VİSAL | Texting

7.6

🥂

VİSAL

Sefa♥︎: Güzelim, müsait misin?

Çağılalkan: Evet, bir şey mi oldu?

Sefa♥︎: Hayır.

Sefa♥︎: Buluşalım mı diyecektim.

Sefa♥︎: Özledim seni.

Çağılalkan: Olur buluşalım.

Sefa♥︎: Bir saate almaya gelirim o zaman.

Sefa♥︎: Uygun mu?

Çağılalkan: Uygun.

🥂

Elimde ki telefonumu çantamın içine koydum ve saçlarımı son kez düzelttikten sonra yerimden kalkıp adımlarımı odanın dışına doğru çevirdim. Sefanın mesaj atmasının üzerinden bir saat kadar geçmişti. Mesajlarına cevap verdikten sonra kısa bir duş almış ve hemen ardından ise saçlarımı yaparak giyinmeye başlamıştım. Nereye gidecektik bilmiyordum o yüzden üstüme ne giyebileceğimi de düşünmemiştim.

"Nereye gidiyorsun?" dedi Bulut bakışlarını televizyondan çekip bana çevirirken. "Sefa Girayla dışarı çıkacağız" diyerek bakışlarımı ondan çevirdim ve mutfağa doğru adımlamaya başladım. Tam o anda ise Sefadan mesaj gelmişti.

Sefa♥︎: Geldim ben.

Sefa♥︎: Kapının önündeyim.

Çağılalkan: Geliyorum bende.

Mesajı gönderdikten sonra dolaptan aldığım şişeden kendime su doldurup içtikten sonra yavaş adımlarla dış kapıya doğru ilerledim. "Bulut" dedim ayakkabılarımı giymekle uğraşırken. "Gidiyorum ben" dedim. O ise tamam diyerek televizyon izlemeye devam etmişti.

Ayakkabılarımı giydikten sonra saçlarımı son kez düzeltip dış kapıyı açtım ve bakışlarımı arabasının önüne yaslanmış bir şekilde beni bekleyen Sefaya çevirdim. Ardından ise kapıyı kapattıktan sonra Sefaya doğru adımladım. Birkaç adım atar atmaz Sefanın da bakışları bana dönmüştü. Hafifçe gülümseyip o da bana doğru bir adım attı ve birkaç adım önümde durduktan sonra "selam" diyerek gülümsemeye devam etti.

Bana sarılmamış ya da belimden çekerek saçlarımın üzerine öpücük kondurmamıştı.

Size yemin ediyorum bunu yapmasını bile özlemiştim ama yapmamayı tercih etmişti.

Hafifçe tekrar gülümsedikten sonra arkasını dönerek kapıyı açıp geçmem için gözlerini gözlerime çevirdi. Ben de gülümsemeye çalışarak açtığı kapıdan içeri girdim ve bakışlarımı ona çevirdim. Kapımı kapattıktan sonra üstünde ki gömleğinin yakalarını düzeltip hızla şoför koltuğuna oturdu ve gözlerini son kez gözlerime çevirdikten sonra arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

Yarım saat boyunca konuşmadan sessizce arabayı sürdü. Ben ise onu izledim. Aramızda bir soğukluk vardı ve bu soğukluğun sebebi birbirimizden çekinmemiz olabilirdi. Bana karşı bir adım atsa tamamiyle eskisi gibi davranabilirdim ona ama o da bana karşı eskisi gibi davranmıyordu. Bilmiyorum fazla uzattığımı düşünüyor olabilir ve bundan da bıkmış olabilirdi.