XVIII

407 75 7
                                    

Birlikte vakit geçirmek gittikçe daha da güzelleşiyordu. Soobin benim için kendisini farklı kaldırmış ve nerede olduğunu belli etmişti. Onu seviyordum. Onunla olmayı seviyordum.

Fakat her şey güzel gitmiyordu. Bir ilişki her zaman dışarıdan göründüğü gibi olmayabilirdi. Ve bende öyleydim. Soobin ile ilgili endişelerim oluşmaya başlamıştı ve bunların üzerini kapatmak istiyordum. Yine de kendime ispat etmediğim sürece asla kapanmayacağını biliyordum.

O gün beni mühürlemek istediğini söyledikten sonra öpmeye devam etmiş ama daha ilerisine gitmemişti. Sonra annem uyanmadan onu evden göndermiş ve tek başıma markete gidip gelmiştim. Evde resmen hiçbir şey yoktu. Soobin'e bir yandan da rezil olmak istemiyordum ama o beni anlıyordu, beni zor duruma sokmak istemiyordu.

Soobin'in almadığı ilaç paraları hala bendeydi ve ilaçtan da bir sürü olduğu için bu paraları kendime harcıyordum. Bu yüzden babama gitmek zorunda değildim ya da çalışmam gerekmiyordu.

Ertesi gün okula gittiğimde Soobin gelmedi. İki ders sonra tuvalete gitmek için izin aldığımda kabinlerden birisine girip telefonumu çıkardım ve ona mesaj attım.

yeonjun
neredesin? neden gelmedin soobin? seni merak ediyorum.

Tek başıma tuvalete gelmekten korkmuyordum çünkü artık insanlar Soobin gibi bir alfayla sevgili olduğumu biliyorlardı. Bu yüzden endişeli değildim tam aksine kendime daha çok güveniyordum.

"Sikerler!" Tuvaletin kapısı tekmelenerek açıldı. Hemen olduğum yerde kaskatı kesildim ve telefonumu anında sessize aldım. Çıtım bile çıkmamalıydı. Çünkü bunlar onların sesiydi. O alfaların.

"Ne yapacağız? İşten sıyrılacak gibi görünüyor."

"Tüm suçu bize atacak."

Kendi aralarında konuşuyorlardı.

Musluğu açtı. Ellerini yıkadığını duydum.

"Babası zengin tabii. Parayla her şeyi çözüyor onlar. Şerefsizler."

"Bu arada Donghae, Soobin'in yanındaki omegayı gördün mü?"

Korktum. Benden bahsedeceklerini anladığım an nefesim kesildi. Benim hakkımda bir şeyler söylemelerini istemiyordum Midem bulanıyordu.

"Gördüm. Geçen tuvalette yakaladım onu. Kokusu tüm okuldaydı. Kızışma döneminde okula gelmiş aptal." İkisi de kahkaha attılar.

Sinirlendim. O alfaydı. Tuvalette beni sıkıştıran alfa, Donghae'ydi. Bir yandan kendi içimde de Soobin'e çok kızdım. Onun yüzünden olmuştu.

"Soobin şimdi de ona yanaştı değil mi? Sıra onda mı?" Musluk kapandı. Sesler kesildi. Bir cevap gelmesini beklerken gözlerim doldu. Şüpheleniyordum ama asla emin değildim. Hep aksini düşünmek istemiştim ve hiçbir zaman sıradakinin ben olduğunu düşünmemiştim.

"Eğleniyor gibi durmuyor. Bence başka bir şey var." dedi Donghae.

"Saçmalama Soobin zengin olmayan bir omegayla ilişki yaşayacak kadar düşmedi."

"Dostum bunun zenginlikle alakası yok. Çocuğun kokusu fena. Yüzü güzel. Bembeyaz bir teni var. İnsanı azdırıyor. Soobin'in siki nasıl kalkmasın."

Gözümden bir damla yaş süzüldü. Bizim hakkımızda neler diyorlardı. Soobin'in beni bedenim için sevdiğini söylüyorlardı. Onların ikisi de alfaydı. Alfalar birbirlerini iyi tanırdı. İçimdeki korku gittikçe arttı. Öyle olmasını istemiyordum ama engel de olamıyordum.

soobin
uyanamadım bebeğim. gelmeyeceğim. okuldan sonra bir şeyler yapmak ister misin?

Alfalar tuvaletten çıktı. Derin bir nefes alıp verdim ve mesaja görüldü bile atmadan telefonu kapatıp cebime koydum. Birazdan teneffüs zili çalacaktı zaten. Çantamı alıp eve gidebilirdim. Daha fazla bu kafayla dersleri dinleyemezdim.

Soobin hakkında ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Onu seviyordum. Ondan deli gibi hoşlanıyordum ama duyduklarım beni her zaman afallatıyordu. Aslında her şeyi ondan dinlemeliydim. İnandırıcı olsa da olmasa da bana o anlatmalıydı.

Çantamı ve ceketimi alıp okuldan çıktım. Soobin'in mesajına bakmadım bile. Biraz ara vermeye ihtiyacım vardı. Düşünmem ve bir karar vermem gerekiyordu. Şüpheyle olacak bir şey değildi bu. Hislerimden de onun nasıl birisi olduğundan da emin olmalıydım.

Eve giderken Hyuka'ya boş olup olmadığını soran kısa bir mesaj attım ve anında bana döndü. Boş olmadığını söyledi. Böylece o an, kuldan uzakta, bizi tanıyabilecek kimsenin olmadığı bir kafeye gitmeye ve orada her şeyi Hyuka'ya anlatmaya karar verdim.

benim gençliğim- yeonbin (omegaverse)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon