PİNHAN MAHALLESİ | Mahalle Hikâyesi

10. Bölüm : Kağıda Sığdırılan Gidiş.

İyi okumalar.

Bölüm şarkıları
(Sezen Aksu - Güllerim soldu, Nilüfer - son perde)

10. Bölüm : Kağıda Sığdırılan Gidiş.

Bazı anlar vardır, yüreğinle konuşursun. Bilirsin ki kelimeler yetmez anlatmaya
içinde taşıdığın sevgiyi, acıyı ve diğer tüm hisleri.

Ellerin uzansın, avutsun istersin başka bir bedeni. Bazı anlar vardır, yerinden kıpırdayamazsın.

İncittiğini sandığın o yüreğin paramparça olduğunu fark edersin sonra, ellerinle toplayamazsın.

Bazı anlar vardır haykırmak istersin, lakin sadece susa kalırsın.

Asaf'ın gözleri yerde ki fotoğraflarda asılı kaldığında, sadece o anlara dönmek için bakıyordum ona.

Bazı anlar vardı ki tüm içimden geçen hisleri bir anda yaşarsın.

Kalkıp sarılmak istediğin bedene sadece bakmak çok zordu.

Asaf asırlar sürmüş gibi hissettiren sessizliğin üstüne dudaklarını açarak örttü. Gözlerini yerden çekti ve bana mıhladı.

Kutay odadan çıktı bizi yalnız bıraktı.

"Nalan." Dedi mesafeli sesiyle. Yavaş adımlarla yanıma yanaştı ve eğildi. Yere oturdu.

Yüzümü kapatan saçlarını kulaklarımın arkasına atmadı. Çenemi tuttu elleri,yüzüyle hizaladı.

"İyi misin?" Diye sordu. Yavaşça başımı iki yana salladım. Asaf'a yalan söylemezdim. Anlardı. Fakat onu sevmediğime nasıl inamıştı?

Çenemdeki ellerinin göz yaşlarım ile ıslandığını fark ettiğimde başımı yana çevirdim. Eli çenemden düştü.

"Neden geldin?" Diye sordum yüzüne bakarak. "Annemle karşılaşmışsın. Kutay söyledi." Dedi. "Kusura bakma." Diye ekledi.

Gözlerimi kapadım ve ses çıkarmadan ağlamaya başladım. Asaf'ın boyun girintisine koydum başımı. Refleks ile yaptığım bu hareketin ne anlama geldiğini o an anlayamadım. Kokusu bana iyi hissettirirken dudaklarımı araladım.

"Kusura bakma demeni haketmiyorum." Dedim. Boynuna daha da sokulurken iç çektim.

"Buna ben karar veririm, sen değil." Dedi. Bu durumda bile beni teselli eden adama karşı çok suçluydum.

"Sende teselli bulmayı haketmiyorum." Ellerimle göz yaşlarımı sildim, boyun girintisinden çıktım. "Annen sözlerinde sonuna kadar haklıydı, kusurluk bir durum yok." Asaf başını salladı beni onaylamak amacıyla.

"Biliyorum. Kusura bakma derken annem için özür dilemiyordum senden. Acı çektiğin için, buna ben sebebiyet verdiğimden geldim yanına." Başımı iki yana salladım.

"Bırak acı çekeyim Asaf, belki böylelikle ödeşiriz seninle." Diye fısıldadım.

"Nalan, sen ömrün boyunca acı çeksen yine de ödeşemeyiz biz seninle. O yüzden benim yüzümden kendini harap etme, iyi ol, uzak ol." Dedi.

Başımı yatağıma yasladım. Ellerimle göz yaşlarımı sildim. Uzak durmak zorunda kaldığım adamın dibinden ayrılmak istemiyordum.

"Neden?" Diye sordum. "Erken öleceğimi mi düşünüyorsun yoksa?" Asaf burnundan kısa bir nefes verdi. "Hayır. Benim kalbimin senin için acıdığı kadar senin benim için kalbin sızlamaz. Bu yüzden, ödeşemeyiz." Sözleriyle tüm hislerim, her bir uzvum dona kaldı.