,,Tam, gdzie Lo'ak i Rose, tam wieczne problemy."
Rose- najlepsza przyjaciółka dzieci Sullych, po stracie rodzicielki, skazana jest na mieszkanie z nimi, pod jednym dachem.
Dziewczyna podlega opiece Jake'a Sullyego oraz jego żony, Neytiri.
Głęboka w...
Ludzie Nieba, odeszli na zawsze. Tym razem bez kopii wspomnień. Odeszli bez żadnego ratunku. Niebezpieczeństwo już nam nie zagraża. A ja, jedyne o czym marzę to o tym, aby przyszło żyć mi szczęśliwie wraz z miłością mojego życia obok.
~
POV. ROSE Wstaliśmy, zjedliśmy śniadanie i odrazu ruszyliśmy na przejażdżkę naszymi Ikranami. Jedyne co mi się teraz marzy, to poczuć się tak beztrosko jak zawsze, kiedy latam. Nad moimi lasami.
-Kochanie, startujemy!- krzyknął w moją stronę mój ukochany. -No to lecimy!- krzyknęłam uradowana i wzbiłam się w powietrzę. Kiedy tylko wylecieliśmy z gór, poczułam się wolna. Zadałam sobie sprawę, że moje życie nie mogło być lepsze. Latałam nad pięknymi lasami Pandory z moim ukochanym u boku. Lepiej być już nie mogło.
Wskazałam Neteyamowi, że zmierzamy nad nasze małe jeziorko. On tylko przytaknął i ruszył za mną. Wylądowaliśmy i usiedliśmy na pomoście.
-Co chciałaś tu robić?- zapytał z uśmiechem zerkając na mnie. -W zasadzie, chciałam spędzić miło czas i się wyciszyć.- powiedziałam patrząc w swoje stopy, które moczyłam w wodzie. -Rozumiem.- położył dłoń na moje udo. -Neteyam?- powiedziałam pytająco. -Tak skarbie?- przełożył dłoń na moje ramie, lekko obracając mnie w swoją stronę. -Nie chcę, żebyś mnie zostawiał..- powiedziałam spuszczając głowę. -Kochanie, ale ja zupełnie nie mam zamiaru cię zostawiać.- uśmiechnął się słabo. -Ale..przepraszam po prostu się boję, że ktoś może wejść na moje miejsce. Nie chciałabym tego.- powiedziałam z lekko łamiącym się głosem. -Wiem, że przez tą akcję z Nylą, nie ufasz mi aż tak, jak kiedyś, ale tamta sytuacja uświadomiła mi, że nie chcę nikogo poza tobą.- powiedział z przekonaniem i szczerością. -Ufam ci, Neteyam. Dlatego nie zepsuj tego.- powiedziałam podnosząc na niego wzrok i posyłając mu delikatny uśmiech. -Kocham cię, Rosie.- powiedział chwytając za mój polik. -Ja ciebie też, Tey.- zmniejszyłam odległość między nami. -Ale ja ciebie bardziej.- szepnął. -A właśnie, że j...- nie dokończyłam, ponieważ złączył nasze usta w pocałunku. Kochałam jego miękkie, delikatne usta. Wydawało się, że wszystko co robi jest takie delikatne. Jakby był przekonany, że jestem z porcelany i jeden gwałtowny ruch, miałby pokruszyć mnie na milion kawałeczków. Nigdy nie czułam się lepiej.
-Czyli to tak się bawimy?- zapytałam z uśmiechem, kiedy nasze usta się od siebie odkleiły. -Hm, może.- odwrócił wzrok i się uśmiechnął. -Głupek.- zaśmiałam się. -Po kimś to mam.- posłał mi szeroki uśmiech. -O ty!- trzepnęłam go lekko w głowę. -Przemoc w rodzinie!- krzyknął chłopak śmiejąc się delikatnie. -Haha spadaj.- zaśmiałam się i usiadłam na jego kolanach. -A co do rodziny..chciałabyś może kiedyś..no wiesz?- zapytał nieśmiało chłopak. -Jesteśmy jeszcze zbyt młodzi, ale za kilka lat z pewnością.- posłałam mu uśmiech. -Cieszę się..bo ja też, bardzo chciałbym założyć z tobą w przyszłości rodzinę. Najbardziej chciałbym mieć córeczkę.- powiedział z uśmiechem. -Oh Tey-Tey.- pogłaskałam go po głowie. -No co? Poważnie.- zrobił duże oczy, po czym się zaśmiał. -No przecież rozumiem. Obiecuję, że jeśli będę miała zakładać rodzinę, to tylko z tobą.- wystawiłam do niego mały paluszek. -I ja również ci to obiecuję.- również wystawił paluszek. Połączyliśmy je i się zaśmialiśmy.
