Come Back ( Luke Hemmings ) #Wattys2015 #feels

HOOFDSTUK 38

"Luke!" ik val hem om de hals. Ik kan het nog steeds niet geloven! Hier sta ik gewoon in Luke zijn armen! 

Ik ruik zijn vertrouwde geur en voel me, voor het eerst sinds ik hier woon, thuis. Zo blijven we even staan tot Luke me aankijkt.

"Verassing" zegt hij met een grijns. 

----

We lopen over de Amsterdamse haven. Het is al behoorlijk laat maar het is helemaal niet koud. Eerder benauwd, er zal wel onweer aankomen. Luke knijpt even in mijn hand en mijn geluk kan niet meer op. 

"Zo heb ik Amsterdam nooit bekeken" zegt Luke.

Ik glimlach. We gaan even later op het puntje van een stijger zitten en kijken uit over het water. Heel in de verte kun je een paar bootjes zien maar voor de rest is het rustig. 

"Je moet me nog steeds vertellen hoe je hier terecht bent gekomen" Ik kik Luke aan en knipoog.

"Juist" zegt hij lachend. Luke vertelt dat hij zo snel mogelijk een ticket heeft geregeld en al binnen 2 uur in een vliegtuig zat. Dat was nog een heel gedoe maar het is hem gelukt. Hij had eigenlijk een interview maar Ashton is in zijn plek gegaan.

"Ik ben zo blij dat je er bent Luke..." Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit voor een moment even mijn ogen. 

"Ik had nergens anders willen zijn, ik heb je gemist" Luke strijkt zachtjes door mijn haar en geeft dan een kus op mijn hoofd. 

"Luke?"

"Ja?"

"Ik ben bang dat mensen mij anders gaan zien als ze weten dat ik jou ken". 

"Ken? Wel meer dan dat mag ik hopen" Luke grinnikt heel even maar beseft dan dat het serieus is. "Ik weet dat het eng is Valerie, dat had ik zelf ook. Gelijk toen we ontdekt waren werd ik al bang. Ik kan heel slecht tegen druk of mensen die iets van je moeten. Ineens wist ik niet meer wie mij nou echt om mij leuk vond of omdat ik Luke Hemmings ben. Maar weetje, ik heb het over me heen laten komen. Maar ik weet niet hoelang het duurt voor de mensen op jou universiteit het weten, maar stel ze weten het, laat je daardoor niet tegenhouden alsjeblieft"

Luke tilt zachtjes mijn hoofd op en kijkt me aan. Ik glimlach en druk een kus op zijn mond. Op dat moment is er ineens een fel licht. Ik raak in paniek als ik er vanuit ga dat het de pers is. Ik ga snel overeind zitten. Dan pas besef ik dat het de pers helemaal niet was, het was een bliksemschicht.

"Gaat het?" Vraagt Luke bezorgd. Ik knik zachtjes. Luke slaat zijn arm om me heen en ik kijk naar boven. Niet veel later zie ik in de verte weer een bliksemschicht. Als je het zo van hier bekijkt is onweer best mooi. We blijven zo een tiental minuten zitten. 

Dan voel ik een paar spetters op mijn schouder. Het begint steeds harder te regenen. Snel staat Luke op en trekt me overeind. Hij trekt zijn jas uit en legt het over mijn blote schouders. Dan lopen we snel van de steiger af. Luke loopt steeds sneller en ik probeer hem bij te houden maar na een tijdje sta ik stil en begin op adem te komen. Holy moly! Had ik maar zo'n conditie. 

Luke lijkt helemaal niet door te hebben dat ik hem niet bij houd. Hij rent gewoon door! Lekker vriendje heb ik! Tot hij ineens achterom kijkt vervolgend weer voor zich uit kijkt en zich dan met een ruk omdraait. Ik begin hard te lachen. Snel komt Luke weer dichterbij en kijkt me niet begrijpend aan.

"J-ja...." zeg ik hijgend "Niet iedereen besteed 2 uur per dag in de gym"

Luke lacht. Ondertussen zijn we allebei doorweekt. Maar wat boeit het. Het lijkt wel warm water en dit hebben we al eens eerder meegemaakt. Luke kijkt even bedenkelijk voor zich uit. We staan midden op straat ergens in een buurtje waar je 's avonds liever niet wil zijn, maar Luke is bij mij dus ik ben niet bang.  

Luke tilt me ineens op en ik gil even. Luke drukt snel zijn hand op mijn mond en kijkt vlug om zich heen. Dan begint hij verder te rennen. Dit lijkt wel een of andere slechte misdaadserie! Hij kijkt hij me aan en haalt zijn hand weg. Ik leg mijn armen in zijn nek en buig me naar zijn mond. Dan kus ik hem. De kus is heel teder maar dat met heel veel passie. Voor een moment ga ik helemaal op in de kus.

-----

We zitten aan een warme thee in een lokaal cafétje bij mij in de buurt. The Rose heet het. Ik klam mijn ene hand om het theekopje heen terwijl mijn andere hand verstrikt zit in die van Luke. Luke staart me aan en een glimlach verschijnt op zijn gezicht. 

"Wat?" zeg ik lachend.

Luke schud zijn hoofd "Je bent zo mooi".

Ik bloos. Ik kan nooit goed tegen dit soort complimentjes. Net als ik wat wil zeggen gaat Luke's telefoon. Aangezien we bijna alleen in het café zitten hoor je het geluid duidelijk. Luke pakt zijn mobiel en fronst even. 

"Deze moet ik even nemen, ik ben zo terug". Luke staat op en loop het café uit en neemt dan op. Ik herhaal in mijn hoofd alles wat er vandaag gebeurd is. Wat een dag!

Ik voel ineens een hand op mijn schouder en laat bijna mijn thee kopje vallen. Ik draai me om.

"Mace" zeg ik verbaasd. Mace knikt en gaat naast me zitten. 

"Ik liep langs en ik zag je zitten, ik dacht ik ga even gezellig bij je zitten". 

"Moest jij niet uit vanavond?" vraag ik. Mace knikt. 

"Ik zou met mijn date naar de club gaan, maar raad eens, ze kwam niet opdagen". 

Mijn mond valt open. "Serieus? Vorige keer dat ik haar zag was ze head over heels voor je!"

"Ja niet dus, ik heb haar nog gebeld maar ze nam niet eens op". Hij kijkt me met een pruillip aan. 

"Awhh, komt wel goed" ik trek hem in een knuffel. Ik hoor gekuch en snel laat ik Mace los. Luke staat met zijn telefoon in zijn handen voor onze tafel. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.

Ik schraap mijn keel. "Luke dit is Mace,een vriend van mij, Mace dit is Luke" Mace steekt zijn hand uit naar Luke. Luke bekijkt Mace eerst van top tot teen en schudt dan zijn hand.

"Leuk je te ontmoeten! Ben jij haar broer?" vraagt Mace aan Luke. Ik grinnik. Luke lijkt het niet heel grappig te vinden. 

"Nee ik ben haar vriendje, en we wouden net gaan toch Valerie?" Luke kijkt me doorgrondend aan. Vanbinnen moet ik lachen maar ik wil het niet nóg ongemakkelijker maken. Ik sta dus maar op. Luke pakt snel mijn hand zodat Mace het kan zien. Ik kan mijn lach bijna niet inhouden. Wat is hij toch schattig als hij zo jaloers doet. Mace staat ook op en kijkt me aan. Hij knipoogt. "Ik bel je nog Valerie" 

Naast me voel ik Luke zijn grip versterken en hij rolt zijn ogen.