කස්තුරි සුවඳ ✓

58 වන පරිච්ඡේදය

ඉතින්..

"අංකල් මනරුව ගෙදරටම drop කරන්න"

"හරි බේබි.."

පොඩ්ඩ හෙල්ලුනත් ගෙජ්ජි සද්දයක් ඇහෙන ප්‍රැක්ටිස් බෑග් එකත් තනි අතෙන් එල්ලගෙන කල්ප අහක බලනකල් ඉඳපු මාණික්‍ය ඉක්මනට මනරුගේ කම්මුලක් සිපගන්නවා එලියට බැස්සත් පබසර දැකලා කට හදාගෙන අහක බලාගත්තා.

"පරිස්සමෙන්.. ඉවර වෙලා කෝල් එකක් දෙන්න.. තුවාල කර ගන්න එපා"

"හරි.. ගිහින් msg එකක් දාන්න"

එයාලගේ ප්‍රැක්ටිස් වලට තව වෙලාව තිබ්බත් මාණික්‍ය එලියට බැහැලා එයාලා පහු කරන් යන BMW රථය ඇතුලේ හිටපු මනරුට අත වැනුවා..

"යමං!"

ඉතින් අන්තිමට පබසරට එකතු වුන මාණික්‍යට එයා කිව්වේ ලාවට අව්වක් ඇවිත් ඒ දෙන්නව යට කරද්දි.. එක වගේම තද නිල් වගේම ලා නිල් පාට පුහුනු විම් ඇදුමට බැහැලා හිටපු දෙන්නම ඒ ඇතුල් වුනේ ලංකාවේ නම ගිය පිටියකට. බැලු බැල්මට ඒක ඉස්කෝලේ පුහුනුවීම් ඇදුම වගේ වුනාට මෙතන තිබ්බ ලොකුම වෙනස්කම වුනේ දෙන්නගෙම ඇදුම් වල වම් අත පැත්තේ පපුව උඩින් රටම දන්න කියන ලාංඡනයක් තිබ්බ එක.

ඇත්තටම 19 න් පහල ජාතික කන්ඩායමට එකතු වුනාට පස්සේ මාණික්‍යට වගේම පබසරට තිබ්බේ හරිම කාර්යබහුල කාල සටහනක්. දැන් ලග ලගම එන උසස් පෙලත් එක්ක ඒ දෙන්නට වැටිලා තියෙන පුහුනු වීම් සැසී දුන්නේ එසේ මෙසේ පීඩනයක් නෙවෙයි. ඉස්කෝලේ වැඩ, අමතර පංති, විභාග, ඒ සේරටම වඩා මහන්සිය හැමදේටම උඩින්. මොකද පුහුනු වීම් තිබුන දවසට මාණික්‍ය ගෙදර එන්නේ බාගෙට මැරුණ විදිහට.. පබසරගෙත් එහෙමයි කියල වෙනසක් තිබ්බේ නෑ.

"මාණික්‍ය දැන් නිදාගෙන හෙට පාඩම් වැඩ පටන් ගමු මම එනවා අර යකාවත් ඇදගෙන! මං දන්නවා මහන්සියි කියලා ඒ වුනාට අපි ඔක්කොම balance කරන් කරන්න ඕනෙනේ"

එත් කොහොම මහන්සි වුනත් මාණික්‍යටයි පබසරටයි මනරුගෙන් බේරීමක් තිබ්බේ නෑ. ජාතික කන්ඩායමට තේරුනා වගේ ඊට පස්සේ එන තරගාවලි වලට තේරෙන එක හිතුවට වඩා ලේසිත් නෑ.. තමන්ගේ ශාරීරික සුවතාවය විතරක් නෙවෙයි මානසික සුවතාවය අතින් ගත්තම ඒ දෙකම එකට එක සමාන නඩත්තු කරන් යන එක අභියෝගයක්. ඊටත් සතියට සැලකිය යුතු දවස් ගානක් අව්වේ කර වෙනවා කියන්නේ සමහර දවස් වලට මාණික්‍යට ඔලුව පැලෙන්න තරම් කැක්කුමක් අල්ලනවා.. ඉදින් එතනින් එහාට කිසිම වැඩක් කර ගන්න බැරි වෙන එක ඊට වඩා අවුලක්..