ហ្វូតចូលក្នុងបន្ទប់ស្រាមិនបានប៉ុន្មានផងស្រាប់តែឭសំឡេងបិទទ្វារ នាយតូចភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងព្រោះនាយតូចងាកមកមើលឃើញលោកប្រុសទីបួនដើរសម្តៅមកជិតធ្វើអោយហ្វូតភ័យយ៉ាងខ្លាំងឡើងៗ ជេមបានដើរមកទាញហ្វូតរួចរុញគេអោយទល់ខ្នងនឹងជញ្ជាំង ដៃមាំបានពាំងផ្លូវមិនអោយរាងតូចរត់គេចបាន មុខសង្ហាសន្សឹមៗអោនមករក ក ប៉ុន្តែដៃតូចៗនោះបានលើកយកមកទប់ទ្រូងហាប់ណែននោះមិនអោយមកជិត "លោកប្រុសចង់ធ្វើអីនៀគ!?" "រងចាំ" ហ្វូតបើកភ្នែកធំៗ ហើយសម្លឹងមើល ស្រាប់តែនឹកឃើញថា នៅក្នុងបន្ទប់ស្រាមិនមានតែគេពីរអ្នកឯណាអ្នកបម្រើជាច្រើននាក់ ហើយក្នុងនោះមានហ្វតដែរជាមិត្តគេហើយក៏ជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅទីនេះ។ គិតឃើញដូច្នេះហើយហ្វូតក៏ងាកទៅមើលជុំវិញខ្លួនក៏ដូចនឹងការទាយទុកមែនគ្រប់គ្នាសម្លឹងមកគេដោយទឹកមុខពោរពេញដោយការភ្ញាក់ផ្អើលនិងងឿងឆ្ងល់ប៉ុន្តែពេលដែលក្រលេកឃើញជេមមីណាយកំពុងសម្លឹងមើលមុខគេភ្លាមៗពួកគេនាំគ្នាអោនក្បាលចុះដោយភាពភ័យខ្លាច
"កុំទៅរៀន.." ជេមខ្សឹបល្មមអោយតែហ្វូតស្តាប់បាន សំឡេងរបស់នាយពិតជាជ្រៅនិងត្រជាក់ណាស់ រាល់ពេលដែលរាងតូចលឺគេនិយាយ រាងតូចមានអារម្មណ៏ថាព្រឺឆ្អឹងខ្នង ហើយជាពិសេសពេលដែលជេមនិយាយសំឡេងគេរៀងទម្លាក់អោយស្រទន់តាមដែលគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីអោយតែហ្វូតប៉ុណ្ណោះដែលអាចស្តាប់បាន "លោកនិយាយស្អីនៀគ..សូមទៅបន្ទប់លោកសិនទៅ ចាំខ្ញុំនឹងយកអាហារមកបន្ទប់លោក" ហ្វូតបានព្យាយាមប្រើកម្លាំងរុញច្រានជេមឱ្យឆ្ងាយពីគេ ដោយឃើញថាហ្វូតមិនអើពើនឹងសំណួររបស់ជេមហើយ នាយតូចបានប្តូររឿងទៅរឿងមួយទៀតធ្វើអោយជេមខឹង នាយក្រាស់ស្ទុះទៅប្រើកម្លាំងដៃទៅច្របាច់កហ្វូតភ្លាមៗ
"ឈប់ទៅរៀនទៅ!" ដៃម្ខាងចាប់ករបស់ហ្វូតឯដៃម្ខាងទៀតរបស់ជេមឱបចង្កេះរបស់នាយតូចហើយទាញមកជិតរាងកាយដ៏ហាប់ណែនរួចទម្លាក់បបូរមាត់របស់នាយទៅថើបមុខតូចច្រម៉េចៗ «អឺក!..» ដោយឃើញទឹកមុខឈឺចាប់របស់ហ្វូត និងភ្នែករបស់គេឡើងដក់ទឹកភ្នែក ជេមបានទប់ហឹង្សាភ្លាមៗ លែងកញ្ចឹងករបស់ហ្វូតហើយដកដៃចេញពីចង្កេះតូចនោះ
