ឈរនៅមុខកញ្ចក់ក្នុងបន្ទប់ទឹក ហ្វូតសង្កេតឃើញខ្លួនឯងក្នុងឯកសណ្ឋានអ្នកបម្រើ ហើយតាំងពីដំបូងដែលគេមកទីនេះគេបានបន់ស្រន់ខ្លួនឯងកុំឱ្យស្លៀកសម្លៀកបំពាក់នេះប៉ុន្តែចុងក្រោយគេនៅតែត្រូវ ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់នេះ។ គេកំពុងព្យាយាមបង្ខំស្នាមញញឹមខ្លួនឯងនៅមុខកញ្ចក់ដើម្បីកុំអោយមើលទៅឆ្គង។
"ខោហ្នឹងឯងទៅធ្វើការជាអ្នកបំរើឫយ៉ាងម៉េចនៀកម៉េចក៏ម្ចាស់ផ្ទះនេះទុកអោយអ្នកបំរើប្រុសស្លៀកពាក់បែបហ្នឹង???" បន្ទាប់ពីនិយាយម្នាក់ឯងអស់រយៈពេលជាង ១០ នាទីហ្វូតបានដើរចេញពីបន្ទប់ទឹក ហើយចូលទៅជិតកន្លែងដែលអ្នកបម្រើកំពុងរង់ចាំគេ ទឹកមុខរបស់គេនៅតែរក្សាបាននូវស្នាមញញឹមឆោតល្ងង់ដូចពីមុន។
"រាងឯងក៏ស្អាតដែរ ឯងមើលទៅស្អាតណាស់ក្នុងឯកសណ្ឋាននេះ ជាលើកដំបូងហើយដែលខ្ញុំឃើញបុរសបម្រើក្នុងផ្ទះ មានទម្រង់មុខ និងដងខ្លួនដូចឯង ហេតុអីមិនទៅធ្វើការតារាសម្តែង តារាម៉ូដែលទៅ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមកទីនេះដើម្បីធ្វើជាអ្នកបំរើ?" ហ្វូតក៏ញញឹមចេញមក "អរគុណ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់ដល់កម្រិតនោះទេ វានឹងប្រសើរជាងប្រសិនបើខ្ញុំមានលុយច្រើនដើម្បីមើលថែជីវិតរបស់ខ្ញុំជាមុនសិន" "ហាហា... ល្អណាស់ សុភាពរាបសារ គិតបានល្អ ចាំមើលអនាគតរបស់ឯងនឹងទៅជាយ៉ាងណា ឥឡូវតោះទៅ!
ខ្ញុំនឹងណែនាំឯងអំពីកាងារ" គាត់គឺជាមេបញ្ចាការចម ដែលទទួលបន្ទុកតំបន់អ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះ "បាទពូចម"គាត់បាននាំនាយតូចទៅកន្លែងទទួលទានអាហាររបស់ត្រកូលធីទិឆារ៉ុនរ៉ាក់ ពេលឃើញបន្ទប់ទទួលទានអាហាររបស់ត្រកូលនេះហើយស្ទើរតែអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងផ្ទះនេះត្រូវបានធ្វើ និងតុបតែងលម្អដោយរបស់ថ្លៃៗ ព្រោះគ្រប់ទីកន្លែងសុទ្ធតែធ្វើពីមាស បើមិនដូច្នេះទេវាជាពេជ្រ និងឈើ ត្បូងមានតម្លៃ សេរ៉ាមិច ថូ... គ្រប់ទីកន្លែង។ នៅក្នុងផ្ទះត្រូវបានរៀបចំយ៉ាងស្រស់ស្អាត
"វាគ្រាន់តែជាបន្ទប់បរិភោគអាហារ វាគ្រាន់តែញ៉ាំ និងផឹក.. វាតម្រូវអោយធំណាស់មែនទេ?"នាយតូចគិតក្នុងចិត្តបន្តិច "ហ្វូត ម៉ោងធ្វើការរបស់ឯងនឹងចាប់ផ្តើមពីម៉ោង ៣រសៀល ដល់ម៉ោង ១១យប់ ការងាររបស់ឯងគឺសម្អាតបន្ទប់ទទួលទានអាហារ ពេលដល់ម៉ោងបាយល្ងាច នឹងមាននរណាម្នាក់មកជូនដំណឹងដល់ក្រុមការងារបន្ទប់ទទួលទានអាហាររបស់ឯង ដើម្បីរៀបចំ ដូចជាការងារជាអ្នករត់តុក្នុងភោជនីយដ្ឋានអញ្ចឹង អ្នករាល់គ្នានឹងណែនាំឯងបន្តិចម្តងៗ បន្តិចទៀតឯងនឹងស៊ាំនឹងវា" "បាទពូ" "ក្រៅពីម៉ោងអាហារពេលល្ងាច ឯងត្រូវតែបម្រើលោកម្ចាស់ អ្នកស្រី និងលោកប្រុសដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយក្រៅពីការសម្អាត