VİSAL | Texting

7.4

🥂

VİSAL

Sefa♥︎: Bugün günlerdir beklediğim o konser gününe geldi.

Sefa♥︎: Aramızda olan son olaylardan sonra konsere gelir misin bilmiyorum, hayal bile edemiyorum ama gelmesen bile konser boyunca gözlerimin seni arayacağını bil lütfen.

Sefa♥︎: Düşün diye sana zaman verdim.

Sefa♥︎: Belki dedim konser gününe kadar aramız düzelir.

Sefa♥︎: Çünkü bugün için en büyük isteğim seninle şarkı söylemekti.

Sefa♥︎: Olsun sevgilim.

Sefa♥︎: Seninle şarkı söylemeyelim ama sen yine de izle konseri olur mu?

Sefa♥︎: Buraya gelmesen bile canlı olarak izle beni.

Sefa♥︎: Ekranın diğer tarafında da olsan gözlerim her daim gözlerinde olacak.

Sefa♥︎: Seni seviyorum bir tanem.

🥂

Saçlarımı ensemden sıkıca bağladıktan sonra elimde tuttuğum şapkayı alıp hızla başıma geçirdim ve yüzümü göstermeyecek derece de taktıktan sonra bakışlarımı etrafta gezdirdim.

Bugün Sefa Girayın büyük İstanbul konseri vardı. Günler öncesinde benimle şarkı söylemek istediğini dile getirmişti. Ama araya bazı olaylar girmiş ve arada kaynayıp gitmişti.

Attığı mesajlardan anlaşılacağı üzere konsere bile gelmeyeceğimi düşünüyordu. Olan şeylerden sonra onunla sahneye çıkıp şarkı söyleyebilir miydim bilmiyordum ama konsere kesinlikle gidecektim.

Bulut elinde ki biletleri görevliye uzattıktan sonra başıyla bana işaret yapıp konser alanına girdi ve ardından beni bekledikten sonra bakışlarını bana çevirdi.

İki hafta da düşünme fırsatım çok olmuştu. Yaptığı şey bir zamandan sonra güvenimi sarsmıştı ama onunla da empati kurmaya çalışıyordum. Tek taraflı düşünmemiştim hiçbir zaman. Birisiyle tartıştığımda hep karşımdakini dinler ve onunla da empati kurmaya çalışırdım. Ama Sefa Girayla aramızda olan bu tartışma da onu dinlemek istememiştim. Hatta onu dinlememek ve kendini açıklamasına izin vermemek için çabalamıştım resmen.

Tamam tüm bunları bana en başından anlatsaydı hiçbir zaman bu tartışma olmazdı. Ona karşı olan güvenim sarsılmazdı. Ama yapmıştı bir hata ve bana yalan söylemişti. Mantıklı bir açıklaması var mıydı? Vardı ama bu yalanı beni derinden sarsmıştı.

Yine de ona bir şans daha vermek istiyordum. Bana göre herkes ikinci bir şansı hak ederdi. Sefa Girayında hak ettiğini düşünüyordum çünkü onu seviyordum. Onun da her şeye rağmen beni sevdiğini hissediyordum.

Gözümde ve düşüncelerimde hep onu da haklı çıkarma çabaları vardı. Çünkü gerçekten onu elimin tersiyle itmek istemiyordum. Seviyordum ve  ikinci bir şans verip tekrar ona güvenmek istiyordum.

Kalbim kırılmıştı, ona karşı olan güvenim sarsılmıştı ama zamanla her şeyi düşünerek tüm bunların yerini sevgi almıştı sanki. O bana mavi gözleriyle bir kez baksa zaten ben her şeyi unuturdum ki.

Affetmiştim çoktan onu. Sadece kırgınlığım daha ağır basıyordu bunca zaman ama şu an ona olan sevgim burada olmam gerektiğini söylüyordu.

Yavaş adımlarla insanlara çarpmamaya özen göstererek Buluta doğru yaklaştım ve koluna girdikten sonra boş bulduğumuz bir alanda beklemeye başladık.

