လူလိမ် အပိုင်း4
📱📱📱📱
စောစောစီးစီး ဖုန်းလာသံကြောင့် နိုးလာတဲ့ဂျောင်ကု
" ပြော နန်ဂျွန်း
အဆင်ပြေပါတယ် အေး အခုတော့
အိမ်ကနေပဲ အလုပ်လုပ်နေတာ အေးပါ အေးဆေးပါ မင်းကိုလဲ ကျေးဇူးတင်တယ်နော်
အေး အေး ဒါပဲနော်"
နန်ဂျွန်းက ကျနော့ရဲ့သူငယ်ချင်း သူက ဆရာဝန် အခုချိန်မှာတော့ ကျနော့ကိုကြည့်တဲ့ဆရာဝန်ဖြစ်နေတာပေါ့
📱📱📱📱
လာပြန်ပြီ ဘယ်သူ့ဖုန်းလဲ
မာမီဘာတွေ နားငြီးအောင်လုပ်ဥိးမလဲမသိစိတ်ပျက်တယ်
📞 ပြောမာမီ"
📞ကောင်လေးရောက်နေပြီလား"
📞ဘယ်ကကောင်လေးပြန်ပြီလဲ"
..ဒေါက် ..ဒေါက် ..သားဂျောင်ကုရေ ဒေါ်လေးဝင်လာလို့ရလား"
" ဟုတ် ဝင်ခဲ့ပါ"
ပါလာပြန်ပြီတစ်ယောက် ကြည့်ပါဦး
ဘယ်က ကလေးသွားခေါ်ခဲ့ပြန်ပြီလဲမသိဘူး ဟိုတစ်ခါ အားကောင်းမောင်းသန်ယောက်ကျားတောင် နေ့တစ်ဝက်နဲ့ပြေးသွားတာ မာမီ မေ့နေရော့သလား
" သားဂျောင်ကု ဒါ မမလေးခေါ်ထားပေးတဲ့တစ်ယောက်တဲ့"
" ဟုတ် ကျနော်နာမည် ပတ်ဂျီမင်းပါ သူဌေးကြိး"
မျက်လုံးနှစ်ဖက် ပိတ်ကျသွားတဲ့အထိ ပြုံးဖြီးပြိး နုပ်ဆက်လာတဲ့ ထိုကောင်လေးကိုမျက်နှာလွဲကာ
📞ရောက်နေပြီ ဒါပဲမဟုတ်လား"
" အင်းပါ ကောင်လေးကိုအနိုင်မကျင့်နဲ့နော် သူ့ခမျာ ပိုက်ဆံလိုလို့ အလုပ်ရှာနေရတာ သနားပါတယ်"
ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ
ဖုန်းကိုသာပိတ်ချလိုက်သည်
အရှေ့က ကလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ နေ့တစ်ဝက်တောင်ခံမဲ့ပုံမပေါ်
" ကလေး လုပ်နိုင်ပါ့မလား"
" အဒေါ်ကြိး ကျနော်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး အသက်၂၀ရှိပြီ "
" ဟုတ်လား ဒေါ်လေးစိတ်ထင် ၁၇ ၁၈လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်ထင်နေတာ"
" ကျနော့်ကိုဂျီမင်းလို့ပဲခေါ်ပါ"
YOU ARE READING
လူလိမ်
Fanfictionလူလိမ်ဆိုတဲ့နာမ်စားက နားဝင်မချိုပေမဲ့ မင်းခေါ်တဲ့အခါတိုင်းမှာတော့ ငါ့နှလုံးသားလေး လုပ်ခါသွားရတယ်