គ្មានអ្វីត្រូវធ្វើទៀតទេឯងអាចសម្រាក និងធ្វើអ្វីបានតាមចិត្ត ប៉ុន្តែឯងអាចស្នាក់នៅតែក្នុងបន្ទប់បរិភោគអាហារប៉ុណ្ណោះ បើលោកម្ចាស់ទូរស័ព្ទមក ឬត្រូវការអ្វីត្រូវមកធ្វើភ្លាមៗដឹងទេ?" "បាទខ្ញុំដឹង" "ចុងក្រោយក៏សំខាន់ជាងគេដែរ នៅទីនេះមានលោកម្ចាស់កូតនិងអ្នកស្រីណានមី បន្ទាប់មកគឺលោកប្រុសទីពី ជុង និងស្វាមីគាត់គឺ អ្នកប្រុសដាំង បន្ទាប់គឺលោកប្រុសទីបីប៉ន៍និងអ្នកប្រុសតូច ភូវិន ដែលត្រូវជាគូដណ្តឹងរបស់លោកប្រុស ចំណែកឯលោកប្រុសទីបួន..ជេមមីណាយ គឺជាមនុស្សដែលខ្ញុំចង់ឲ្យឯងប្រុងប្រយ័ត្នតាមដែលអាចធ្វើបាន" បន្ទាប់ហ្វូតបានស្តាប់លោក ចមណែនាំត្រកុលធីទីឆារ៉ុនរ៉ាក់នីមួយៗ ពីសភាពងងុយដេករហូតដល់ភ្ញាក់ ទឹកមុខក៏ចាប់ផ្តើមស្លេក ថ្ងាសបែកញើស។
"ហេតុអ្វី?" ហ្វូតទឹកមុខប្រែទៅជាស្លេកហើយគិតក្នុងចិត្ត «ហេតុអ្វីបានជាគ្រួសារនេះអាថ៌កំបាំងម្លេះ?
កូន៣នាក់ត្រូវបានបង្កើតហើយកូន២នាក់ទៀតត្រូវបានគេបញ្ចូនឲ្យទៅឆ្ងាយផ្ទះចម្លែកណាស់" "មិនថាឯងកំពុងធ្វើអ្វីនោះទេ នៅពេលឯងឃើញ ឬឮវត្តមានលោកប្រសទីបួនឯងត្រូវតែបញ្ឈប់អ្វីដែលឯងកំពុងធ្វើ ហើយឱនក្បាលរបស់ឯងរួចមិនត្រូវសម្លឹងមើលមុខគាត់ កុំធ្វើឬបញ្ចេញសំឡេង ទោះឃើញអ្នកប្រុសទីបួនកំពុងធ្វើអ្វីក៏តមិនត្រូវលូកដៃដែរ ហើយនេះក៏ជាអ្វីដែលឯងត្រូវដឹង" "កុំដើរលេងក្នុងផ្ទះ លើកលែងតែពេលយកអាហារទៅលោកប្រុសទីបួន លុះត្រាតែគាត់បញ្ជា កុំប៉ះវត្ថុគ្រប់យ៉ាងលើកលែងតែក្នុងបន្ទប់បរិភោគអាហារ ចាំឲ្យច្បាស់នូវអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ" "បាទ ខ្ញុំទទួលបានពូចម" "មែនហើយ ខំប្រឹងកុំឱ្យម្តាយរបស់ឯងខកចិត្ត" " ពូចម" ក្មេងប្រុសសក់ពណ៌ត្នោតប្រញាប់រត់ទៅស្វាគមន៍នាយតូចដោយលើកដៃទាំងញញឹម
" ខ្ញុំឈ្មោះសាតាំង យើងប្រហែលជាអាយុស្របាលគ្នាហើយមែនទេ?" "ខ្ញុំ-" "យើងធ្វើជាមិត្តភក្តិគ្នាទៅ ទោះជាមានរឿងអ្វីក៏ដោយ យើងនឹងនៅខាងជាមួយគ្នា" "ខ្ញុំឈ្មោះហ្វូត សូមជួយណែនាំទីនេះផង" "មិនអីទេ មិត្តថ្មី ហ៊ឺ... ឥឡូវឲ្យខ្ញុំនាំឯងទៅមើលបន្ទប់ទទួលទានអាហារនៅកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្ញុំ" "នៅសល់ប្រហែលមួយម៉ោងទៀតដល់ពេលបាយល្ងាចហើយ" "អឺ សាតាំង! ឯងមកធ្វើការនៅទីនេះយូរហើយឬនៅ?" "ជិតមួយឆ្នាំហើយ ឥឡូវខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងបន្ទប់បាយ" "អូ៎ ប្រហែលជាឯងដឹងអ្វីៗនៅទីនេះហើយមែនទេ?" "ស្អី? អា... ឯងចង់សំដៅលើចៅហ្វាយនាយមែនទេ? ឯងចង់ដឹងចង់ឃើញទេ? ខ្ញុំនឹងប្រាប់ឯងចុះបើឯងចង់ដឹង"
"មែនហើយ ពួកគេមានកូនប្រុសចំនួន 3 នាក់ លោកប្រុសទីពីរ ជុងនិងអ្នកប្រុសដាំង ដែលទើបតែរៀបការកាលពី ពីរខែមុន លោកប្រុសទីបីប៉ន៍ និងគូស្នេហ៍របស់គាត់ដែលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យគឺអ្នកប្រូសតូច ភូវិន