Belki Sefa Giray burada olduğumu hiç bilmeyecekti ya da onunla sahnede şarkı söylemeyecektim ama onu şarkı söylerken izlemek istiyordum.

Yarım saat kadar konser alanında bekledikten sonra hava yavaşça karardı ve alan birden kalabalıklaşmaya başladı. Sadece on dakika sonra ise Sefa Giray elinde ki elektro gitarıyla sahneye çıkıp ortamı neşeli bir şarkısıyla canlandırmaya başladı.

Neşeli ve cıvıl cıvıl bir şarkı söylemesine rağmen yüzünde ki gülümseme bir o kadar sahte gibiydi. Ve şarkı boyunca gözlerini hep konser alanında gezdirip durdu.

Beni arıyordu.

İlk iki şarkısını bitirdikten sonra mikrofonu eline alıp sıkıca tuttu ve konuşmaya başladı. "Biliyorum" dedi bakışlarını etrafta gezdirirken. "Benden şarkılar dinlemek istiyorsunuz ama söylemeden önce küçük bir konuşma yapmak istiyorum" dedi ve bakışlarını konser alanından önüne çevirdi.

"Hayatımda yaptığım en büyük hatayı yaptım" dedi. "Bu hayatta en çok sevdiğim kişiyi üzdüm" diyerek devam etti cümlesine. "Çok üzdüm" diyerek ellerini kaldırdı ve saçlarını karıştırdı. "Beni affetmese hakkıdır derim ama beni affetmesi için de dizlerine bile kapanıp yalvarabilirim" diyerek hafifçe gülümsedi.

"Burada, bu sahnede hep onun için şarkı söyledim ben" dedi. "Sahne için yaratıldığımı söylerdi" diyerek bakışlarını etrafta gezdirdi. "Sen hep şarkı söyle derdi bana" diyerek sustu bir süre. "Ben hep onun için şarkı söyledim" dedi. "Ve bugün de onun için söyleyeceğim" diyerek bakışladını konser alanında gezdirdi. Ama gözleri bir türlü gözlerime değmiyordu.

"Bugün burada mı bilmiyorum" dedi. "Beni izliyor mu onu da bilmiyorun" diyerek sustu bir süre. "Ama sevgilim" dedi. "Söyleyeceğim her bir şarkı senin için" diyerek devam etti cümlesine. "Dudaklarım arasından çıkan her bir söz senin için çıkıyor unutma olur mu?" diyerek bakışlarınu ona çeviren kameralara çevirdi.

Cümlesinden sonra ise etrafta çığlık ve alkış tufanı kopmuştu. İnsanlar sarf ettiği sözleri beğenmiş gibiydi.

Gitarını eline tekrar alıp hafifçe arkaya doğru bir adım attı ve gözlerini son kez konser alanında gezdirdi. Hemen ardından ise şarkının müziği çalmaya başlamışken dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı.

"Eylülün ortalarındayız" diyerek gitarı yavaşça çalmaya başladı. "Ayın kaçı ya da günlerden ne bilniyorum" dedi. "Ama" diyerek devam etti cümlesine. "Ben yine seni seviyorum sevgilim" diyerek cümlelerine son noktayı koydu.

Ardından ise kendi şarkılarından birisini söylemek yerine Mangaya ait olduğunu düşündüğüm o şarkının sözlerine giriş yaptı.

"Ben senden vaz geçmem
Işıkları söndürseler bile korkuma yenilmem
Ellerim kollarım tutmasın isterse
Ben sensiz pes etmem"

Gözlerini kapattı ve ellerini gitarından çekerek mikrofonunu sıkıca tuttu. Gözleri kapalı bir şekilde yavaşça yutkunarak şarkıya devam etti.

"Bir akıl versen bana kurtulsa şu beden
Bir isim bulsan bana duyanı ürküten
Bir yol açsan ufukta yollara düşsem
Yeter ki inan bana başka bir şey istemem"

🥂

Sefa Girayım da Sefa Girayım. Çok seviyorum onu♥︎♥︎