"Wala ka bang balak sabihin kay Irene ang tungkol kay Eli ngayon? I heared she's a doctor too, pwede niyang alagaan ang anak niya, if you will let her" tanong ni Doc Ramos.
Doc Belle Ramos is a family friend, magkaibigan na sila ni Greggy simula bata pa sila dahil ang mga magulang nila ay magkaibigan rin. Alam lahat ni Belle ang kwento ng buhay ni Greggy, she was there when Greggy's life was fallen apart. She helped Greggy lalo na nung nagkaroon na ng Eli sa buhay nito.
"She's in Ilocos, should I tell her that Eli is sick? I don't want her to worry"
"You still love her, don't you?" Direktang tanong ni Doc Ramos sakanya.
"I still care for her because she's Eli's mother, that's all"
"Sus, I know you Greg" di naniniwalang wika ni Belle.
You can't blame her, She witnessed almost all the story of Greggy's life. Simula bata ito, magbinata, nung nakilala niya si Irene at hanggang sa pinakalowest part ng buhay ni Greggy ang iwan siya ni Irene. Belle knows kung gaano minahal ni Greggy si Irene, kung paano masira ang buhay nito simula nung iwan siya nito
"Seriously Belle, wala na. Ang gusto ko nalang ay maayos lahat para hindi na masaktan si Eli"
"You deserve an award for being the best father Greg, so proud of u man! I didn't expect na magiging ganito ka, mukha ka kasing chickboy and not serious since our childhood pa eh" natatawang wika ni Belle.
_____
IRENE.
"Oh Manang, I thought you're sleeping na" wika ni Irene kay Imee na kapapasok sa kwarto niya.
"Nah I can't sleep, I went here to ask you questions" napakunot noo si Irene.
Ano namang itatanong niya?
"What is it?" Umupo si Imee sa gilid ng kama ni Irene at tinignan ang kapatid.
"Alam kong di ka okay, simula nung umuwi ka rito ay pansin ko na yan. May problema ka ba?" Napayuko unti si Irene.
"C'mom 'rene, you can tell me everything. What's wrong?" Dagdag pa nito.
"Manang its all about her, I already saw her" wika ni Irene. Kitang kita naman nya reaction ni Imee.
"Her as in her? Your daughter? Yung pamangkin ko?" Tumango si Irene sa kapatid, unti unting nagtutubig ang mga mata nito.
"Nung una hindi ko alam na siya ang anak ko, grabe manang noh? Anong klaseng ina ako hindi ko man lang kilala yung anak ko. Nalaman ko nalang nung nakita ko siya kasama si Greggy. Manang yung anak ko, ramdam na ramdam ko yung sakit na dinanaa niya dahil sa akin" pag-iyak ni Irene, agad siyang niyakap ni Imee.
"N-natupad ko nga yung pangarap ko, napabayaan ko naman siya. Ang s-sama sama ko, ang s-selfish ko manang. Inuna ko yung sarili ko at pinabayaan ko sila" niyayakap lang siya ni Imee at pinapatahan, wala itong makomento ayaw niyang igaslight ang kapatid dahil alam niyang kasalanan talaga nito.
"I told you Irene, ilang beses kong pinaalala sayo na magsisisi ka pagdating ng panahon pero matigas ka eh. Ano pa bang magagawa natin nandito na tayo, All we need to do now is to make it up to her"
"Until now hindi niya parin alam na ako yung matagal niya ng hinihintay, yung mommy niya. Ang alam niya lang kaibigan ako nila dawn. Alam mo ba manang kung gaano ako kasaya at nasasaktan tuwing kasama siya? Nasasaktan ako na hindi ko maipakilala yung sarili ko bilang Ina niya, na hanggang tita lang kaya ko pero sobra ko paring saya na kahit Tita lang tawag niya sa akin eh ramdam na ramdam ko yung pagkaattached niya sa akin"
"Natatakot ako Manang, natatakot ako na pag nalamab niya yung totoo magbago siya. Kaya minsan naiisip ko na okay na siguro na kahit Tita nalang itawag niya sa akin basta hindi magbago yung closeness namin"
