P.O.V. Valerie
Ik drink mijn koffie op en kijk hoe Chrissy naar de vrouw loopt en de koffie zo wat uit haar handen trekt. De vrouw kijkt Chrissy boos aan en zegt iets maar pakt dan haar tas en doet haar jas aan. Met grote passen loopt ze de winkel uit. Chrissy kijkt me lachend aan. Ik grinnik.
"Nou trek je jas aan dan kunnen we gaan!" Roept ze enthausiast. Ik pak mijn jas en trek hem aan. Ik doe mijn beanie over mijn hoofd.
"Jup, ben klaar" Zeg ik. Ze knikt en trekt ook haar jas aan. We lopen naar buiten en ze doet de winkeldeur op slot. "Weetje zeker dat je mag gaan?" vraag ik.
"Ja, naja eigenlijk niet maar mijn baas maakt er nooit zo'n probleem van. En er komen toch geen klanten meer". Ze trek me mee naar haar fiets. "Ik rij, jij gaat achterop oke?" Ik knik en ga op de bagagedrager zitten. "Oke goed vasthouden!" Ik sla mijn rechterarm om Chrissy heen en ze begint te rijden.
Na ongeveer 12 minuten zijn we vlakbij het centrum van de stad. Ze remt en ik spring van de bagagedrager af. Ze zet de fiets tegen een muurtje en we beginnen te lopen richting het centrum.
"Dus eh, waar gaan we eerst heen?" vraag ik.
"Londen eye DUHUH!" roept ze. Ik grinnik en we lopen naar het enorme reuzenrad. Er staat een lange rij maar dat kan me niks schelen. Eindelijk ga ik wat van Londen zien! Ik voel mijn telefoon in mijn zak trillen. Ik haal hem eruit en zie dat ik een smsje heb van Jessy: -from Jessy- Waar ben je? Ik maak me ongerust x
-to Jessy- Nergens voor nodig, niks aan de hand. Vertel alles wel als ik thuis kom. Weet nog niet hoelaat het word x
Ik doe mijn telefoon weer terug in mijn zak en kijk naar Chrissy. Ze kijkt me vragend aan.
"Was een vriendin, ze vroeg waar ik was" zeg ik.
"Ah oke, kijk! We kunnen weer een beetje opschuiven!". We schuiven een paar meter naar voren. Het blijft een tijdje stil tot Chrissy opeens iets opmerkt. "Valerie, wie zijn die mannen daar.. die mannen volgen ons de hele tijd". Ik kijk om in de richting waar Chrissy opkijkt en zie even verderop 2 mannen met camera's staan. Chrissy geeft me een blik.
"Paparazzi" stamel ik.
"Ja.. maar waarom?" Ik geef haar geen antwoord maar trek haar mee naar beneden. Tot we allebij op onze hurken zitten.
"Ik... ik vertel het later wel. We moeten hier nu weg!" Chrissy doet haar mond open om wat te zeggen maar sluit hem dan weer. "Echt dat beloof ik, maar eerst moeten we hier echt weg!"
"Oke dan, maar hoe?" vraagt ze. Ik kijk om me heen. Opeens krijg ik een idee. Verderop staan er hekken om de rij bij elkaar te houden.
"We springen gewoon over de hekken heen..." begin ik.
"Ja en dan?" vraagt ze.
"Dan rennen we zo hard als we kunnen totdat we ze kwijt zijn". Chrissy kijkt me met een speelse glimlach aan.
"Oke doen we!" Langzaam staan we op.
"Oke ik tel af, bij 3 gaan we" zeg ik. "Oke...1.....2............3!" We rennen zo hard we kunnen en springen over de hekken. Ik voel de flitsen op mijn rug branden. Mensen om me heen zie ik ons raar aan kijken, maar het kan me niet schelen. Zo snel we kunnen rennen we weg, richting het centrum. " Oke.. We, we gaan allemaal straatjes in om ze kwij.. kwijt te raken goed?!" Hijg ik. Ze knikt en we rennen allerlei straatjes in. Na 5 minuten sta ik stil om even uit te hijgen. Ik kan je vertellen ik heb de conditie van een doperwt. Ik kijk achter me en glimlach. We zijn ze kwijt. Ik zie naast me Chrissy tegen een muurtje uithijgen.
"Oke, dat doen we nooit meer" zegt ze. Ik lach. Ik op de vlucht voor paparazzi. Wie had dat gedacht.
"Ik hoop het" zeg ik. "het echte nadeel is dat we niet in de Londen eye zijn geweest". Ze knikt.
"Tsja, dat kan morgen ook nog wel" zegt ze. "Laten we nu maar een plekje op zoeken om te eten, ik rammel" Ik stem in en we lopen richting een schattig klein italiaans restaurantje. We doen de deur open en een man neemt onze jassen aan.
"Uh, waar gaan we zitten?" vraag ik. Het ziet er stampvol uit.
"Daar rechts is nog een tafel" Zegt Chrissy. We lopen er heen en gaan zitten. Nog geen tel later komt er een ober naar ons toe. Hij neemt onze bestelling op en verdwijnt dan weer. Ik zit lekker in gesprek met Chrissy als en opeens een meisje op mijn schouder tikt. Ik draai me om en kijk haar vragen aan.
"Uh mag ik wat vragen" zegt ze onzeker. Het meisje ziet eruit als een jaar of 5.
"ja....tuurlijk" Zeg ik. Ze pakt haar telefoon en laat me een foto zien.
"Ben jij het meisje op deze foto". Ik bekijk de foto en zie mezelf een kus geven aan Luke. Vandaar de paparazzi!
"Ja eh, dat ben ik" Zeg ik onzeker. Ze glimlacht en vraagt of ze op de foto mag met mij. Ik knik en Chrissy maakt een foto van ons.
"Jullie zijn een schattig stel!" zegt ze nog. En dan loopt ze weg. Ik draai me weer om en zie Chrissy me vragend aankijken. Ik zucht en begin te vertellen. Over alles wat ik heb meegemaakt tot nu toe in Londen (-dingen die in de badkamer gebeuren zijn hierbij uitgesloten). Na dat ik klaar ben kijkt Chrissy me begrijpend aan.
"Oke, maar Valerie je weet dat die jongens beroemd zijn"
"Ja......?" Ik kijk haar niet begrijpend aan. Dat wist ik toch al.
"Dan weet je hopelijk ook dat die foto waarschijnlijk over de hele wereld is geweest.."
"Ja....."
"Ook bij Bruno..." zegt ze. Oh shit natuurlijk! Bruno! Die heeft ze dan vast ook gezien!
"Straks denkt Bruno dat het meer was dan alleen een zoen op zijn wang!" Roep ik.
"Het ziet er ook wel uit als meer" zegt ze langzaam. Ik zucht en verberg mijn hoofd in mijn handen. Hoe kon ik zo dom zijn! Ik wil Bruno echt niet kwijt! Als ik weer opkijk zie ik Chrissy uit het raam kijken. Ik kijk ook uit het raam en zie een aantal paparazzi mensen onze kant opkomen. Ik kijk snel naar Chrissy om weer wat te verzinnen maar het is al te laat. De paparazzi is binnen.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heee.. weinig te zeggen..
Vote&Comment please :)
xx
YOU ARE READING
Come Back ( Luke Hemmings ) #Wattys2015 #feels
Fanfiction"He's kinda hot though,, #27 in Fanfictie 23-7-2015 Copyright