ហ្វូត ក្អកទាំងដង្ហក់ព្យយាមស្រូបខ្យល់រួចសម្លឹងមើលទៅនាយទាំងទឹកភ្នែកហូរចុះមក។ «លោកចូលចិត្ត ប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាម៉្លេស?លោកគិតថាខ្ញុំនេះជាអ្នកបម្រើចឹងលោកចង់អោយធ្វើអីក៏ត្រូវធ្វើគ្រប់សព្វមែនទេ??» ជេមស្ទុះមកជូតទឹកភ្នែករួចគ្រវីក្បាលយ៉ាងញាប់មាត់និយាយថាសុំទោសប៉ុន្តែមិនមានសម្លេង ហើយចាប់ដៃហ្វូតហាក់ដូចជាសុំទោស ដោយខ្លាចនាយតូចមិនយល់ ទើបគេប្រើដៃទាំងពីរធ្វើសញ្ញាសុំទោស "ខ្ញុំលែងជាមិត្តនឹងលោកទៀតហើយ កុំប៉ះខ្ញុំ!" ហ្វូតបានបោះដៃរបស់ជេមចេញ ហើយហៀបនឹងដើរចេញ ស្រាប់តែជេមអោបនាយតូចមកវិញ លោកប្រុសទីបួនបានផ្អៀងចុះក្រោមហើយថើបស្មារបស់ហ្វូតម្តងហើយម្តងទៀត ដោយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកហ្វូត "សុំទោសណាហ្វូត" ដោយសារតែហ្វូតធ្វើការនៅពេលរសៀល ហើយត្រូវទៅរៀននៅពេលព្រឹក ដូច្នេះនៅពេលព្រឹកប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ រួមទាំងថ្ងៃនេះ ជេមប្រហែលជាឃើញហ្វូតតែពេលរសៀលប៉ុណ្ណោះ ទើបគេទ្រាំមិនបាន គេតែងតែនឹកហ្វូត មិនចង់ចាកចេញពីហ្វូត ចង់នៅជាមួយនាយតូចជារៀងរហូត។
នៅខាងក្រៅលោកម្ចាស់បានឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់ ជេមតាមហ្វូតរួមជាមួយនឹងអាកប្បកិរិយាចម្លែករបស់កូនប្រុសទីបួនរបស់គាត់ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃកន្លងមកនេះគាត់ងក់ក្បាលគិតរឿងអ្វីមួយ រួចងើបមុខមើលគ្រប់គ្នា "ណាំមី ខ្ញុំចង់រកស្វាមីដែលមានប្រវត្តិគ្រួសារថ្លៃថ្នូរអោយជេម ចុះអូនយល់ស្របអត់?" អ្នកស្រីណានមីក៏ឆ្លើយ “ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមអ្វីដែលលោកបងឃើញតែសំខាន់គឺថាជេមយល់ព្រមឬអត់
