Kayboluşlar b×b

~19~

"Abi şunları tutar mısın?"

Gökçe'nin seslenmesiyle telefondan kafasını kaldırdı Barkan.Tekrardan öfkenin tüm bedenini ele geçirdiğini hissediyordu.Bulut'un resmini nereden bulduğu kafasını kurcalıyordu.

O uzak durmaya çalıştıkça genç oğlan daha çok yoluna çıkıyordu.Kendisine yeni bir oyuncak elde etmeye çalışan bir çocuk gibi buraya geldiği günden beri birçok kez kendisiyle eğlenmeye çalışmıştı.Adamın tehditleri , hakaretleri , hatta ona fiziksel şiddet uygulması bile yeterli gelmemişti , başarısızca arkadaş edinmeye çalışıyordu genç.Yalnız ölmek istemiyordu belki de.Korkuyordu.Yok olmak ödünü koparıyordu.Halbuki hiç var olmuş muydu ki?

Yakın bir zamanda ölecek bir insanla arkadaş olma fikri komiğine gitmişti Barkan'ın.Hastalıklı herkesten , her şeyden uzak durmak istiyordu genç adam.Bilerek yapmıyordu belki de tüm bu düşmanca tavırlarını sadece kendini korumak istiyordu.Hep çok korumacı bir insan olmuştu.Hayatındaki herkesi korumaya çalışmıştı.Fakat kız kardeşi haricinde başarılı olamamıştı.Sevdiği insanların tek tek ölümüne şahit olmuştu birden fazla kes.Onu bu kadar yaralayan buydu.Birini tekrardan tanırsa eğer o kişi de ölüp gidecekti.Üzerindeki bir lanet diye düşündü o sırada genç adam.Aslında , bütün düşmanca tavırlarının ve kötü düşüncelerinin sebebi buydu belki de.Henüz kendisi de çözememişti vücundaki onca sinirin nereden geldiğini.

Sanki biraz gevşese hemen bir ceza göderilecekti kendisine.Yapayalnız kalacaktı belki de bu sefer verilecek cezayla.Tanrı ile kavga edemezdi artık bu yüzden.İyi anlaşmalıydı onunla böylece merhamet görebilirdi belki de kendisinden.

Çok sevdiği bir arkadaşı vardı adamın.Belki de arkadaştan fazlasıydı kendisi için.Barkan onun öldüğü gün o kadar acı çekmişti ki?Nasıl bu kadar acı verdiğini anlayamamıştı hala ölümünün. Anlam veremiyordu içindeki duygulara.Halbuki her şey ne kadar basit görünüyordu uzaktan.Ama içini gel gör ki adamın , karman çormandı.

Adam için sadece bir arkadaş olmadığı barizdi halbuki.Çünkü o  gün kadar üzülmüştü ki onun ardından kalbini taşa çevirmek istemişti bir daha hissedememek için.

Kız kardeşi en azından emin sayılırdı abisinin bu duygularından fakat konusunu asla açmamıştı.Açamazdı ki.Abisi hep kapalı kutuydu , kavgalarını kendi içerisinde yapardı.

"Neye sinirlisin yine abi ya?"

Gökçe bıkkın bir sesle konuşmuştu.Abisinin tavırlarını artık tanıyordu.Kızın eline verdiği tabakları masaya yerleştirdikten sonra telefonu eline aldı.Bulut'un ona attığı fotoğrafı galeriden açtı.

"Bulut bu fotoğrafı nerden buldu Gökçe?" kaşlarını çatarak sormuştu bu soruyu.

Gökçe alt dudağını ısırdı.

"Şey , instagramda paylaştım bu fotoğrafını.Hani öne çıkanlarda."

Gökçe çekinerek konuşuyordu.

"Hesabın gizli değil mi senin niye?" diye sordu adam halbuki Bulut'la birbirlerini takip ettiklerini çoktan anlamıştı.

"Her şeyin hesabını mı vereceğim sana?On dokuz yaşındayım ben on değil!"diye sertçe çıkıştı abisine genç kız.

"Gökçe sıçtırtma ağzına bir de bu herifle instagramda birbirinizle mi takipleşiyorsunuz?" diye sinirle konuştu adam.

"Evet abi , aynen öyle." kızın sesi abisine oranla sakindi.

Genç adam derin bir nefes çekip ofladı.Ardından yüzünü ovuşturup konuşmaya devam etti.

"Bu fotoğrafım neden senin instagramında peki?"