"Oh ba't lonely ka here? Why don't you join your cousins there?" Someone spoke around Eli's back.
Its her Tita Imee.
"They are so hyper, di ko kayang sabayan pagiging energetic nila Tita. Pagod na ako kakatawa" she jokingly said.
Imee chuckles as she sat beside Eli
"Nageenjoy ka naman ba with us?" Lumingon si Eli sa Tita niya at nakatanaw ito sa mga pinsan niyang lalaki na parang mga bata kung maghabulan
"Ofcourse, I love every second that Im here with you guys. Sayang lang wala si Mommy" she said. This time tumingin na sakanya si Imee
"I had a talk with her last night, she was going to request kung pwede na daw umuwi" napangiti si Eli.
Almost a month na simula nung makarating sila Irene sa San Francisco, ibig sabihin mahigit isang buwan niya na itong hindi nakikita.
Okay naman sila ni Irene, they are more than okay pa nga but Eli misses Irene so much. Kahit na halos magdamag na silang makausap ng mommy niya araw araw ay namimiss niya parin ito.
Ibang iba pa rin yung kasama mo, nayayakap mo anytime you want.
"I hope nga na umuwi na siya, miss ko na kaya siya" she chuckles as well as Imee
"Mamimiss mo rin naman pala, may paspace space ka pang nalalaman" she said.
Tumingin siya sa tita niya, her tita is very vocal. Kung may gusto itong sabihin ay sasabihin niya talaga.
She is the type of person na hindi nagkikimkim, na gusto maayos lahat ng saloobin para walang binibitbit na bigat.
It is somehow opposite on Irene's attitude. Irene is the type of person na hangga't kaya niyang kimkimin ay magtitiis siya. Hindi niya ugali ang ilabas ang nararamdaman niya, siguro minsan pero kung kailan punong puno lang siya.
"I just said that for us to have a space tita. Nagkakasakitan na kami, dahil sa tampuhan namin at dahil sa pride ko nadawit siya sa aksidente. We may always have a misunderstanding but I don't want her na mawala o mapahamak. I got so guilty seeing her in the hospital at inaway ko pa siya not trying to understand her explanation na ako lang naman ang iniisip niya" she explained to he tita Imee
"El you always have a point anak, your feelings are always valid and we understand you but sometimes you must know too na hindi makakatulong sayo ang pagbitbit sa mga bagahe ng nakaraan. Unti unti mong iwan ang mga bagaheng dala mo anak, mga bagaheng nagpapabigat sayo kaya mabagal ang usad mo sa paglimot ng mga bagay. Leave that baggages El, its not easy yes but trust me hija makakatulong sayo yun para bumilis ang usad mo" napangiti si El.
She nodded her head, indeed her Tita Imee is an intelligent one. Alam nito kung paano pagaanin ang mga bagay bagay kung nasa seryoso na kayong usapan.
"Thanks Tita, maniwala man kayo o hindi pero nastart ko na yan. Sinusubukan ko ng iwan ang nakaraan. Ayoko ng mastuck doon, madilim dun, maingay at higit sa lahat malungkot"
Imee tapped her shoulder, "andito kami hija, busy man kami sa tingin mo pero hahanap kami ng oras masamahan ka lang sa tuwing nalulungkot ka"
"Thank you so much Tita, Nahihiya lang po ako minsan syempre you guys have your own problems too at isa pa ang bigat ng mga trabaho niyo"
"Sus, kaya pala madalang ka magmessage sa akin. Magmemessage ka lang pag ako ang naunang mangamusta"
She chuckles, "nakakahiya gov eh, baka mamaya busy ka. May kameeting or what"
"Magrereply naman ako asap once mabasa ko message mo. Ikaw pa malakas ka kaya sa akin"
____
IRENE.
