Mía Laire: Een Gloednieuwe Wereld

Hoofdstuk 17

Na haar even aan te hebben gekeken, ontspant Lawrence zijn schouders weer een beetje, waarna hij weer kijkt naar de betreffende bladzijde. Hardop leest hij de voorspelling nog eens.

"Voorspellingen
Het is jaar 124 als de geleerde R. Leyak een voorspelling geeft.

Elk Elfenras is creëert met ieder een doel, een missie. In plaats van verbondenheid leven alle Elfenrassen al eeuwenlang gescheiden van elkaar met de overtuiging dat hun eigen ras beter is dan de andere Elfenrassen. Door de tijd heen zal dit alleen maar verder groeien tot een moment van verwoesting. Maar ik zeg u allen dit:

Een onwetende jonge Elf van het kleine, maar lange ras zal een revolutie ontketenen in de leefwereld van alle Elfen. Haar ziel zal machtig zijn, niet om geld of status, maar om de hoop en vrede die zij uitstraalt. Zij is de sleutel om een nieuw verbond te sluiten tussen alle Elfenrassen: Elementa, Arié, Pulchra en tevens Tenebris."

Daarna wordt hij weer even stil, nog naar de bladzijde kijkend. Ze kan zien dat hij aan het nadenken is.
'Denk je dat dit over jou gaat?' vraagt hij tenslotte.
Langzaam, al dan nog steeds een beetje geschrokken, knikt ze.
'Ik denk het niet, Lawrence,' antwoordt ze dan, 'ik weet het zeker. Deze voorspelling gaat over mij.'
Hij fronst zijn wenkbrauwen en wil net vragen hoe ze dat zo zeker weet, als Mía het al begin uit te leggen door te vertellen over het gesprek met vrouwe Consuela, de Nimf van de Bossen, die de brouwsels voor haar, Ginía en Milo aan het maken was, maar ook het gesprek met de vrouw van het geur winkeltje met de zo specifieke keuze van Mía's geurtjes, het gesprek met de vreemde en mysterieuze man op het bankje in hetzelfde dorp en tenslotte nog het vermoeden dat Romello vreemd tegen haar zou doen in vergelijk met hoe hij doet tegenover anderen.
'Maar, Mía...' zucht hij verbaasd, nadat hij naar haar heeft geluisterd, 'dat is bizar.'
Ze moet even lachen, maar het is niet de vrolijke lach die ze normaal gesproken zou hebben. Nee, het is puur de situatie weglachen.
'Té bizar,' zegt ze daarna, waarna ze volledig naar hem toe draait.
'Wat ben je van plan te gaan doen met deze informatie?' vraagt hij met een zachte stem.
Ze haalt haar schouders niet wetend op.
'Niks, denk ik, Lawrence,' reageert ze. 'Ik ga helemaal niks doen, want ik ben hier niet naartoe gekomen om alleen maar problemen te veroorzaken. Je zou er eens bij moeten zijn als Romello bij ons komt staan in het paleis. De argwaan is niet te missen. Hij weet van de voorspelling. Dat moet haast wel. Een andere reden zou ik niet kunnen bedenken, jij wel? De enige reden waarom ik naar deze stad kwam, was om mijn magische krachten te leren beheersen, zodat het niet nog eens gruwelijk mis hoeft te gaan als ik mijn element inzet. Zodra ik het beheers, verdwijn ik weer, maar als het moet, dan verdwijn ik eerder.'
Uit zijn handen pakt ze het dikke boek over voorspellingen en samen met de andere volumes zet ze het allemaal netjes terug op de juiste planken.
'Maar Mía, hoe kan je nu besluiten niks doen met wat je zojuist gelezen en gehoord hebt? Is dat niet wat je wilde?' reageert hij verontwaardigd.
Kort kijkt ze hem aan tijdens het opruimen van de boeken.
'Dat is eigenlijk vrij simpel. Ik wilde alleen weten waarom ik door verscheidene Wezens werd gewaarschuwd voor iets of iemand dat op de loer zou liggen. Ik wil daarop voorbereid zijn. Nu weet ik waarom leider Romello zo vreemd doet, maar ook waarom Harold mij kwam opzoeken in de stam. Zoveel weten ze dus al over mij, dat ze weten waar ik vandaan kom. Ik wil de voorspelling niet naleven, ik wilde ook mijn toekomst niet weten. Maar ik moest het te weten komen om mezelf en mijn omgeving te kunnen beschermen.'
Wanneer alle boeken weer op hun oude plek staan, draait ze zich weer terug om naar Lawrence, die haar sprakeloos aankijkt.
'Kom,' zegt ze dan als enige, waarna ze via de trappen weer naar de vijfde verdieping gaat.
Hij volgt haar zonder te treuzelen naar beneden en zodra ze op de vijfde verdieping komen, legt hij een hand op haar schouder als teken om even te stoppen met lopen. Ze draait zich om en kijkt hem recht in zijn zeeblauwe ogen aan.
'Wacht even, Mía,' zegt hij nu weer wat rustiger. 'Ik wilde je niet opfokken. Sorry.'
Ze zucht en wuift het met haar hand weg.
'Het is al goed.'
'Waar wilde je naartoe gaan?' vraagt hij dan.
Ze haalt haar schouders op.
'Het is inmiddels bijna middernacht volgens die klok en ik heb morgenochtend een afspraak voor een magie les waarvoor ik fris en fruitig wil zijn. Al helemaal nu Juna niet degene is die mij les gaat geven, maar een vreemde. Mijn bed is nog een tijdje vliegen vanaf hier, dus ik wil daar graag naartoe.'
Hij knikt als teken dat hij het begrijpt en kijkt toe hoe Mía zich weer van hem af draait om vervolgens naar de deur te lopen waar ze ook naar binnen zijn gekomen. Ze trekt aan de deur, maar deze geeft geen kik.
'Laat mij maar. Hij moet van binnen ook opengemaakt worden met behulp van een sleutel,' zegt Lawrence terwijl hij met zijn hand de sleutels uit zijn zak tovert.
Mía stapt rustig naar achteren, zodat hij goed bij de deur kan. Ze hoort de deur weer klikken zodra hij de juiste sluit in het sleutelgat heeft gestoken en omgedraaid. Net zoals eerst gaat de deur voor een kier open. Lawrence zet de deur helemaal open en stapt dan opzij. Mía glimlacht dankbaar en stapt als eerste over de drempel van de deurpost naar buiten.