ខ្ញុំគ្រាន់តែខ្លាចថានៅពេលដែលនរណាម្នាក់ក្លាយជាកូនប្រសាររបស់យើងជំងឺរបស់ជេមនឹងរើឡើងវិញ" ជុងបានឮអ្នកស្រីណានមីនិយាយដូច្នេះហើយបន្ត “ខ្ញុំគិតថាម៉ាក់និយាយត្រូវ ប៉ាម៉ាក់គួរតែដឹងហើយថាអាជេមពិតជាស្អប់មនុស្សជ្រៀតជ្រែកក្នុងជីវិតគេណាស់ខ្ញុំគិតថាទុករឿងនេះជាការសម្ងាត់ប្រសើរជាង" "យើងដឹងហើយប៉ុន្តែជេមធំហើយ យើងកំពុងរកស្វាមីឱ្យជេមដើម្បីឱ្យគេមានអ្នកណាម្នាក់មើលថែគេហើយអ្នកបម្រើនោះគ្រាន់តែមើលថែនាមជាចៅហ្វាយនិងអ្នកបម្រើទេ យើងមានបំណងចង់ផ្ទេរដំណែថរបស់យើងទៅជេម" "ប៉ាជឿជាក់លើជេមតាំងពីតូចរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ដោយសារជំងឺដ៏អាក្រក់របស់គេ ធ្វើឱ្យមនុស្សនៅជុំវិញសម្លឹងមើលគេដោយក្រសែភ្នែកខុសគ្នា អូននៅចាំទេសមត្ថភាពសិក្សារបស់ជេមខ្ពស់ជាងជុងនិងប៉ន៍ខ្ញុំតែងតែសង្កេតមើលគេដោយស្ងៀមស្ងាត់ជេម តែងតែនៅម្នាក់ឯងហើយរក្សាគម្លាតរបស់គេពីមនុស្សគ្រប់គ្នា ប៉ុន្តែ.." លោកកូតស្រាប់តែមានអារម្មណ៍សោកសៅមួយរំពេច បន្ទាប់មកដកដង្ហើមធំហើយបន្ត "ជេមមិនដែលខ្ជិលច្រអូសក្នុងការធ្វេសប្រហែសពេលហ្វឹកហាត់ មិនថាការបាញ់ប្រហារ កីឡាប្រដាល់ក្បាច់គុនបុរាណ សម័យឬកីឡាអ្វីក៏ជេមតែងតែរៀនអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដោយខ្លួនឯងដោយស្ងាត់ស្ងៀម រហូតមកដល់ពេលនេះ ទើបយើងគិតថានឹងប្រគល់តំណែងរបស់យើងឱ្យគេ តំណែងនាយកគឺទុកអោយជុង ចំណែកកាស៊ីណូត្រូវបានទុកអោយប៉ន៍ដើម្បីគ្រប់គ្រងយើងនឹងទន្ទឹងរង់ចាំជេម" ជុង ងក់ក្បាលពីរបីដងដោយបង្ហាញការកោតសរសើរ ចំណែកប៉ន៍មើលទៅធម្មតាណាស់ ប៉ុន្តែនៅក្រោមតុដៃកំពុងតែក្តាប់យ៉ាងខ្លាំង ដៃរបស់គេឡើងសរសៃនិងក្រហមយ៉ាងខ្លាំងបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីកំហឹងដែលគេកំពុងទប់។
ប្រហែល5នាទីក្រោយមកទ្វារបន្ទប់ស្រាត្រូវបានបើកដោយហ្វូតដោយទឹកមុខខឹងដើរទៅសម្តៅទៅផ្ទះបាយបន្ទាប់មកលោកប្រុសទីបួនជេមមីណាយដែលដើរតាមស្អិតដូចតុកកែរាងក្រាស មិនហ៊ាននិយាយ រឹតតែមិនហ៊ានដកដង្ហើមខ្លាំងៗនៅជិតហ្វូតដោយខ្លាចហ្វូតខឹងខ្លាំងជាងមុន ជេមគ្រាន់តែហ៊ានដើរតាមពីក្រោយដោយស្ងៀមស្ងាត់ហើយមើលហ្វូតធ្វើការងារដោយស្តាប់បង្គាប់ហ្វូតរហូតដល់រាងតូចត្រឡប់ទៅវិញ ដោយឈរនៅយ៉របន្ទប់គេសម្លឹងមើលហ្វូតនិងម្តាយនាយតូចបោះជំហានចេញពីវិមានផុតទៅ..
