Come Back ( Luke Hemmings ) #Wattys2015 #feels

HOOFDSTUK 33

P.O.V Luke

Nou dat was het wel denk ik. Heb ik alles wel? We moeten over tien minuten gaan en ik begin natuurlijk weer op het laatste moment met inpakken.

Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en glimlach als ik mijn achtergrond zie. Een foto van mij en Valerie in de London Eye. Ik heb mijn arm om haar heen en Valerie kijkt lachend in de lens terwijl ik haar alleen maar aan zit te staren. Gisteravond kreeg ik nog een berichtje van haar dat ze veilig geland was, voor de rest heb ik niks meer van haar gehoord. Het is 7 uur. Ze zal nog wel slapen.

"Luke? Waar zit je man!" ik hoor Calum dichterbij komen en snel prop ik de laatste dingen in mijn koffer.

"Hier! Ik kom al" roep ik terug. Ik sta op en kijk voor de laatste keer rond in het appartement waar we 4 maanden gezeten hebben.

Niet veel later zitten we in een auto richting het vliegveld. Alle 4 zijn we enorm enthousiast en opgewonden praten we over alle steden waar we heen gaan de komende 5 maanden.

"Ik ben zo klaar om op Tour te gaan, we gaan dit rocken!" zegt Michael. Instemmend knikken Ashton, Calum en ik naar hem.

Dit word zo gaaf! Hier hebben we al die tijd voor gewerkt! Een eigen tour! En als eerst gaan we de VS veroveren!

P.O.V Valerie

Vandaag is mijn eerste dag op de universiteit. Mijn hele leven droomde ik er al van om een advocaat te worden en nu is het eindelijk zover! De opleiding duurt wel lang, namelijk 6 jaar. Maar dat vliegt hopelijk voorbij.

Vannacht heb ik weinig nachtrust gehad, ik bleef maar liggen denken over Luke en zijn Tour. Ik mis hem nu al.. en het duurt nog eeuwen voor ik hem weer zie.

Mijn roommate is nog niet aangekomen. Ze zal binnenkort wel komen denk ik. De lessen beginnen immers vandaag.

Ik pak mijn tas in en neem daarna snel even een douche. Vervolgens kleed ik me aan en snel spring ik op mijn fiets en ik rijd naar de universiteit. Ik voel me wel een beetje lonely. Erg goed in vrienden maken ben ik niet en ik weet ook niet of mensen me gaan vooroordelen vanwege Luke. Ik hoop stiekem dat niet veel mensen het weten zodat ik gewoon de opleiding kan volgen. Jessy studeert in Groningen dus die zie ik ook niet meer zo vaak. Ik zal dus grotendeels opnieuw moeten beginnen...

Een halfuur later loop ik zoekend door het enorme gebouw. Al snel vind ik mijn kluis en ik prop mijn jas erin. Ik hoor een piepje en dat herinnerd me eraan dat ik mijn geluid nog even uit moet zetten. Ik pak mijn mobiel en kijk naar het smsje:

Veilig geland, vanavond Skype? Ik mis je... x Luke

Ik glimlach en neem mijn boeken in mijn ene hand zodat ik met mijn andere hand snel een berichtje terug kan sturen. Net als ik wil beginnen met typen voel ik een harde klap in mijn zij en al mijn boeken vallen op de grond. Ik kijk om en zie een jongen rennen.

"Hey!" roep ik boos. De jongen draait zich om en kijk me verontschuldigend aan.