SON MANOLYA KOKUSU

36.BÖLÜM : SAATLERİN SESSİZLİĞİ

🌺

Yemeğimden isteksizce tekrar çatal alırken Doğuş'un bakışları bana kalktı. Şu aralar hiç yemek yiyemiyordum ve yiyemesem, kendimi şüphelenmemesi için tutuyordum. "Afiyet olsun. Beğendin mi?" Başımı salladım. "Çok güzel yapmışsın, eline sağlık." Bakışlarıyla salatayı işaret etti. "Salata da çok güzel." Tebessüm ederek, "Afiyet olsun." diye mırıldandım.

Ardından yavaşça oturduğum yerden kalkarak tabağımı kapıp mutfağa ilerledim. Mutfağa girer girmez önce tabağı sudan geçirdim. Ardından bulaşık makinesine yerleştirdim. Makineyi kapatıp geri çekildim. Öncelere çok fazla yemek yiyordum ve sürekli yiyesim geliyordu.  Geceleri yemeğe kalkamıyordum çünkü Doğuş yataktan kalktığım an uyanıyordu. O işteyken sürekli bir şeyler yiyip duruyordum. Kilo aldığım dönemler Doğuş bu yemek olayının farkına varmıştı ve yeme bozukluğu diye tutturmuştu. Fakat o aralarda bir anda iştahım kesildi ve normal öğünlerimi bile yemek istemeyecek hale gelmiştim. Bunla ikna etmiştim onu ve şu an ise iştahsızlığımı ondan saklamaya çalışıyordum fakat yine anlıyor gibi bir hali vardı. Aldığım bütün kiloları da geri vermiştim artı olarak.

Adım sesi duyduğu an ekmeği yutarak su içiyormuş gibi temiz bir bardağı alıp su doldurmaya başladım. Mutfağa girip tabağı ve bardaklarımızı sudan geçirip makineye attı. "Ne yapmak istersin?" diye sordu omzu üstünden bana bakarak. "Bilmem. Ne yapacağız ki?" diye mırıldandım sessizce. Doğuş bana dönerek ellerine beline yerleştirdi. "Film izlemek ister misin?" Yüzümde bir tebessüm oluşurken başımı salladım. Aynı benim gibi başını salladı. "Hadi o zaman."  Elimi tuttu ve bizi salona götürdü.

L koltuğunun köşesine oturunca bende hemen dibine oturarak ona yaslandım. Kumandayı alıp filmlerin olduğu platformu açtı. Elindeki kumandayla çeviren çevire film bakıyordu. "Önceki iyi gibiydi." diye mırıldandım. Sakince, "Fazla hüzünlü." diyerek reddetti.

"Zombili olanı izleyelim mi?" Doğuş'un bunu da kabul etmediğini bakışlarından anladım. "Hiç zombi filmi izledin mi?" Bakışları bana döndü. "Tercihim değildi pek." Verdiği cevapla beraber yüzümde sırıtış oluştu. "Merak etme, bir gün zombi istilası olursa ben bizi korurum! Bütün zombi filmlerini, dizilerini izlemiş sayılırım! Her tür zombiyi bilirim. Rahat ol yani." Doğuş buna ihtimal vermese de hafifçe gülümseyerek, "Teşekkür ederim o zaman." dedi ve önüne döndü. "Çayım, sen benim namusumsun tabi koruyacağım. Hastanede sarkan hastalarını da bana söylüyorsun bundan sonra."

Doğuş göz ucuyla bana ciddi bir bakış attı. "Ne yapacaksın?" Beni gerçekten ciddiye almıştı. "Sorma bebeğim. Ama katil değilim. Gözünde hep masum kalayım. Hiç görmeye çalışma beni. Olur mu?" Doğuş'un ciddi bakışları daha da anlamsızlıkla doldu. "Ne diyorsun çiçeğim? Açıklar mısın?" İki parmağımla yanağından makas aldım. "Şapşiksin diyorum." 

Doğuş kendimce konuştuğumu anlayınca ekrana döndü. "Bilim kurguya ne dersin? Beynimizin yüzde yüzünü kullanırsak olacaklardan bahsediyor." Yüzümdeki sırıtış büyüdü. "E olanları sen anlat bilelim doktor?" Doğuş bu sefer dediğimi anlayarak ciddiyetle bana döndü. "Bunu espri olarak söylediğinin farkındayım. İnsanlar beyninin yüzde 10'unu kullanır. Normal bir insan olduğum için bende öyle." Başımı koltuğa yaslayarak ofladım. "Sevgilim seninle hiç esprili konuşulamıyor! Hiç komik değilsin." Doğuş sadece ne diyeceğini bilemez gibi baktı. "Herkesin mizahı farklı olduğu için komik gelmeyebilir. Benim de pek mizahla alaka-" Bu sefer sesli bir şekilde oflayarak dikkatini çektim. "Tamam! Valla daha fazla açıklama bilgi istemiyorum. Filmi izleyelim."

Doğuş başını salladıktan sonra kumandayla açıp filmi başlattı. Işıkları kapattığımız için ortamda sadece televizyonun ışığı vardı. Doğuş'la aramızda bir kişilik mesafe vardı. Sokulmayı birazdan düşünüyordum. Başının bana çevrildiğini fark etmemle bakışlarım ona kaydı. "Seni kızdırdım mı? Özür dilerim o halde." O kadar ciddiydi ki bu hali artık tatlı gelmişti. Öncelerden nefret ettiğim hali artık onu anladığım için tatlı geliyordu.