Sweet Escape ( Constellation Series #2 )

Chapter 40

Chapter 40

Forgiveness and Reconciliation

"H-how?" Mommy's eyes are filled with shock and fear. 

"Please, don't lie. I'm tired of hearing lies my whole life, mommy, daddy. Tell me the truth, I'm begging you" I pleaded painfully. 

"Princ--" 

"I'm adopted, right?" I asked despite the pain I'm feeling. Nag-iwas ng tingin si daddy at tinanggal ang eyeglasses niya. He stood up from his swivel chair. Sinundan ko ang galaw niya, he walked towards me and held my hand. 

Nasasaktan ako, hindi ko alam kung bakit ibang-iba ang pakiramdam ko sa hawak ng lalaking una kong minahal. 

"Let's talk calmly. Honey, sit down, calm down, hmm?" He kissed my mother's forehead. 

Hindi na ako umapela at nagpahila na lang sa kanya paupo sa may couch. We're inside his office, dumiretso agad ako kanina dito at sakto naman na pareho silang nandito kaya walang sabi-sabi akong nag tanong sa kanila tungkol sa nalaman ko. 

"I- I can't" mommy's tears fell. She covered her face with her hands and sobbed. 

Gusto ko siyang yakapin at aluin pero hindi ko maigalaw ang paa ko para tumabi sa kanya. Something is stopping me. Para tuloy nalinawan na ako kung bakit iba ang trato nila sa akin. 

They don't want me kaya palagi nila akong pinapalayo sa kanila. Napilitan lang sila na ampunin ako kasi best friend niya ang biological mother ko.  Now, I know. 

That's why, I feel different. Lagi kong iniisip kung bakit parang pinapalayo nila ako sa kanila, ito pala ang sagot.... Ampon pala ako. 

"Princess" my father caressed my hands. 

Gusto kong umiwas ng tingin sa kanyang mata pero may pumipigil sa akin. It's hurting me, watching him this close. Bumalik sa ala-ala ko ang mga ginawa niya sa akin. 

Kaya ba napakadali lang para sa kanya na pagbuhatan ako ng kamay kasi hindi niya naman ako kadugo? Hindi niya naman ako anak. 

Before I went here, I promised myself not to cry in front of them. I'm pro in masking my real emotions kaya sigurado akong hindi ako magpapakita sa kanila na nasasaktan ako kahit ang totoo ay durog na durog na ako. 

"Baby ko" mommy hugged my stomach. Ni hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa akin. 

"Honey, she already knew. We have to clarify it now." Pinatayo ni Daddy si mommy pero hinigpitan niya lang ang yakap sa akin. 

"No! P-please, she's my daughter! Dike is our daughter!" She's hysterically shaking her head. 

"It's time." He whispered. 

"Please!" But daddy just shook his head and looked at me. Nakipagtitigan ako sa kanya. 

"I want to know everything, everything po." I started. He breathed deeply and nodded his head. Hindi niya binibitawan ang kamay ko. 

"Alright" hirap na hirap na aniya. 

"Cristina Buenaventura is your biological mother." First sentence and it's already breaking my heart. 

Cristina Buenaventura...... My mother, my mommy. 

"She's a friend of ours. Your mommy's best friend. She met a man named Kalvin Mallorca—your biological father. They were so in love with each other, and then, they had you......and your twin, Cassie." 

Handa na akong maging matapang kanina dahil akala ko naubos na lahat ng sakit na pwede kong maramdaman pero mukhang hindi ko na kayang mag tapang-tapangan habang unti-unting nasisiwalat ang katotohanan, ang totoong ako, ang totoong nakaraan ko.