Rozmawialiśmy dłuższy czas, aż w końcu chłopak podniósł się ze mną na rękach i postawił mnie na ziemię.
-Lecimy pod Drzewo Dusz?- zapytał zadowolony, chwytając mnie za ramiona. -No pewnie.- powiedziałam uradowana. Zasiedliśmy na naszych Zmorach i ruszyliśmy w kierunku naszego najbardziej świętego miejsca.
Wylądowaliśmy i odrazu podeszliśmy do pięknych, różowo-fioletowych plączy Drzewa.
-Uwielbiam tu przesiadywać. Jest tutaj naprawdę pięknie.- powiedział zachwycony chłopak, przejeżdżając dłonią po plączach. -To prawda. Jest cudownie.- powiedziałam z ogromnym uśmiechem. -Rosie..- spojrzał na mnie. -Tak?- zapytałam patrząc prosto w jego oczy. -Wiesz..już od dawna chciałem opowiedzieć ci, nieco więcej o moim poprzednim związku. Chciałbym, żebyś poznała mój punkt widzenia.- powiedział nieśmiało. -Usiądźmy.- powiedziałam opanowana. Usiedliśmy pod Drzewem Dusz, a ten zaczął mówić.
-Cały klan wie, że moja przyszłościowa rola w nim, jest bardzo ważna. Moja była, również o tym wiedziała. Pewnego dnia, kiedy rozmawiałem z nią na ten temat, ona po prostu wygadała się, że zależy jej jedynie na posadzie Tsahík. Życie ułożone, najważniejsza kobieta w klanie i tak dalej. Kto by tak nie chciał, prawda? No i w końcu, przyszedł dzień, kiedy miałem się z nią zaręczyć. Co z tego, że byłem gówniakiem. Tak postanowiono i nie miałem nic do powiedzenia.- zrobił pauzę.- Tego samego dnia, przechadzałem się bez celu po osadzie. Rozmyślałem o wszystkim, co ma się stać. Byłem załamany, bo bardzo tego nie chciałem. Wtedy dołączył do mnie mój ojciec i zaczął pytać, co się dzieje. Opowiedziałem mu wszystko. Kiedy ten mnie przytulił i starał się jakoś mnie udobruchać, zobaczyłem właśnie ją. Obściskiwała się z jakimś chłopakiem. Nawet się z tym nie kryła. Mimo, że nie chciałem być z nią tak młodo zaręczony, to kochałem ją. Kiedy to zobaczyłem, moje serce zrobiło się zimne jak lód. Ojciec odrazu kiedy to zobaczył, ogłosił iż zaręczyn nie będzie. I to była ostatnia, dobra dla mnie informacja, przez naprawdę długi czas. Byłem zimny i oschły dla wszystkich. Ale kiedy ty, na nowo pojawiłaś się w moim życiu, rozpaliłaś we mnie ten płomień, który roztopił moje serce z lodu. Stało się to tak niewyobrażalnie szybko, że sam nie do końca wierzyłem iż to wszystko za sprawą, jednej kobiety. Ale już wtedy wiedziałem, że cię kocham. I zawsze będę kochał.- kilka łez spłynęło po jego polikach. -A ja zawsze, będę kochała ciebie.- otarłam jego łzy.- Wiedziałam, że cię zraniła, ale w życiu nie pomyślałabym, że zdradziła. Rozumiem to, dlaczego byłeś taki zdystansowany, ale teraz taki nie jesteś. A ja nie jestem nią, ja jestem Rose. Twoją Rose. I już zawsze chcę być tylko twoja.- zetknęłam nasze czoła. -Jesteś tą jedyną, Rose. To ty, znalazłaś klucz do mojego serca. Kocham cię.- powiedział wzruszony chłopak. -Czyli już zawsze, będę miała klucz do twojego serca?- uśmiechnęłam się. -Tak, ten klucz do serca, należy tylko do ciebie.- i złączył nasze usta.
Takim oto sposobem, tylko ja jedyna mam jego...
KLUCZ DO SERCA.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
——————————————————————— Dzień dobry! Witam w ostatnim rozdziale! Już za chwilę, wlatuje epilog i żegnamy się z tą książką.. Bardzo dziękuję, że ze mną byliście! (i mam nadzieję, że nadal będziecie) Dziękuję, za ponad 1k wyświetleń i pierwsze miejsce, pod #neteyam ! Jesteście najcudowniejsi! Kocham was i dziękuję z całego serca! A tym samym, zapraszam was do czytania ,,The Mighty Warrior"!
(W książce TMW, Judith nie będzie cały czas człowiekiem, więc spokojnie! Nie zniechęcajcie się przez to❤️)
