PİNHAN MAHALLESİ | Mahalle Hikâyesi

3.Bölüm : Ruhu Sancıyan Aşk.

İyi okumalar.

Bölüm şarkıları
(Yatağın soğuk tarafı, seni kimler aldı, unuttun mu beni, zor)

3.Bölüm : Ruhu Sancıyan Aşk.

Ruhum kan revan için de kalmış. Gitmek istemiş de bedenimden gidememiş. Ağır gelmiş bedenime.

Canım acımış sayısız, kalbim duracak gibi nefesim kesilecek gibi olmuş.

Çok göz yaşı akmış gözlerimden, yetmediğin de su kan akmış. Günler geçmiş, yıllar eskitmiş bizi.

Ama içimde ki Asaf. Bir gün bir milim bile yok olmamış içimde. Her gün ona olan aşkım özlemim ile endeksli çoğalmış.

Öyle çok sevmişim ki. Arkamı dönmeden gitmişim. Çünkü biliyormuşum bir kere geri dönsem onu bırakıp gidemeyeceğimi.

Yakıp yıktığım sevgilim Asaf'ım. Bakması ne zor ah o güzel yüzüne..

Uzaktan sevmek kolaydı seni. Şimdi nasıl seveceğim. Yanı başımdasın ve ben seni öpmeden, sarmadan, yüreğini ısıtmadan nasıl seveceğim.. sen beni affetmeden ben senin o güzel yüzüne nasıl bakacağım?

"Biz zaten kül olmadık mı Asaf?" dedim yüzüne fısıldayarak. Ağlamaklı sesimi duyduğun da gözleri kapanır gibi oldu ama engel oldu ve duvara daha da bastırdı ellerini.

"Sen yanmaya devam ediyorsun Nalan, beni kül ettin ama sen hala yanıyorsun. Benim yakınımda olursan engel olamazsın, yangının bana bulaşır işte o zaman.." sustu. Devamını getiremedi çünkü tehlikeliydi.

Fakat tehlike arz etmesine rağmen mayışmış gibi sordum, "işte o zaman?"

Yüzü biraz daha yaklaştı yüzüme içim cızırdadı. "O zaman," dedi ilk sonra gözleri dudaklarıma çarptı.

"Ayrı ayrı yanarız." Bir su damlası yanağımla buluştu. Fakat bu sefer göz yaşı bana ait değildi yüzümü biraz daha yukarı kaldırdım. Asaf çok iriydi ve boyu bir doksanı aşkındı. O yüzden üzerime eğilmişti ama yetmemişti.

Asaf'ım gözleri doluydu. Ve daha demin benim tenime ağlamıştı.

"Geldin, elimi kolumu bağladın Nalan.." bir eli saçlarıma uzandı fakat dokunamadı. Eli havada asılı kaldı. "Neden geldin değil bu sefer konu!" Elini yumruk yapıp göğüs kafesine bir kaç kez vurdu."içim yanıyor Nalan.. Neden gittin?"

"Asaf.." dedim zorlukla. O sırada haykırmak istiyordum fakat kendimi sıkıyordum. "Yapma."

"Ben yapmadım Nalan, sen yaptın! Bunu bize sen yaptın." Eliyle akmakta olan göz yaşını sildi ve duvara hafif bir yumruk attı.

Yüzüme doğru iyice eğildi ve burnu burnuma değdi.

"Yaktın benim yüreğimi Nalan? Sen soğur mu sanıyorsun bu yürek?"
Başını yana doğru iki kere salladı.

"Sevgim mi fazla geldi? Çok mu sevdim, çok mu üstüne düştüm ben senin? Saçının her bir telini ayrı ayrı sevdim diye mi gittin sen benden, Nalan!?"

"Asaf," Göz yaşlarım yüzünden buğulu görüyordum.

"Nalan..." dedi, adımı sayıklıyordu. "Nalan!" Dedi, sonra sinirle benden biraz uzaklaştı.

"Aşkıma karşılık verecek yürek yokmuş sende Nalan!" Sözleri tokat gibi ruhuma çarptığında sarsıldığımı hissettim.

"Asaf..." dedim fakat beni konuşturmuyordu.