Come Back ( Luke Hemmings ) #Wattys2015 #feels

HOOFDSTUK 8

"Ik snap niet waarom ze de hele tijd achter me aan zitten terwijl Luke niet eens in de buurt is" zeg ik tegen Chrissy als ik twee mannen met camera's onze kant op zie komen lopen. Ik trek mijn beanie strakker over mijn hoofd. 

"Geen idee wat nu?...." fluisterd Chrissy. De mannen staan inmiddels nog maar een een paar meter van ons af.

"Niks.." zeg ik. Net als ik wat wil zeggen tegen de paparazzi komt er een ober aangesneld en probeerd de mannen de deur uit te werken. Opgelucht slaak ik een zucht. "Misschien is het beter als we gewoon allebij naar huis gaan...." zeg ik. Ze knikt instemmend en we lopen snel de fiets en rijden naar huis. Telkens kijk ik achterom of we gevolgd worden, wat gelukkig niet zo is. Als ik voor mijn hotel sta, neem ik afscheid van Chrissy.

"Ondanks alles had ik een leuke tijd!" zegt ze blij. 

"Zeker weten! We moeten dit echt nog een keer doen... Hopelijk zonder de paps" Zeg ik en ik omhels haar. Ze loopt naar haar fiets en fietst weg. Ik zucht en kijk om heen. Het is al bijna donker. Als ik naar boven kijk zie ik de eerste sterren al verschijnen. Ik draai me om en loop naar binnen. Als ik de kamerdeur open wil maken is Jessy me voor. 

"Waar de fuck was jij!" schreeuwt ze. Een spetter kwat beland op mijn neus. Met een vies gezicht veeg ik het er vanaf. "oh...oeps" fluisterd ze. Ik barst in lachen uit. Dan loop ik langs haar heen naar binnen. Als ik me omdraai om Jessy het verhaal uit te leggen, valt het me pas op dat ze helemaal opgedoft is. Jessy kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw aan. Duidelijk wachtend op een uitleg. 

"Toen ik vanochtend wakker werd... toen eh..zag ik dat je gezelschap had en eh... ik-ik dacht. Ik ga even wat drinken ergens. Dus ik ging in een schattig restaurantje wat drinken en daar ontmoette ik een meisje: Chrissy.... Het klikte en we zijn de stad ingegaan... wat ehh niet echt goed afliep maar wat ik me nou echt afvraag... Waarom zie je er zo uit?" Ik kijk haar verbaasd aan. Ze knikt en loopt naar me toe en geeft me een knuffel.

"Je had een briefje ofzo achter kunnen laten.. Ik schrok me rot toen je er vanochtend niet was" zegt ze. "Het spijt me dat ik die jongen mee had genomen.. Ik was dronken en.... nouja in ieder geval het zal niet meer gebeuren.." gaat ze verder. " hoop ik ". "vergeef je me?" Ze kijkt me met een pruillipje aan. Ik lach.

"Natuurlijk vergeef ik je stommerd!" zeg ik. "Maar ik heb nogsteeds geen antwoord op me vraag". Ze kijkt me raar aan maar dan herinnerd ze haar uitfit. 

"Ja eh, ik ga dus weer uit met Jasmine, wil je mee?" vraagt ze. Geen haar op me hoofd die daar aan denkt.

"Nee getsiedekkie. Gaan jullie maar gezellig met ze tweeën ik wil even een avondje rust.." Ik glimlach even naar haar.

"Oh naja als je het dan niet erg vind..." Ze kijkt op haar horloge. "Oh shit, nou ik moet nu wel gaan dus eh tot straks eh" Ze geeft me snel nog een kus en vertrekt dan. Ik zucht en plof neer op de bank. Ik zet de tv aan en begin een film te kijken. 

Na een paar uur raak ik toch wel verveeld. Ik mis Bruno. Ik pak mijn telefoon en begin hem te smsen. Na een kwartier kijk ik even op mijn mobiel: Geen antwoord. Ik zucht en scrol door mijn contacten. Opeens komt de naam Luke voorbij. Luke? Hoe komt hij in mijn telefoon. Heeft hij er vast ingezet toen ik dronken was. Mijn oog blijft maar hangen op zijn naam. Wat gezelschap kan geen kwaad toch? Zonder te tweifelen druk ik op zijn naam en het bel icoontje. Na een paar keer overgaan neem hij op.

"Ja?" hoor ik.

"Hee Luke, met eh Valerie" 

"Oh hey! Is er iets aan de hand?"

"Nee nee! Niks aan de hand ik eh vroeg me alleen af of je zin had om even langs te komen..." Het blijft een tijdje stil aan de andere kant van de lijn. Ik begin de moed al op te geven als ik zijn stem weer hoor.