VİSAL | Texting

8.1

🥂

VİSAL

Bulut: Çağıl. (11.04)

Bulut: Hemen eve gel. (11.04)

Çağıl: Bulut seni hiç çekemem valla şu an. (11.12)

Çağıl: Bu gece gelmeyeceğim.

Bulut: Çağıl.

Bulut: Ciddiyim hemen eve gelmen lazım.

Çağıl: Şu an eve gelebilmem için kıyametin falan kopmuş olması lazım.

Bulut: Annemle babam geldi.

Çağıl: Eee?

Çağıl: Bence beni idare edebilirsin.

Bulut: Bizi gördüler.

Bulut: Özgüyle beni.

Bulut: Öpüşürken.

Çağıl: Ne

Bulut: Sinirli duruyorlar Çağıl.

Bulut: Bu durumda idare edemem onları.

Bulut: Gelmen lazım.

Çağıl: Tamam geliyorum.

Görüldü.

🥂

"Annenle baban" diyerek bizim evin olduğu mahallenin girişinde durdu Sefa ve bana doğru dönerek gözlerini gözlerime sabitledi. "Özgüyle Buluta çok kızarlar mı ki?" diyerek yan döndü ve elini elime yerleştirip yavaşça okşamaya başladı.

"Ben çok kızacaklarını düşünmüyorum şahsen" diyerek gözlerimi gözlerine çevirdim. "Ama Bulut gereksiz yere strese giriyor" dedim. "Zaten bu yüzden Özgüyle olmaları bu kadar uzun sürdü ya" diyerek sustum bir süre.

"Anladım" dedi Sefa da gözlerini gözlerimden ayırmayarak. "Ben gideyim" diyerek yavaşça arkamı döndüm ve çantamı aldıktan sonra son kez gözlerimi gözlerine sabitledim. "Bekleyeyim mi?" dedi Sefa cümleme karşılık. "Annemle babam evdeyken" dedim. "Ve ne kadar kızacaklarını kestiremiyorken gelemem galiba" diyerek dudaklarımı büzerek konuştum. "Sorun değil sevgilim" diyerek elimde ki elini çekti ve boynuma yerleştirerek yanağıma öpücük kondurdu. "Eğer bir sorun olursa bana yaz tamam mı?" diyerek gözlerini gözlerime çevirdi.

Hızla başımı sallayıp gülümseyerek yanağına kocaman bir öpücük kondurup uzaklaştım ve arabadan inip eve doğru yürümeye başladım. Bulutun aksine annemle babamın çok fazla kızacağını düşünmüyordum. Umarım düşündüğüm gibi olurdu çünkü eğer kızarlarsa ne yapacağımı ve benden önce Bulutun ne yapacağını kestiremiyordum.

Hızlı adımlarla evin önünde durup çantamdan anahtarımı aldım ve anahtar deliğine taktım ama daha ben anahtarı döndürmeden kapı birden açıldı ve bu da boşlukta kalıp yalpalamama neden oldu.

Yavaşça doğrulup bakışlarımı kapıyı açan kişiye çevirdim ve bana bakan annemi görmemle birlikte genişçe gülümseyip konuşmaya başladım. "Aaa" dedim sanki burada olduğunu bilmiyormuş gibi şaşırarak. "Annecim sen mi geldin?" diyerek elimi kaldırdım ve ona doğru yaklaşıp kocaman sarıldım. "Ay nasıl da özlemişim" diyerek ona sarılmayı sürdürdüm. "Çağıl" dedi benden ayrılırken. "Kızım daha bir hafta önce görüştük ne özlemesi?" deyip gözlerini gözlerime çevirdi.