ភូវិនជាក្មេងល្បី រៀនពូកែ ស្អាត ធ្លាប់ជួបប៉ុន្មានដង ចរិតគាត់គួរឲ្យស្រលាញ់ដូចឯង មុខស្រដៀងនឹងឯង ប៉ុន្តែខ្ញុំឮថាគាត់មិនចង់រៀបការជាមួយលោកប្រុសទីបីរបស់គាត់នៅឡើយទេ" «ហេតុអ្វី?គាត់មិនគិតថាបើគាត់រៀបការគាត់នឹងទទួលបាននូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះនិងឋានះខ្ពស់ហើយទេ?" "គិតស្រួលម្លេះ? ដោយសារតែឯងទើបតែមកទីនេះ ឯងមិនដឹងទេ បងប្រុសទីពីរ ជុងមានទេពកោសល្យ ហើយបងប្រុសទីបីប៉ន៍គឺធុញទ្រាន់និងចង់បានអំណាចទាំងនោះមកគ្រប់គ្រង ខ្ញុំគិតថា នោះហើយជាមូលហេតុដែល អ្នកប្រុសតូចភូវិន មិនទាន់ចង់រៀបការ " "អញ្ចឹង... ចុះអ្នកចុងក្រោយ ឈ្មោះអ្វី ជេម? " សាតាំង ក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនមួយសន្ទុះ
រួចក៏ទាញហ្វូត ចេញទៅកន្លែងទំនេរ
"មែនហើយ លោកប្រុសទីបួនគេនិយាយថាគាត់កើតជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តតាំងពីគាត់នៅក្មេង ហើយវាចាប់ផ្តើមកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ នៅថ្នាក់ទី១០ គាត់សម្លាប់គ្រូ សិស្សឬរបស់អ្វីមួយ បន្ទាប់មកគាត់ឈប់ទៅរៀន បន្ទាប់មកចាក់សោរខ្លួនឯងក្នុងបន្ទប់មិននិយាយជាមួយអ្នកណា សូម្បីតែលោកម្ចាស់និង អ្នកស្រីក៏មិននិយាយ គាត់ស្អប់សំឡេង និងស្អប់មនុស្សសម្លឹងមកគាត់ ច្រើនដងហើយអ្នកបម្រើ ស្លាប់ដោយសារវាធ្វើខុសពីរយ៉ាងនោះ ឯងត្រូវប្រយ័ត្ន! "អ្ហើយ ម៉េចមិនដាក់គុក ឬក៏បញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យផ្លូវចិត្ត?" "ធម្មតាគេជាអ្នកមាន ព្រោះគាត់ជាគ្រួសារដ៏មានអំណាច ឪពុកម្តាយគាត់ស្រលាញ់គាត់ខ្លាំងណាស់មិនព្រមបញ្ជូនគាត់ទៅមន្ទីរពេទ្យផ្លូវចិត្តដើម្បីព្យាបាល។ទេ
ចំណែកអំពើឃាតកម្ម...ក្នុងផ្ទះនេះអ្នកដែលមើលឃើញត្រូវបិទមាត់មិននិយាយអ្វីទេ ម្ចាស់ផ្ទះក៏ប្រើលុយបំបិទមាត់សមត្ថកិច្ច។ ថ្ងៃនេះខ្ញុំនិយាយប្រាប់ឯងឱ្យស្តាប់ ពេលដែលឯងបានស្តាប់ហើយ ចូររក្សាវានៅក្នុងចិត្តរបស់ឯង ហើយកុំឱ្យមាត់របស់ឯងនិយាយផ្តេសផ្តាស អ្នកនឹងស្លាប់" "ខ្ញុំគួរឈប់ពីការងារនៅលើ ថ្ងៃធ្វើការដំបូងអត់?" *រេង* បន្ទប់ទទួលទានអាហាររួចរាល់! សាមសិបនាទីទៀតដល់នាទីបំរើពេលបាយល្ងាចត្រកូលនេះហើយ។
YOU ARE READING
ស្វាមីវិកលចរិក (Khmer translation បកប្រែជាភាសាខ្មែរ)
Romanceយើងអាចជាមនុស្សឆ្កួត យើងអាចជាមនុស្សរោគចិត្ត យើងក៏អាចសម្លាប់នរណាម្នាក់នៅពេលណាក៏បាន ប៉ុន្តែរឿងនេះមានករណីលើកលែងតែមួយគត់គឺឯង ហ្វូត..... ព្រមាន៖ មានពាក្យមិនសមរម្យ មានផ្នែកខ្លះធ្វើឱ្យអ្នកអានមានអារម្មណ៌មិនពេញចិត្ត, តួអង្គមានជំងឺផ្លូវចិត្ត។ មិនអនុវត្តចំពោះមន...
