Unsolved Love - Student Series #3 ✓

22

["Love, sorry na, please?"] Cian give teary eyes, kanina pa siya suyo ang suyo sa akin dahil ilang beses niya ng ginagawa sa akin na hindi man lang ako replyan at tawagan.

Tatlong linggo niya ng ginagawa.

Hindi ako sanay na gano'n siya kaya normal lang sa akin na magalit.

["Promise, that wouldn't happened again, please?"] Hindi ko siya pinapansin sa video call.

Nanatili akong nakatingin sa laptop ko at nagta-type ng kung ano-ano, hindi ko naman alam kung anong sinusulat ko sa blank documents dito sa laptop ko.

["Love?"] I didn't look at him, naiinis talaga ako sa kaniya.

Ayaw ko talaga siyang kausapin, naiinis ako eh, ilang beses niya na kaseng ginagawa sa akin, almost three weeks na.

"I will end the call, tinatawag ako ni Mommy." Dahilan ko, ayaw ko na muna talaga siyang kausapin baka kung ano pa ang masabi ko.

["Sorry ulit, I hope you forgive me, bye, mahal kita."] Pagkasabi niya nun ay pinatay ko na ang tawag.

Buong araw kaming hindi nag-usap pagkatapos nun, nung gabi ay ganon pa rin, wala siyang chat, text at call sa akin, parang hinahayaan niya na lang ako, iniisip ko na lang na baka busy siya kaya hindi ko na siya iniistorbo.

Kinabukasan maaga akong gumising dahil may pasok na namam kami. Next month na yung party at wala pa akong mahanap na damit at susuotin.

I park my car in a parking lot, nang masigurong maayos na yun ay agad akong bumaba ng kotse ko. Pagbaba ko halos mapatalon ako sa gulat ng makita si Cian na nakatayo sa gilid at natitig lang sa akin when our eyes met, he smiled and walk slowly until he reached me.

"I'm sorry." He said, inilabas niya yung mga kamay niya sa kaniyang likuran at laking gulat ko ng makitang may bulaklak siyang dalawa. It's a bouquet of rose, my favorite flowers. "I hope mapatawad mo ako sa lahat ng nagawa ko sa'yo, I'm sorry if hindi kita mabibigyan mg oras nitong mga nakaraang araw, pangako, hindi na yun mauulit." Hindi pa ako nakakasalita ay niyakap niya na ako ng mahigpit. Napangiti naman ako at hindi nagsalita.

Nanatili kami sa gano'ng posisyon hanggang siya na ang kusang bumitaw sa mga yakap namin sa isa't isa.

"Pumasok kana sa loob, please, wag kana magtampo?" Nginitian ko siya ng malawak.

"Thank you," nakangiti kong sabi.

"Mauuna na ako, may pasok pa din ako eh." He kiss my forehead and wave at me. Kinawayan ko din siya, nang hindi ko na siya makita sa paningin ko ay pinagmasdan ko ang bulaklak na binigay niya, inamoy ko pa yun at subrang bango.

Inilagay ko yun sa kotse ko bago pumasok sa loob. Nakangiti ako habang naglalakad sa hallway, nakita ko pa si Kleon na nakangiti din. Maayos na ngayon ang kaniyang itsura, walang na siyang malaking salamin na ipinagtaka ko. Malapit na ang exam, malapit na rin ang graduation namin.

"Good morning, Kleon." Masaya kong bati dito ng makasabay ko siya sa paglalakad. This is the first time na binati ko siya.

Kahit nagtataka ay binati niya ako pabalik.

"Good morning too." Malawak niya akong nginitian, ngumiti ulit ako sa kaniya at nauna ng maglakad. Maaliwalas na ang kaniyang mukha, I think their problem has been solve.

Naalala ko na kasama din pala ang pamilya niya doon sa party ng Mommy at Daddy nila Ajero. Nakangiti akong pumasok ng room, habol tingin naman amg ginawa ni Lexi sa akin.

"Wow, ang ganda ng ngiti ah," puna niya ng maka-upo ako sa upuan ko.

"Ikaw ba naman ang bigyan ng bulaklak sa umaga," sagot ko sa kaniya.