PİNHAN MAHALLESİ | Mahalle Hikâyesi

23. Bölüm : Yanlış Tene Dokunmak.

Uzun bir aradan sonra merhabaa!! Sizi beklettiğim için çok üzgünüm. Bu kadar ara vermeyi istemezdim. Fakat daha aktif olacağım. Fazla konuşamadan sizi hasret bıraktığım bölümü okumak için uğurluyorum.

İyi okumalar!

Sönük kaldı yıldızlar, parlamasınlar mı? Düşünceleriniz de yorum kısmında yerini alsın ve tamamlanaalııımm!!!

Bölüm şarkıları
(Model - Mey,  Cem adrian - Bu yollar hep sana çıkar, Yaşar - Birtanem)

23.Bölüm : Yanlış Tene Dokunmak.

Ruhsuzluğu bahşetmek amacıyla dizayn edilen evde adımlarken, daha güçlüydüm. Adımlarım yere sert basıyordu. Başım dikti. Gözlerimden korku yoktu,

Umursamaz bakışlar konuk olmuştu harelerime, yıllar sonunda yanına uyandığım adam bana öyle bir güç vermişti ki, eski Nalan geri gelmişti. Ben sevdiğim adamı geri kazanmıştım, en büyük kaybımken, imkansızlığın diğer adıyken, kavuşmuştuk, sevişmiştik..

Birbirimizin ruhlarıyla yine tanışmıştık, vücuduma olduğu gibi içime de izler bırakmıştı.

Bana güç bırakmıştı.

Tenime kondurduğu her bir buse, vedayı andırsa da aslında sonsuza dek beraber olacağımızın habercisiydi.

Biz aramızda ki savaşta hem kazanmıştık, hem mağlup olmuştuk.

Fakat Rıza'nın bize açtığı savaştan galip çıkacaktık. Ben bittiğini sandığım harpta yeniden savaşçı olmuştum.

Olmuştu, gerçekten olmuştu. Kalbim sıkıştı, hızla çarptı. Aklıma yeniden bir olduğumuz anlar doldukça dudaklarım kıvrılıyor gözlerimin için parlıyordu. Ben kavuşmuştum sevdiğim adama, bu sefer olmuştu!

Şimdi onun özgürlüğü için çabalayacaktık, bir planımız vardı. Uygulayacaktık. Bize doğrultulan namluyu onlara çevirecektik. Çaresiz olan her şey çare bulmuştu, biz birbirimize yeniden sarılmıştık, tüm imkansızlar önce bir bulut gibi havayı doldurmuş ardından yağmurlarını akıtmış, sonra her bir damla su toprağına kavuşmuştu.

Yeniden eve döndüğümde kimse uyanmamıştı, hizmetçi kapıyı açmıştı ve beni selamlayıp çekilmişti. Ben de odaya girmiş üzerimdekilerden kurtulup siyah bir pantolon ve gri bir kazak giymiştim Asaf ile kahvaltı yaparak plan yaptığımız için aç hissetmiyordum.

Odamda oyalanmıştım bir süre fakat sonra Rıza denen yaşlı bunak adamlarına beni çağırtmıştı, şuan onun yanna doğru gidiyordum, merdivenlerden inme işini tamamlayıp salona girdim. Rıza tek değildi yanında zamanında beni nişanlamaya çalıştığı kişi vardı. Mete, ciddiliğini gizlemek amacıyla yüzüne takındığı yavşaklığı simgeleyen bir maske ile gecelerin vazgeçilmez adamı, benim mecburiyetten sevgilim diye koluma taktığım kişi.

"Otur şöyle." Dedi, Rıza elinde ki bastonu ile koltuğu işaret ederek. Alaylı bir tavırla koltuğa yanaştık ve bana gösterdiğinin aksine sağında ki koltuğa oturdum.

"Beni çağırmışsın, ne oldu?" Dedim katlanamaz bir ifadeyle. Mete'nin beni izlediğini fark ettim fakat dönüp bakmaya tenezzül etmedim.

"Asaf ile otelde güzel bir gece geçirmişsindir umarım." Bildiğini tahmin ediyordum. Fakat şaşırmış gibi yaptım. "Sen," dedim zorlukla. "Nereden biliyorsun?"

Güldü keyif alırken, "Benim rızam olmadan nefes bile alamazsın demedin mi Nalan?" Sorgular gibi öne eğdiği başına doğru korkuyla baktım, bu oyun hoşuma gitmeye başlamıştı.