Kayboluşlar b×b

~12~

Sokaklara çoktan karanlık çökmüştü.Sarı parlak sokak lambalarının altında gölgeme bakıyordum ve merak ediyordum : bir gün gerçekten huzur bulabilecek miydim?Zihnim beni rahat bırakacak mıydı , çığlıklar susacak mıydı.Yarını düşünmeden bugünü yaşayabilecek miydim?Tüm bunları başarabilecek miydim?

Eve yalnız dönmekten bıkmıştım.Zihnimin içinde bir savaş veriyordum ve kaybetmek üzereydim.Artık savaşacak gücüm yok gibi hissediyordum.Aşırı doz bir gün beni öldürecekti ve bu çok yakındı.Korkularımın esiri olmuştum ve korkularım beni yerin altında çürüyen bir iskelete dönüştürmek üzereydi.

Yalnız olmak istemiyordum.Halbuki iyi bir arkadaş olabilirdim.Neden kimse benimle arkadaş kalmamıştı ki?Neden bu kadar çabuk sıkılmıştı herkes benden.Kekşe o gece babam beni de vursaydı.Ama beni hayatta bırakarak asıl cezayı vereceğini biliyordu.Evet o zeki bir adamdı.

Saat geç oluyordu.Tek isteğim eve gidip uyumaktı.Adımlarımı hızlandırdım.İleriki sokaktan sağa dönecekken siyah montumun şapkasından biri tarafından tutularak arkamdaki ara sokağa itelendim.Sırtım sert bir şekilde bir bahçe duvarıyla çarpıştı.Henüz daha ne olduğunu anlayamadan suratımın soluna ,yanak kemiğimin hemen üzerine, inen bir yumrukla bu sefer de bedenim zemin ile buluşmuştu.Yüzümün yere çarpmasını engellemek için ellerimi kullanmıştum.Sert bir düşüş olduğu için yerdeki keskin çakıl taşları ellerimi kesmişti.

Henüz bana saldıranın kim olduğunu bile bilmiyordum.Beynim çalışmayı durdurmuş gibiydi.Yüzüm deli gibi acıyordu.Yerden kalkmaya çalışıp bana bu şekilde saldıranın kim olduğunu öğrenmeye çalışıyorken bu sefer de göğüs kafesime doğru hızlı bir tekme savurdu karşımdaki adam.Bu hamleyle nefesim kesilmişti.Acı içinde inlememe engel olamadım.Tekrardan nefes almaya çalışıyordum.Fakat tekme o kadar sertti ki çabalarım bir fayda etmiyordu.

Yerdeyken tekrardan şapkamdan tutup kaldırdı beni.Sırtım tekrardan sert bir şekilde bahçe duvarıyla buluşmuştu.Kesik nefeslerimin arasından bir inleme daha döküldü dudaklarımın arasından.Bu sırada karşımdakinin kim olduğunu öğrenmek için kafamı kaldırıp karşımdaki adama baktım.Barkan'dı

Yüzümde ben biliyordum sırıtışı belirirken karşımdaki adam hızlıca yakalarımdan tutup bir kez daha sertçe duvara iteledi bedenimi.Bu sefer kafamı da çarpmıştım.Bu darbe hafif sersemlememe sebep olmuştu.Elleri hala yakalarımdayken tutuşu boynumu sıkıştırıyordu.Ellerimin yakalarımı sıkıca tutan ellerine çıktı.Onları kendimden uzaklaştımaya çalışıyordum fakat işe yaramıyordu.Karşımdaki adam benden daha iriydi.Ayrıca son zamanlarda gücümü de kaybediyordum.Bu da kazanabileceğim bir savaş değildi.Aynı küçükken babamla olan kavgalar gibiydi.Sadece tek taraflı bir kavga.Beni rahatlıkta dövebileceği kavgalar.Karşılık bile veremeyeceğim kavgalar.Sonunda belki de öldürüleceğim kavgalar.

Hızlı ve kesik nefeslerim arasında konuştum.

"Ne yapıyorsun lan sapık , manyak.Siktir git üzerimden."

Sözlerime karşılık bu sefer de yüzümün sağına çeneme doğru bir yumruk darbesi indirmişti.Ama bu sefer bedenim yere kapaklanmasına engel olmak için sıkıca tutmuştu beni.Sırtım hala duvara yaslıydı.İyice sersemlemiştim.Her tarafım dedi gibi ağrıyordu.Etrafıma baktım.Beni burada öldürse kimsenin ruhu bile duymazdı.Ara sokak tamamen ıssızdı.Işığı bile yoktu neredeyse bulunduğumuz sokağın.Kaçacak yer yoktu.Bir kez daha kapana kısılmıştım.Ölmek istemiyorum.Hayır öldür beni her şeye son ver.Hayır dur ölmek istemiyorum.Belki hala başarabilirim.Hayır başaramam.

Zihmim tekrardan ölümcül bir makineye dönüşmüştü , ikiye bölünmüştü , iki ben vardım.Hangisi gerçek bendi?

Bulunduğum ana odaklanmam lazımdı.Derin bir nefes almaya çalıştım.Ardından gözlerimi karşımdaki adamın sinirli gözlerine diktim.Bana daha fazla vurmamak için kendini kontrol etmeye çalıştığını görebilmiştim.Buna sevinmiştim.Çenesini sertçe sıkıyor hızlı ve kesik nefesler alıyordu.Ardından ağzını açtı.