PİNHAN MAHALLESİ | Mahalle Hikâyesi

6. Bölüm : Kalbe Zor Nalan.

İyi okumalar.

Bölüm şarkıları
(Sena Şener- Affetmem, Kamuran Akkor- Bir ateşe attın beni, Mabel Matiz - Mühpem."

6. Bölüm : Kalbe Zor Nalan.

İnsan aşık olunca, rüzgarın yönü değişiyordu. Güneş batıdan doğuyor geceler gündüzler birbirine karışıyordu.

Soluyordu yapraklar ansızın, kış geliveriyordu gönüle, sevda bir insanın üzerine konulan büyük bir yüktü.

Herkesin kaldıramayacağı, altında kalanların ayağı kalkamadığı bir yüktü.

Uçsuz bucaksız bir denizin üzerinde ki geminin amansız bir liman arayışı gibiydi aşk.

Ve herkese uğramaz, her zaman ortaya çıkmazdı.

Asu belki de hiç bir zaman karşılık alamayacağı bir aşkın kuytusunda acı çekiyordu. Ona üzülmek istedim. Denedim de..

Fakat hislerin Asaf'a olduğunu bilmem, sadece yüzümü buruşturmaya yetti.

"Sen eskiden en azından beni sevmeye çabalıyordun Asaf!"

Asu sinirle arkasını dönüp ellerini saçlarına geçirdiğinde Asaf da derin bir nefes verdi. Duraksayan adımlarım hareketlendi ve Kerime yetiştim. İkimiz beraber Asaf ile Asu'nun yanına vardığımızda Kerim sinirle konuşmaya başladı.

"Asu niye ağlıyorsun abim?" Dedi i. Asu Kerim'e döndürdü şaşkın bakışlarını, "Abi." Dedi titreyen sesiyle. "Senin ne işin var burada?"

O sırada Asaf da bize doğru döndü ve göz göze geldik.

Asaf konuşacaktı ki Kerim Asaf'a doğru dönüp konuşmaya başladı. "Benim kardeşim neden ağlıyor Asaf?" Diye sordu öfkeyle.

"Abi bir şey yok!" Dedi Asu. "Küçük bir tartışma sadece, hallediyorduk biz."

Asu Asaf'ı kaybetmemek için her tuşa basıyordu. Fakat Asaf'ı hiç kazanamadığını anlayamıyordu.

"Siz ikiniz ne yapıyorsunuz burada?" Diye sordu Asaf.

"Kafede oturuyor sohbet ediyorduk. Sizi kavga ederken görünce ne oluyor diye bakmaya geldik." Kerim'in sözleri Asaf'ı rahatlatmadı aksine daha da sinirlendi ve gerildi. Eliyle boynunu sıvazladı ve kendi kendine söylendi.

Asu eliyle yüzünü sildi ve kendine gelmek için derin nefesler aldıktan sonra masum masum Asaf'a baktı. Gerçekten iyi biri miydi? Yoksa takıntılı manyağın teki miydi bu kadın? Bu kadar kısa sürede nasıl böylesine değişmişti?

"Kerim!" Dedi Asaf Asu'yu umursamadan. "Kardeşini al ve eve götür." Asu kırıldı, ve bunu düşen suratıyla belli etti.

"Sırf kardeşim için olay çıkarmıyorum ve gidiyorum! Ama seninle olan hesabım kapanmadı haberin olsun!"dedi Kerim sinirle.

Kerim Asu'yu kolunun altına aldı ve sahilden uzaklaştılar. Asaf ile yalnız kalmış olduk. Ne yapacağımı bilemez şekilde yüzüne baktım. Her zaman ki gibi öfke dolu bakıyordu bana.

"Eve gidiyorum diye ayrılmadın mı sen bizim yanımızdan?" Diye sordu Asaf.

"Kerim ile karşılaştık yolda beraber kafeye geldik." Sonra ona niye açıklama yaptığımı sorguladım. "Hem bundan sana ne? İster eve giderim ister başka bir yere!"

Asaf dibime girdi ve öfkeyle soluduktan sonra konuşmaya başladı. "Bana bak kızım! Benim asabımı bozma. Sana ne dedim? Kerimden uzak dur dedim! Sen laf anlamayacak mısın?!"