តាមផ្លូវទៅផ្ទះវិញនាយតូចបានដើរហើយនឹកឃើញសម្តីលោកប្រុសទីបួនថ្ងៃនេះហ្វូតក៏ផ្ទុះសំណើចនឹកឃើញទឹកមុខរបស់ជេមពេលឃើញហ្វូតយំ ព្រមជាមួយកាយវិការឆ្គាំឆ្គង លើកដៃធ្វើសញ្ញាសុំទោសហើយពាក្យថ“សុំទោសណាហ្វូត” "ហា៎ ហាស" "ហ្វូតកូនកើតអីមែនទេ"
"ហា៎ ហា៎ អូ៎អត់ទេម៉ាក់ហ្វូតងងុយគេងណាស់" "ហត់ខ្លាំងមែនទេកូន? ថ្ងៃនេះហ្វូតធ្វើការច្រើនមែនទេ? ថ្ងៃស្អែកសម្រាកនៅផ្ទះទៅណាកូន កុំបង្ខំណា៎" ម៉ាក់នាយតូចបានប៉ះមុខរបស់ហ្វូតយ៉ាងភិតភ័យ
"ម៉ាក់ហ្វូតមានអីណាគ្រាន់ងងុយដេកបន្តិច អូម៉ាក់និយាយអិចឹងហ្វូតកូនអាចឈប់សម្រាកពីសាលាបានទេ?" "អោវវ!!មានរឿងអីមែនទេកូនហ្វូត?ហេតុអ្វីបានជាកូនចង់ឈប់រៀន?" "ហ្វូតគ្រាន់តែចង់ទៅធ្វើការជួយម៉ាក់បន្ថែមទៀតបើខ្ញុំឈប់រៀនវាក៏នឹងជួយសន្សំលុយម៉ាក់ដែល ហើយកូននឹងខំប្រឹងធ្វើការហើយសន្សំលុយច្រើនៗ" ជេមបានឱបកូនប្រុសដ៏កំសត់របស់ខ្លួនទាំងទឹកភ្នែក "ម៉ាក់មិនចង់អោយកូនឈប់រៀនទេណា ម៉ាក់ចង់រ៉ាប់រងគ្រប់យ៉ាង ម៉ាក់ទេសមតែធ្វើការចិញ្ចឹមកូន កូនលំបាកពេកហើយ" "ម៉ាក់កុំនិយាយអី! វាគឺដោយសារតែវាសនារបស់យើងទេប៉ុន្តែសំណាងល្អដែលហ្វូតមានម្តាយដែលស្រលាញ់ហ្វូតបែបនេះប្រសិនបើម៉ាក់មិននៅក្បែរហ្វូតទេកូនមិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េចទេម៉ាក់" "មិនអីទេ កូនកុំយំខ្លាំងពេក បើកូនចង់ឈប់សិនក៏ឈប់សិនទៅហ្វូតអាចធ្វើអ្វីបានតាមចិត្តណា៎ ធ្វើអ្វីដែលធ្វើឱ្យកូនសប្បាយចិត្ត នោះហើយជាអ្វីដែលម៉ាក់នឹងផ្តល់ឱ្យកូនណា" ទាំងម្តាយនិងកូនបានលូកដៃជូតទឹកភ្នែកដាក់គ្នា រួចកាន់ដៃញញឹមពេលដើរទៅផ្ទះ ស្រាប់តែមកដល់មុខផ្ទះហ្វូតបានមានការភ័យស្លន់ស្លោយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញមនុស្សមួយក្រុមស្លៀកពាក់ខ្មៅ ឈរពីទ្វារខាងមុខផ្ទះឆ្ពោះទៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវផ្ទះ ហ្វូតបានដើរចូលទៅពាំងពួកមួយក្រុមនោះ "ពួលឯងកំពុងធ្វើអ្វី? ចូលផ្ទះគេយប់ជ្រៅបែបនេះឫមួយក៏ជាចោរ!?" បុរសម្នាក់ស្លៀកពាក់ដូចមនុស្សមួយក្រុមទៀតពាក់វ៉ែនតាខ្មៅបានដើរចុះពីឡាន បុរសនោះបានមករកនាយតូចនិងម្តាយគេ
"លោករូចឪពុករបស់ឯងបានជំពាក់លុយយ៉ាងច្រើននៅកាស៊ីណូថៅកែយើង ចៅហ្វាយយើងចង់ជួបឯងជាលក្ខណៈឯកជនដើម្បីនិយាយពីរឿងនេះ"
YOU ARE READING
ស្វាមីវិកលចរិក (Khmer translation បកប្រែជាភាសាខ្មែរ)
Romanceយើងអាចជាមនុស្សឆ្កួត យើងអាចជាមនុស្សរោគចិត្ត យើងក៏អាចសម្លាប់នរណាម្នាក់នៅពេលណាក៏បាន ប៉ុន្តែរឿងនេះមានករណីលើកលែងតែមួយគត់គឺឯង ហ្វូត..... ព្រមាន៖ មានពាក្យមិនសមរម្យ មានផ្នែកខ្លះធ្វើឱ្យអ្នកអានមានអារម្មណ៌មិនពេញចិត្ត, តួអង្គមានជំងឺផ្លូវចិត្ត។ មិនអនុវត្តចំពោះមន...
