လူလိမ် အပိုင်း1
တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်တဲ့
ရပ်ကွက်ထဲက မြေကွက်လပ်အလွတ်
တစ်နေရာလေးမှာတော့
လူငယ်လေးတွေရဲ့ငြင်းခုန် ဆူညံသံတွေအတိုင်းသားကြားနေရသည်
📱📱📱
ဖုန်းသံကြောင့်လိုက်ရှာမိတော့ သစ်ငုတ်တိုမှာတင်ထားတဲ့ဂျင်းဘောင်းဘီထဲကဖြစ်နေသည်
"ထယ်ရေ ဖုန်း"
" မင်းကိုင်လိုက်လေ"
ခြင်းခတ်နေရင်းမှ ပြန်လှမ်းအော်လာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဖုန်းကိုကိုက်လိုက်ရသည်
📞ဟယ်လို
📞 ဂျီလေးလား ဟိုတစ်ယောက်ကော
📞ခြင်းခတ်နေတယ် အကို
📞 ခေါ်လိုက် အရေးကြိးတယ်လို့
📞ဟုတ်
"ဟေ့ယောင် အမြန်လာ အရေးကြိးတယ်တဲ့"
အဲ့တော့ မှ ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ချွေးတွေကလဲ ရွှဲစိုနေကာ အနားကိုရောက်လာတဲ့
ထယ်ယောင်း
📞 ကိုကြိးပြော
📞ခနနေ အီရန်ကုမဏီကမုန့်တွေလာယူတော့မယ် မေမေကိုသွားပြောပေး အဆင်သင့်လုပ်ထားလို့"
📞 ကိုကြီးဆိုင်မှာမရှိတော့လို့လား"
📞အေး မလောက်လို့ မေမေကိုပြောထားပြိးပြီ လာယူတော့မဲ့အကြောင်းသာ သွားပြောပေး"
📞ဟုတ်"
"ဂျီမင်း မေမေ့ကိုခနသွားပြောပေး ခနနေ မုန့်မှာထားတဲ့လူ လာယူမယ်တဲ့"
" အေး"
ပြောပိးတာနဲ့ထယ်က ခြင်းဝိုင်းထဲ ပြန်ရောက်သွားသည် ဂျီမင်းလဲ မြေကွက်လပ်အလွတ်ရဲ့ တစ်ခြံကျော်က ထယ်ယောင်းအိမ်ကို အပြေးလေးသွားပြီးပြောလိုက်သည်
ဂျီမင်းနဲ့ ထယ်ယောင်းက ငယ်သူချင်းဖြစ်ပြိး အိမ်ကလဲ ကပ်လျှက် ဂျီမင်းကတော့ အသက်ဆယ်နှစ်အရွယ်မှာ ဖေဖေကောမေမေပါ ခရိးသွားရင်း ကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်ပြိးနှစ်ယောက်လုံးဆုံးပါးသွားသည်
ဒါကြောင့် ငယ်ငယ်ကတည်းက
ကိုကြိးဆေးကျောင်းတက်တုန်းအချိန်ဆို ထယ်ယောင်းတို့အိမ်မှာအနေများခဲ့ရသည်
YOU ARE READING
လူလိမ်
Fanfictionလူလိမ်ဆိုတဲ့နာမ်စားက နားဝင်မချိုပေမဲ့ မင်းခေါ်တဲ့အခါတိုင်းမှာတော့ ငါ့နှလုံးသားလေး လုပ်ခါသွားရတယ်
