PİNHAN MAHALLESİ | Mahalle Hikâyesi

11. Bölüm : Küflenen Yaşama Sevinci.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum düşünceleriniz olayların ilerlemesi için çok önemli ve değerli
İyi okumalar.

Bölüm şarkıları
( yirmi7 - sokak lambası, Cihan mürtezaoğlu - bir beyaz orkide, Çağan şengül - ben sana veda edemem)

11. Bölüm : Küflenen Yaşam Sevinci.

Kutay'ın ağzından...

Küçüklüğümden itibaren tanıdığım ufak bir kız çocuğu vardı. Adı gibi, hüzünlü bir bebek;

Nalan..

Üvey kardeşim.

Annemin ölümünün ertesi günü başka bir kadın ile evlenen babama olan nefretimi bile umursayamacak kadar sevdiğim bir kız çocuğu.

Öz kardeşim gibi koruyup herkesten sakındığım narin bir bebek.

Annemden sonra şefkat bulduğum tek insan. Her gece masal okuduğum yaralı bir kız çocuğu.

Onca acıya rağmen gülmeyi öğrenen iki çocuktuk biz.

Birbirimize yaşama sevgisi aşılamaya çalışırdık hep. Her şeye inat mutlu bir çocukluk geçirmeye çabalar, ailelerimize rağmen iyi bir insan olmaya çalışırdık.

İyi bir insan olmayı başarabildik sanırım, hatta bir yere kadar yaşama sevinci de aşıladık birbirimize.

Fakat bugün fark ettiğim acı bir gerçek vardı. Nalan, kardeşim..

Ölmek istediğini söylemişti bana, söylemekle kalmamış, intihar etmeye kalkışmıştı. Yaşama sevinci aşıladığım o küçük kardeşim, kollarım arasında can veriyordu az kalsın.

Nefesimin sıkılaştığını hissettim. Hastane duvarları üzerime üzerime gelirken yoğun bakımın penceresinden görünen Nalan'a bakıyordum. Bembeyaz olmuş teni, solunum cihazları takılı bedeni. Kapalı göz kapakları.

Asaf ile onları yalnız bıraktıktan sonra evden ayrılmıştım. Asaf'ın evden hiddetle çıktığını görmüştüm ardından. Hızla eve girmiştim ve yerde can çekişen Nalan ile karşılamıştım.

Astım ilacını içmek istemeyip, ölmeyi bekleyen kardeşim ile.

Akmaya yüz tutan göz yaşlarımı sildim. "İyileşeceksin kardeşim.." diye fısıldadım.

Asaf denen o herife bu zamana kadar hak vermiştim. Yeri gelmişti Nalan'a kızmıştım ama terk edildi diye Asaf'a sesimi çıkarmamıştım.

Bugüne kadardı bu iltimas. Benim kardeşimi ölmek isteyeceği hale getirene kadardı.

Nalan hayatı boyunca hep naif, enerjik bir kız çocuğuydu. Artık öyle değildi.

Asaf ile ilk tanıştıklarında hayatının en mutlu dönemlerini yaşadı tamam.

Kız kardeşim ile gizli gizli buluşurduk. Asaftan gizlerdi beni, ailesini.

Gözlerinin içi gülen bir Nalandı o zamanlar. Artık Nalan gülmüyordu. O yüzden bir zamanlar gülen yüzü hatırına Asaf'a karşı susamazdım. Nalan o herif yüzünden ölmeyi dilerken tanrıdan, ben artık Asaf'a susamazdım.

Koridorda yankılanan koşma sesleri duydum ve kafamı çevirdim. Hızlı adımlara buraya doğru gelen Asaf'ı gördüm.

"Kutay!" Diye bana seslendiğinde çatık kaşlarım ile ona doğru yürüdüm. Bakışları yoğun bakım penceresine dönen Asaf'ın tişörtünden tuttum ve öfkeyle sarstım onu.