රක්ෂිත ගෙන් යතුර ගත්තත් වගේ ඇදන් හිටපු ඇදුමෙන්ම මාණික්‍ය වාහනේ අරන් ඇදිලා ගියේ කුමාරතුංග මුනිදාස මාවතට.. දැන් වෙලාව ඕන්නම් හයට ලග ඇති. කොහොම හරි ඉස්කෝලේ ගේට්ටුව ඉස්සරහා හෝන් එක ගහලා වාහනේ ඇතුලට දානකොට දන්න කියන මූනු ටිකක් ඉස්කෝලෙන් එලියට ඇදෙන ගමන් හිටියේ. ඒ prefect board එකේ අය නම් නෙවෙයි. ඒ කියලා මනරු පේන්න හිටියෙත් නෑ.
හොයා ගන්න නම් මෙහෙම ඉඳලා හරි යන්නේ නෑනේ ඒකට ඉතින් බැහැලම බලන්න වෙනවා.
"මනරු කෝ?"
ලාවට වටේටම කලුවර කරගෙන එන වෙලාවේ ඉස්කෝලේ main hall එක පැත්තෙන් එන කොල්ලෝ රංචුවකින් අහද්දි උන් ටිකගෙන් එකෙක්ටවත් හරියට මනරු කොහෙද ඉන්නේ කියලා කියා ගන්න බෑ. ඒ ඔක්කොටම කලින් ඒ සෙට් එකේ ඇස් ගියේ මාණික්‍ය ආපු වාහනේට. පස්සේ මාණික්‍යට.
"මනරු අයියා මං දැක්කා හෝල් එක ඇතුලේ ඉන්නවා"
"නෑ බං එයා එලියට ගියා නේද?"
"අහ් ඔව්මයි මාත් දැක්කා යනවා"
"නෑ නෑ යකෝ main hall එක ඇතුලේ මං දැන් දැක්කා"
"හරියට කියනවද"
ඒ කියන විදිහට මාණික්‍යට එයාගේ තව ක්ලෝන හතරක් විතර හදලා මනරුව හොයන්න යවන්න වෙන විදිහේ වැඩක් පාත් වෙන්න ගිය එකෙන් ටිකක් තදට වගේ කියද්දි main hall එක කියපු කොල්ලා ඔක්කොටම කලින් හෝල් එක පැත්තට ඇගිල්ල ඒ පැතාතට දික් කරා.
ඉතින් ආයෙම අහන්න ගියේ නෑ මාණික්‍ය කෙලින්ම ගියේ ඒ පැත්තට. ඒ යද්දිත් හෝල් එක පැත්තෙන් ආවෙ සිංදු දාගෙන කොල්ලෝ කෑගහන සද්දේ.
"අඩෝ මාණික්‍ය! උබ මෙහෙ?"
හෝල් එකට ආපු ගමන්ම ඒ කෑගැහුවේ ලක්ෂාන්.
"මනරු කොහෙද?"
ලක්ෂාන් කතා කරත් හෝල් එක පුරාවටම බලලා මනරුව හොයා ගන්න බැරුවුන නිසා ඒ ඇහුවේ. දැන් ඇතුලේ පුටු වෙනුවට පුරාම එක එත ජාතියේ සැරසිලි තාමත් හැදෙන ගමන් තිබ්බේ..
"ආහ් ඌ බලපං නැටුම් කාමරේ පැත්තේ.. එහෙ ඇති"
"නැටුම් කාමරේ?"
YOU ARE READING
කස්තුරි සුවඳ ✓
Non-FictionNon fiction BL මට පෙන්නන්න බැරි දේවල් තමයි වැඩියෙන්ම ඕනේ.
