DİCLE

🌸17🌸

Selamın aleyküm!
Nasılsınız birtanecik okurlarım?
Bölüm hazır ama geçiş bölümü olduğundan fazla uzun tutamadım umarım yine de beğenirsiniz.
Bu arada zeyyyazar isimli arkadaşımın kitaplarına da göz atıp destek olabilirsiniz.

Sizi daha fazla tutmadan bölüme alayım.
Keyifli okumalar dilerim.
💫✨️

Yoldaş Bey; Ne zaman geri döneceksiniz? Bir hafta oldu.
Yoldaş Bey; Hem bir şey verecektim onu da veremedim.

Siz; Bu gün geri döneceğiz.
Siz; Ne vereceksin?

Yoldaş Bey; Beğenmeni umduğum bir sürpriz. Gelince veririm.

Meraktan çatlamak dışında hiç bir şey yapamıyordum.

Ne aldı acep?

"Ştt, kalk kız!" Kafama çarpan yastıkla öfke ile Yağmur'a baktım. Neydi abili kardeşli benim kafamdan istedikleri?
Teyzemler dün değil önceki gün gelmişlerdi. Onlar da bizimle kalmak istemişlerdi.

"Ne var ne! Geldiğinden beri iki dakikada bir kalk kalk kalk deyip duruyorsun! Seni şuraya yatırır yolarım Yağmur!" Üzerimde Yağmur'un iki dakikada bur konuşmasının ve merakın verdiği sinir olunca Yağmur'a patlamıştım.

"Ne bağırıyorsun be! Tamam demedik bir şey." Daha sonra ise merakla kıstı gözlerini.

"İki saattir neden telefonuna bakıp duruyorsun? Kimle konuşuyon kız?" Yağmur üzerime doğru gelincemtelefon görünmesin diye kendime yasladım.

"Sanane."

"Sevgilinle mi konuşuyon yoksa?"

"He Yağmur sevgilimle konuşuyorum darladın iyice!" Üzerime geldiğinden ve ben geldikçe utandığımdan dolayı hızla yerimden kalktım ve telefonumu kapatıp cebime koydum.

Yağmur kıs kıs gülerken başıma örtümü aldım ve bahçeye çıktım.

Bahçedeki çardağa örümcek kontrolü yaptıktan sonra oturdum. Telefonu cebimden çıkarıp az önceki konuşmamıza girdim.

Siz; Tamam o zaman geldiğimizde öğrenirim.
Siz; Benim şimdi kapatmam gerek. Allah'a emanet ol.

Yoldaş Bey; Sende güzelim.

Aa! Bize güzelim dedi.

İç sesimle aynı fikirdeydik.

"Ha?" Ağzımdan kaçan şaşkınlık nidasını tutamadım. Elimi hızla ağzıma kapattım. Utanmıştım ve yanaklarım kızarıyordu. Telefonumu yanıma bıraktığımda ellerimle yüzüme rüzgar yapmaya çalıştım.

Ay utandın mı kız? Ama bir şey diyeceğim yoldaş beyefendi bence fazla tatlı.

"Dicle! Anne Dicle nerede?" Abimin beni aradığını duydum ve hızla yüzümü normal haline getirmeye çalışarak seslendim,

"Burdayım abi!" Hızla kalktım ve abimin sesinin geldiği yere ilerledim, annemlerle balkonda oturuyorlardı. Bende yanlarına ilerledim ve boş olan yere yani Yavuz abimin yanına oturdum.

"Neredeydin Dicle?" Abim ilgili bir şekilde bana sorarken Yağmur kıs kıs güldü.

"Sevgilisiyle rahat konuşmaya gitti." Onun konuşacağını anladığım anda öksürebileceğim en şiddetli sesle öksürdüm. Ben ne dediğini anladıma ama abimler benim öksürük sesimden duymadılar. Daha yeni kendime gelmişken Yağmur yüzünden biraz daha kızardım.