can give me anything I want or you want?" hindi ako nakapag-pigil. Nagulat ako ng bigla akong sampalin ni Mom. Palagi naman niya itong ginagawa kung hindi ko siya sinusunod.

"Yan ba ang dala sayo ng tomboy na yan?! Kaya siguro ayaw mong sagutin si Elmo ay dahil may relasyon kayong dalawa!" mas lalo akong nainis sa sinabi niya. Hindi ko pinansin ang mahapdi kong pisngi. Tatanggapin ko lahat ng masasakit na salitang sasabihin niya sakin pero hindi kay Zashi!

"Mom! You have no rights to say that. She's bisexual not a lesbian. Please, respect her!"
Hindi ko naman talaga gusto si Elmo. Pinipilit lang siya ni Mom sakin dahil mayaman siya at dahil narin sa isang kundisyon. Hindi niya papakielaman si Zashi kung susundin ko ang gusto niya.

Napansin kong nakatingin siya sa necklace na binigay ni Elmo.

"Give me that necklace and be his girlfriend. Kung kinakailangan na palayasin mo 'yang babae na yan ay gawin mo!"

Napapikit ako dahil sa sinabi niya. Ginagawa niya kong investment! Hindi pa ba sapat na lumayo ako sa kanila dahil pakiramdam ko ay parang wala lang ako sa kanila. Pati si Zashi na kaisa isang nagpaparamdam sakin na may halaga ako pakikielaman niya!

Why are you making my life miserable?

Tinanggal ko ang necklace at binigay sa kaniya. Pinipigilan ko ang luha ko sa tuwing ginagawa niya sakin toh. Ayokong maging mahina sa harap niya. Napapikit ako ng makita kong umalis si Mom. Hindi ko rin naman gusto na tanggapin ang necklace na 'yon.

I cannot stop myself crying. Itinuloy ko ang pagluluto kahit na napapaso na dahil natatakpan ng mga luha ang paningin ko.
Nang marinig kong papunta si Zashi sa kusina ay agad kong pinunasan ang luha at inayos ang sarili ko.

Habang nagluluto ako ay naramdaman kong yumakap siya sa akin. Mas matangkad sakin si Zashi. Minsan ay inaasar niya pa ako kapag may pinapaabot ako sa kaniya.

"How's your sleep?"

"Not good. I dreamed about you."

"Would you mind tell it to Ate?" she just nodded and started to tell it.

"You leave me for no reason. I'm begging you to come back 'coz you're the only person I have. The worse is you leave during my graduation. I'm waiting for you at the stage pero walang umakyat."

"Don't worry hindi yun mangyayari. Maupo ka na at i-handa mo na yung plato." Sinunod naman niya ang sinabi ko.

Habang kumakain kami ay pinipilit kong itago ang mata ko. Napansin niya yata iyon. Lumapit pa siya sakin para tignan.

She holds my cheeks but she removed her one hand when she noticed something.

"Ate anong nangyari dito?" She touch my cheek softly na sinampal ni Mom.

"It's nothing." Wala siyang ideya sa ginagawa ni Mom. I always use concealer kapag may pasa ako. Sa loob yata ng isang buwan isa hanggang sa tatlong beses lang ako kausapin at puntahan ni Mom. Yun ay pag may kailangan lang siya. Mabuti pa yung family ni Dad kahit malayo sila ay maayos ang trato nila sakin.

"Ate hindi ito ang unang beses na nakita kong may pasa ka. Kala mo hindi ko nakikita kung paano mo takpan at itago 'yan sakin?" Does she really know?

Hindi ko napigilan ang sarili ko at niyakap ko si Zashi.

"I wanna leave this place. Gusto kong pumunta tayo sa lugar kung saan hindi tayo mahahanap ni Mom." Kung kaya ko lang gawin iyon ay matagal ko ng ginawa.

"Anong ginagawa sayo ni Tita?" naramdaman ko ang galit sa mga salitang binigkas niya.

Inilabas ko lahat ng nararamdaman ko. Hindi ko na inisip kung mag-mukha akong mahina sa harap niya.

Isang pangako ang binitawan niya na nag-palakas ng loob ko.

"I promise, I'll do everything for you. I-aalis kita sa sitwasyon nato."